IV. De Redevoering

Adriaan was zich nu actief gaan bezighouden met optredens bij festivals en was ook gaan meedoen met literaire wedsrtijden, waar hij soms wat won. Joachim hield zich nu wat meer afzijdig van het publieke optreden, hij vestigde zijn naam echter op een andere manier. Op internet was een website waar een groep studenten recensies van recent uitgekomen boeken publiceerde. Sinds kort hoorde hij bij de vaste recensenten en elke maand besprak hij een boek, daarbij uitgaand van zijn literatuuropvatting, maar wel zodanig objectief blijvend dat hij wel duidelijk maakte of het boek, naast het wel of niet in strijd zijn met de originaliteitstheorie, goed opgebouwd was en of de auteur wel of niet goede zinnen produceerde. Verder schreef hij hier en daar ook nog wel gedichten.

Het meeste succes kwam echter van Sebastiaan, toen hij 19 werd zei hij tegen Adriaan en Joachim dat een uitgever gedichten van hem zou uitgeven, een bundeltje met 25 gedichten zou het zijn. Sebastiaan wou dat Joachim er een inleiding voor zou schrijven, hij legde Adriaan uit dat hij het joachim vroeg omdat deze meer affiniteit had met poëzie. Joachim schreef de inleiding, waarin hij beschreef hoe belangrijk het voor een dichter is om een persoonlijke stempel op zijn werk te drukken, maar daarin wel voorzichtig te werk te gaan., feitelijk zijn gevoel te stileren, dat wou zeggen in plaats van alleen maar gevoel uit te drukken de voorrang te verlenen aan een beschrijving waar dat gevoel vandaan kwam en niet zomaar lukraak gevoelens neer te planten.

'Uit een gedicht moet originaliteit spreken, niet alleen maar navolging vertonen of een zinloze opeenvolging van herhalingen vertonen waarbij je zin krijgt de helft te schrappen omdat er toch alleen maar hetzelfde staat'. Met deze zin vestigden zowel Joachim als Sebastiaan hun naam in de periferie van de Nederlandse literatuur. Sebastiaan werd genomineerd voor een belangrijke poëzieprijs en werd door veel critici uitgebreid geprezen om zijn jeugdige stijl.

Nu begon ook het succes van Adriaan in een stroomversnelling te komen. Artikelen met een polemische smaak werden vaker geaccepteerd door bepaalde literaire tijdschriften. Ze studeerden nu ook alledrie aan de universiteit, nadat ze met succes hun eindexamen hadden gehaald. Een bundel polemische artikelen van Joachim en Adriaan werd dat jaar gepubliceerd door een kleine Amsterdamse uitgeverij. In die artikelen bekritiseerden ze de moderne literatuur: 'De barometer van de huidige literatuur is wel dramatisch gedaald tot een hitorisch dieptepunt. De houing van de hedendaagse recensenten is slap, ze lopen allemaal als hondjes achter de schrijvers aan en verwachten dam wat lekkers als dank, met veel plezier getrakteerd door de zojuist besproken schrijver. Het is tijd voor een nieuwe manier van recenseren, het is niet langer de naam van de schrijver die de waarde van een boek bepaalt, maar de inhoud. Begin eens met verder lezen dan alleen de voorkant van een boek, dan gaat het niveau van de literatuur misschien wel weer stijgen, als de schrijvers tenminste zich dan ook iets van die nieuwe kritieken gaan aantrekken, want sommigen zijn nog te arrogant om een slechte kritiek helemaal te lezen in plaats van er hun voordeel mee te doen'.

Deze bundel was het begin van alles, het schoot bijna elke recensent die iets voorstelde of dacht iets voor te stellen in het verkeerde keelgat. Vervolgens publiceerde Adriaan een roman, volledig volgens zijn eigen originaliteitstheorie, getiteld "Het aardse genot". Joachim besprak deze roman positief, hij schreef nu ook voor verschillende andere tijdschriften. Een dag na het uitkomen van dit boek werd Sebastiaan in zijn kamer gevonden, dood. Naast zijn bed lag een doos pijnstillers waarvan hij blijkbaar een overdosis had genomen.

literatuur actualite actualiteit dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.0 met 2 stemmen 780