Alle inzendingen over literatuur

- Dat geldt voor elke carrière. Maar bloed kruipt waar ‘t niet gaan kan. Om nog terug te komen op de theorie van Bourdieu: “esthetische onzekerheid leidt tot een hoge waardering van vernieuwingen.” Moet ik hier lezen dat schrijvers bewust vernieuwen om hun eigen bedenksels waardevol te maken...

- Ik doe niet moeilijk. Het kan geen kwaad te beseffen waar je geboren bent. Ik moet altijd denken aan het mooie verhaal over Boeddha. Naar wereldse maatstaven hoefde hij zich nergens druk om te maken, maar toen hij buiten de paleismuren kwam, schrok hij van al het leed dat er bestond buiten zijn w...

Tien jaar later - Nu we zo regelmatig e-mailen, komt het contrast tussen geschreven en gesproken taal schitterend naar voren. Voor mij is e-mail een zegen: de communicatie kan er door verdiept worden, omdat we eens iets terug kunnen lezen en ook omdat we preciezer [gaan] nadenken over wat we will...

Dan ben ik moe van het luisteren naar woorden ontsproten uit ongenuanceerd denken Woorden vanuit gedachten die waarheid tot werkelijkheid maken Dan ben ik moe van het aanhoren van kreten binnen de werkelijkheid van het bestaan Soms word ik moedeloos Dan word ik moedeloos van mensen die tegen-...

Lieve dames en heren, ik stoor mij steeds vaker aan het obligate gedoe op deze site, politiek gezegd dichten jullie steeds netter, en daardoor komt de klad er in. Waarom schrijven in andermans/andermens verwachting, terwijl je eigenlijk wilt shockeren of hopeloos kwetsbaar zijn, reacties ontlokken d...

Ik, en met mij negenennegentig percent van wie hier schrijven, beseffen maar al te goed dat we nooit het status ‘Schrijver’ zullen verwerven. Ik bedoel, we schrijven wel, plaatsen het ook nog eens op (verschillende) sites, maar daar houdt het dan ook héél vaak op! We weten het, maar het we...

O, wat verveelde ik me die avond. Het huis had ik voor me alleen, ik liep er doelloos in rond, veegde hier en daar eens over een vensterbank. Smoezelig. Als ik ’t niet dacht. Ik liet de smeerboel voor wat ie was, spoelde m’n handen en kroop achter m’n computer. Goegelen maar weer; allerlei wo...

Ze spoort niet. Nooit gedaan, niet in haar jeugd en zeker niet nu ze arbeidsongeschikt is. Vijfenvijftig is ze nu. Kanker heeft ze, tietkanker. Ze heeft een tepel minder dan anderen, weet ze. ’s Ochtends zit ze in een kroeg, vertelt haar verhaal. De kroegbaas luistert zolang er geen andere kl...

Ze is nog maar jong, het meisje. Ze vindt het leuk mee te doen op een website. Soms schrijft ze verhaaltjes. Niet zo best nog, want ze is nog zo jong. Zestien nog maar, dat is niet zo veel. Margaretha noemt ze zich, want dat is een interessant naampje. Margaretha is niet dom, ze kijkt goed...

Je kan heel goed zijn, zelfs de beste. Wat heb je eraan als het niet blijvend is? Je kan elke dag streven, wedijveren en groeien. Maar wat als dit vergankelijk zou zijn? Dat de groei van een site bewijst dat je beter dan anderen bent, zou ik niet zomaar durven stellen. Er al eens aan gedacht, dat...

De Geest bestaat niet alleen voor mensen die er in geloven: “Si las personas perciben algo como real, es real en sus consecuencias". Als de mensen “iets” als werkelijk beschouwen, dan is dat “iets” werkelijk in haar consequenties. "Hun" Geest bestaat ook voor de niet-gelovigen. U wi...

Veroorloof mij, hoogwaardige beheerders dezer site, dat ik mij in mijn volle vermetelheid tot U wend met een prangend proza-probleem dat geen uitstel dienen kan. Immers, de inspiratie is als het gras, hooggewaardeerde beheerders, en daarom wend ik mij tot U met deze lamentabele kwestie die zich on...

Ik vind in onze literatuur, met uitzondering van de jongste perioden (die ik natuurlijk nog niet met de nodige rust beoordelen kan) van werkelijk grote betekenis alleen: Van den vos Reinaerde, Multatuli en Gorter. Bij de rest is vrij veel dat aanspraak kan maken op grotere of kleinere mate van waard...

Och pardon, ik heb je niet zien binnenkomen, maar zou jij zo vriendelijk willen zijn om plaats te maken. Ik ben namelijk Verhaal, en dit hier is mijn persoonlijk stekje. Ik meen mij trouwens ook niet te herinneren, iemand als jou uitgenodigd te hebben! Ho, rustig maar Verhaal. Ik denk ook niet da...

De Telegraaf Binnenland wo 26 jan 2005, 22:05 Driek van Wissen nieuwe Dichter des Vaderlands AMSTERDAM - Driek van Wissen is de nieuwe Dichter des Vaderlands. Hij is de opvolger van Gerrit Komrij en interim Simon Vinkenoog. Dit is woensdagavond bekendgemaakt in Amsterdam. De v...

