Alle inzendingen over emoties

Mijn alter ego is een prachtige vrouw, een meiske in woord en beeld, een deerne die dendert in gevoelens, zacht mij terzijde neemt en zegt "Streel mijn rode haren, laat toch gaan dat kwellen waarin jij wil bestaan, neem eens afstand van jezelf". Mooi vind ik dat, maar ik sputter wel tegen, ze heeft gelijk, dat weet ze, weerspannig zoek ik naar woorden…

Jaap voelt zich machteloos. Hij weet even niet meer zo goed wat hij nog moet zeggen. Hij houdt van zijn vrouw Monica, wil haar niet kwijt, ook al heeft ze hem het huis uitgezet. Maar Annemarie is zo ongelofelijk mooi. Hij zou niet weten wat hij zonder haar zou moeten beginnen. ‘Word nou eens volwassen! Maak eens een keuze! Het gaat nu al bijna…

Hoop doet leven zegt men wel eens. Toch heeft het voor mij niet altijd goed uitgepakt. Mijn leven lang bleef ik hopen en dat doe ik nog steeds. Het maakte mij wel tot een erg positief mens. Maar toch, als je steeds weer teleurgesteld wordt, kan de grootste HOPER het niet meer aan. Ik word er een beetje sceptisch merk ik. Mijn naïeve hoop ben ik…

De Labrador Retriever opende blijkbaar moeizaam en met tegenzin zijn linker ooglid. Daardoor plooide het gedeelte van zijn voorhoofd. Het oog zocht het gezicht van zijn baasje, dwaalde dan kort naar links, waarna het ooglid zich weer sloot. Met deze bijna komische, droevige uitdrukking zoog de hond een forse teug lucht naar binnen, die meteen daarna…

Jaap heeft haar al aan zien komen. ‘Wat ziet ze er toch weer geweldig uit vandaag! Net zoals altijd eigenlijk.’ Dat is een van de redenen waarom zijn hart sneller gaat slaan voor deze vrouw. Fijn dat zijn moeder vanmiddag naar het dagactiviteitencentrum toe is en voorlopig niet naar huis komt. Dan kunnen ze lekker samen zijn. Gelukkig heeft ze tijd…

Soms zit je met je emoties diep in de knoop, je wilt zeggen wat je voelt en denkt, maar niemand heeft interesse voor je, tijd voor je, of kent je maar nauwelijks. Wat moet je dan? Afwachten tot er iemand naar je toe stapt? Zelf initatief tonen? Of niks doen, net zolang totdat je probleem zich uitbreidt tot een totale ramp? Het leven ís moelijk…

Dit is geen kroniek van een aangekondigde dood. Slechts een equivalent van wat hem op de grens van de Millenniumwisseling is aangedaan. De voorgeschiedenis heb ik eerder, vaak tussen de regels door, gepubliceerd. Het gaat niet om deze, noch om die periode waarin alles speelde. Nee, het gaat om leugens, verwijten en in het bijzonder de schijnheiligheid…

Begrip voor een ander. Tja dat heeft dit mens altijd. Toch ben ik er van de week wel heel erg moe van geworden. Het leek erop dat al mijn energie werd weggezogen. Dit kan ik niet meer tolereren bedacht ik me. Op de bridgemiddag bakte ik er niet veel van. Nu ja mijn gedachten waren er ook niet helemaal bij. Dat kwam omdat ik de dag ervoor een…

Hol klonken mijn stappen op de klinkers. Het was stil in de Lombardensteeg. De oude panden stonden heel gedegen in het gareel. Rooilijn bedacht ik. Verderop daar was een kruising, liepen mensen. Zoals ze gezegd hadden in het atelier, daar was het koopzondag. Heel Nederland eens in de maand koopzondag. Alleen in Amsterdam elke week. Dagjeskopers, alles…

Het regent buiten. Monica zit op de zacht lederen driezitsbank die voor het raam staat. In haar hand houdt ze een witte katoenen zakdoek vol met vochtvlekken. Haar betraande gezicht ziet rood. Verslagen kijkt ze naar Ophrah Winfrey op de ultraplatte breedbeeld tv aan de wit witgestuukte muur. Haar nieuwe Baby Benz, waarmee ze zojuist de kinderen naar…