23 november 2004, 22:03 uur • Artikeloverzicht Vormvaste Driek van Wissen wil Dichter des Vaderslands worden Job van Schaik Groningen - Driek van Wissen wil Dichter des Vaderlands worden. De Groninger dichter en taalcabaretier is een campagne gestart voor zijn uitverkiezing. Van Wi...

Kunstredactie door de NRC-redacteur Ron Rijghard ROTTERDAM, 7 DEC. De Groningse dichter Driek van Wissen was drie dagen na de start van de verkiezingen de onverwachte koploper in de strijd om de positie van Dichter des Vaderlands. Dat bleek gisteren na een lek op de verkiezingssite www.dic...

Beste Driek van Wissen, U, als beste vriend van Jean Pierre Rawie, zou ik willen vragen, praat eens in op deze Sire van het sonnet. Zeg hem dat hij voor enkele maanden de drank afzweert en zich moet wijden aan het schrijven. Zeg hem (waarbij ik wil opmerken dat het een schreeuwende schande is dat...

Van de duizend woorden ben ik er al 229 kwijt door onderstaande citaten en de titel op te schrijven. Maar ik heb deze citaten van Ilja Leonard Pfeijffer nodig als citatenfreak. De titel is van belang om het onderwerp van deze tekst definitief in het achterhoofd op te slaan om deze bij verdere lezing...

“Ik heb hem!" Uitgelaten komt ze thuis. Met een of andere glossy kledingtas, die ze en passant voor m'n neus laat bungelen. Ze heeft een nieuwe jurk gekocht. Eén met grijs-zwarte banen, die haar nog slanker maakt, dan ze al is. Eindelijk is het er toch van gekomen. De afgelopen week kon Ve...

'K BEN Brahman. Maar we zitten zonder meid. Ik doe in huis het een'ge, dat ik kan: 'k gooi mijn vuilwater weg en vul de kan; maar 'k heb geen droogdoek; en ik mors altijd. Zíj zegt, dat dat geen werk is voor een man. En 'k voel me hulploos en vol zelfverwijt, als zij mijn lang verwende...

Rotterdam, 2 juli 2004 Op een onbewoond eiland *********************** Altijd weer, lezers, droom ik daarvan: een breed wit wit strand, de caribisch blauwe zee, wilde bananenplanten, kokosnoten en een beetje vissen. De wereld is dan ver weg en ik ben alleen. Ja, alleen, d.w.z.: samen...

Men gaat wandelen, men dat is: de moeder, het kindje van twee jaar in het kinderwagentje, de tante en Kareltje. Kareltje is vijf jaar oud. Het toeval, dat toevallig steeds een malheur pleegt te zijn, wil dat 'men' de dame-handelaarster in ballonnetjes ontmoet. Moeder wenkt. Het kindje in het ki...

Als het zonnetje een poging onderneemt om de serre van mijn stamcafé te hullen in een bescheiden lentesfeertje, neem ik er plaats met mijn twee jongste dochters. Zij blieven warme chocolademelk met slagroom. Ik prefereer een vers getapt pilsje. In mijn hart prijs ik me diep gelukkig, het is ten...

Met mijn benen in de fietstassen en mijn armen stevig om haar middel, zit ik bij mijn moeder achterop de fiets. Nu ik zeven jaar ben, mag ik voor het eerst mee naar de bibliotheek. Want ik kan al lezen! En dat vind ik véél leuker dan met poppen spelen. Als we er zijn en ze mij van de fiets til...

Ik woon bij 'n banketbakker. -- Ik eet nooit van die dingen, zei de juffrouw, en zij wees op de taartjes, want u begrijpt, m'nheer, als men 't zelf maakt, en zo altijd daarbij is, en die dingen altijd zo voor z'n ogen en onder de neus heeft, dan begrijpt u... nietwaar, m'nheer... ik eet liever ham....

‘Wùùùùuu-lum!’ Verdomme, dacht Willem. Verdomme. Moeder hield niet van muziek. Aan haar monopolie op herrie mocht niet getornd worden. In het beste geval had ze hem geroepen om hem daarop attent te maken. Mogelijk ook vond ze het nodig om hem geheel te beroven van zijn studie en moest hij e...

In de keuken was zijn moeder in de weer met het voorbereiden van de voedertijd. De vier tekkels liepen om haar heen te draaien, en de golden retriever liet vanuit de bijkeuken met haar gejank horen dat ook zij vol ongeduld wachtte. De inhoud van de etensbakken zag er smerig uit. Ze brak juist rauwe ...

Het hemeldek strekte zich uit in vaalwitte effenheid en zat potdicht. ‘Wat een prachtige lucht, Mam!’ Wies zat met haar lange dunne benen opgetrokken tegen zich aan op het keukenstoepje in de opening van de deur naar de tuin. Zij vond het heel prettig om daar naast haar moeder te zitten terwi...

Kort geleden hoorde ik de schrijver Springer (die ik overigens niet ken en van wie ik nog nooit wat gelezen heb) op de radio zeggen dat een schrijver er altijd aan moet denken dat hij de lezer niet mag vervelen en dat hij of zij daarom zo kort en bondig mogelijk moet schrijven. Nu ben ik geen schr...