Een waar gebeurd verhaal, een tikje overdreven en vol herhalingen. Benno had het enorm naar zijn zin. Met zijn vrienden bracht hij de avond in een kroeg door waar een diskjockey zijn favoriete muziek draaide. Het laatste drankje hem door een vreemde vent aangeboden, liet hij zich niettemin geweldig goed smaken. In het begin had hij niets…

Ik zit achter mijn computer en wil zo graag alles schrijven wat ik dit weekend heb meegemaakt. Toch houdt iets mij tegen, het is vermoedelijk te veel om op te noemen. Soms denk ik wel eens: “Hoe bestaat het, dat ik alles kan volgen en direct kan reageren” ! Kennelijk gaat het mij erg goed en is het daarom dat ik actiever kan zijn en overal oog voor…

"Wat lijkt het allemaal toch nutteloos als je erover nadenkt". Boe-geroep en applaus klonken door elkaar heen, in een overvolle zaal, helemaal gevuld met studenten die dachten een college privaatrecht te krijgen maar in plaats daarvan - tot hun teleurstelling - de voorman van een politieke partij voor zich kregen. "We leven in een tijd waarin…

Vandaag vier ik mijn feestje. Ze wordt niet thuisgebracht, mijn (on)genode gast; een kind dat ik ga verwennen totdat ze erin stikt. Niemand kan dichtbij komen op het feest van eenzaamheid. Het feest is grimmig vrolijk; de gast is bang en zwak. Ik voer haar dronken in haar angst met alles wat ik vind. Ze lust geen taart dus krijgt ze taart; ontbijtkoek…

Ze hebben haar beroofd. Wanneer is niet bekend. Wie het was evenmin, of waar hij heenging met de buit. Niemand die wist wat het was, het geroofde, dus opsporen was onbegonnen werk. Hij had een stukje genomen en kwam later terug. Voor nog een stukje, een heel kleintje maar. En zij voelde zich een beetje vreemd. Maar wat het was, dat gevoel, dat wist…

Naar aanleiding van een fictief krantenbericht over de opening van de ‘Week van het Fruit’, schreef ik onderstaand verhaal. ‘Dames en heren, mag ik een hartelijk applaus voor Mirna Goossens!’ Applaus ‘Goedemiddag allemaal. Fijn dat jullie in grote getalen gekomen zijn naar de feestelijke opening van de ‘Week van het Fruit’ hier op de markt…

Vrijdagmiddag. Het is druk onderweg, nog even en dan begint de spits. Peter realiseert zich dat hij te laat van huis is vertrokken. Het verkeer voor hem begint langzamer te rijden, het teken van een aankomende file. En dat is wel het laatste, dat hij momenteel kan gebruiken. De uitnodiging voor de try-out van de platenmaatschappij ligt op de bijrijderstoel…

Soms kan een mens zich wijs voelen. Soms heel even ook belangrijk. Soms geliefd door meer mensen dan vermoed. Meestal komt het neer op goede raad geven, wat dan erg goed valt. Of het gezellig maken voor je visite en luisteren naar hen. Overal aan denken: “Die lust dit wel en dat niet”. Gauw een telefoontje of een krabbeltje terugsturen. Tegenwoordig…

Overdag lukt het me aardig er niet teveel bij stil te staan. Ik doe gewoon mijn werk en probeer me niet af te laten leiden door de onverschilligheid van de andere bemanningsleden. Maar ’s avonds voelt het anders. Iedere avond loop ik op het dek en kijk ik naar boven. De hemel staat vol met sterren, mijn hoofd vol met gedachten. Sinds het wegvallen…

Al een poosje liep ze met het idee rond om toch maar weer eens hulp in te roepen. Er waren dingen in het verleden waar ze alleen maar een vaag gevoel over had en ze wilde eigenlijk wel eens om die vaagheid heen kijken. Op zich was de hulpverleningswereld niet vreemd voor haar. Ze had al heel wat –logen en –peuten de revue laten passeren. Niet dat ze…

zacht smaakt zij aan het begin, met het hare en het mijne. Waardoor de vervlogen gevoelens onze zachte lichamen transformeren tot het harde genootschap van de vervlogen uren. De uren met zachte gevoeligheid en soms een harde hand. Haar hand… Haar zoete fluwelen handen. Overal overheersen handen waardoor mijn spieren zich spannen, ontspannen. Tot ook…

Ik heb een fantastische bos bloemen gekregen. De tweede al binnen een week. Ik zit in mijn kamer en kijk er naar. Dan besluit ik het één en ander te veranderen. De bossen bloemen zijn ietwat gekortwiekt en ze staan beiden in een andere vaas. Zelfs de plek heb ik veranderd. De ene bos kleurt fantastisch bij de eethoek, de andere bij de zithoek.…

Het was weer eens tijd om mijn voorraadje sokken aan te vullen, er waren de afgelopen weken slachtoffers gevallen, ik had de nagels van mijn grote tenen niet op tijd in de gaten. Mijn zoon is mede debet aan het slinken van de stapel bolletjes gepaarde voetbedekking, hij steelt ze onder mijn neus vandaan. Die zie ik dus (liever) nooit meer terug, want…

Twijfel en nog eens twijfel. Wat te doen, als je niet weet wat te doen. Een waar dilemma. Zelfstandigheid is een groot goed en ik doe het vrij goed. Maarr……alleen zijn is ook niet alles. Nu heb ik natuurlijk mijn kleine kattenkind. Hij houdt mij behoorlijk bezig en dat is zeker met deze hitte een hele opgave. Een jong beestje is het, net 4 maanden…

Bepaalde voorwerpen maar ook sommige zintuiglijke waarnemingen kunnen de aanleiding zijn, dat op een bepaald moment het diep gelegen (en incidenteel ook bewust afgeschermde) deel van ons geheugen wordt geactiveerd en in trilling gebracht. Zo heb ik b.v., bijna 50 jaar geleden, met een mono cassetterecordertje het gebeier van de klokken van de evangelische…

De treurige klanken van de radio weerspiegelen mijn gevoel. Even blijf ik luisteren, maar al snel besluit ik dat het tijd is voor wat vrolijkers. Maar welke zender ik ook probeer, overal klinken dezelfde droevige melodieën. Pijn en verdriet, dood en verderf. Tijdens ieder nummer blijf ik hopen dat het volgende liedje een blij karakter heeft, maar keer…

Of ik nog kan lachen? Ja, natuurlijk kan ik dat. Je moet altijd blijven lachen toch? Dat ik een klein beetje tegenslag heb de laatste tijd wil niet zeggen dat mijn mondhoeken naar beneden blijven hangen hoor. Welnee, ik lach mijn tanden bloot, laat mijn ogen glinsteren en laat mijn lichaam “Ik ben blij” schreeuwen. En waarom ook niet? Dat er geen…

< Kannietverstan > (1809) Johann Peter Hebel, geboren te Basel (1760-1826) De mens heeft dagelijks de gelegenheid, in Emmendingen en Gundelfingen als ook in Amsterdam, zich aan bespiegelingen over de omstandigheden van alle aardse dingen over te geven, zo hij dat wil, en zich te verzoenen met zijn noodlot, ook al vliegen voor hem niet al te veel…

Iedere keer wanneer mij weer eens een rouwstoet passeert zal ik steevast even blijven staan, vermoedelijk uit respect voor de rouwenden en uit eerbied voor de mij onbekende overledene. Zo herinnerde ik mij bij de laatste keer opeens weer een verhaaltje, dat onze onderwijzer (zie Schaamrood van 01-07-2005) ons toen vertelde over een rouwstoet van ene…

een lied van Violeta Parra Om je te vergeten bewerk ik de aarde en in haar vind ik de troost voor mijn verdriet Voor mijn verdriet een blauw viooltje voor mijn passie een rode anjer om te weten wat mij toekomt pluk ik de blaadjes van een witte kamille uit 'weerzien met Chili' van Aafke Steenhuis en Jan Joos Teunissen…