Alle inzendingen over MIJMEREND

Uit pure verlegenheid staarde Bjarne weer naar de vijver op het meesterlijke schilderij, dat aan de muur hing. Het leek alsof de sierlijke zilverwitte zwanen bewogen. Bjarne voelde dat Emma Petronella naar hem keek. De verlegen jongeman kon niet anders dan terugkijken. Ze keek naar Bjarne alsof ze...

Mijmering Een milde najaarszon gaf nog wat zomers getinte warmte. De bladeren aan de bomen en struiken kregen de kleuren van een mooie herfst. Een enkel blad dwarrelde speels naar de grond. Een duif zat geduldig te wachten op een handvol broodkruimels. De deur naar de tuin stond vanwege de...

Mijn vriendin en ik lopen wat door de binnenstad. We doden de tijd. Te vroeg voor de film. De naam van de stad doet niet ter zake. Steden zijn in mijn ogen inwisselbaar wanneer we het over winkelstraten hebben. We struinen langs Blokker, C&A, Bijenkorf, Bruna, Intertoys, WE, Miss Etam, Score,...

Vanaf de straat zie ik je zitten, glurend achter horizontale strepen op 2 hoog, door sanseveria’s omgeven. Mijn ogen vangen je blik, een lach komt op je gezicht. Voor ik de deur van de galerij bereikt heb, opent je brede lach mijn hart. Jij, boezemvriendin van mijn schone mama. De zondag...

Jij zilveren maagdelijke. Er komt geen einde aan je dagelijks toilet. Je gewassen huid glinstert en je trekt je ogen tot spleetjes als de zonnestralen je soepele lichaam opnieuw verwarmen. Je lichaamstemperatuur is in de jaren gedaald en deed je sneeuwwitte flanken vervagen in een krijttekening...

Na mijn bad in zee, in mijn blootje te Domburg tussen Duitse feeën met harige driehoeken, Franse stokbroodborsten en Engelse trilbillen beland ik via de makke paarden achter mijn glas trappistenbier. Ik doezel weg en ik zie vier mensen een rondedans maken in een lege feesttent, twee moeders met...

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof; deze lag daar min of meer onopvallend, maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtpaarse...

Mijn elleboog beweegt zich langzaam naar boven. De vingers wijzen naar de tafel. Vanuit het kartonnen pak valt de hagel naar beneden. Het geluid van regen. Ik schud het feest over de gesmeerde boterham. Dit tafereel lijkt een eeuwigheid geleden. De simpele aanleiding is dat het woord...

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats bij de bushalte die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof; deze lag daar min of meer onopvallend maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende,...

Als de schaduwen op de muur vallen en wervelende patronen vormen, komen de herinneringen aan de oude tijd.... Er stond een berk voor het huis. Zij deed aan Russische winters denken. De schoonheid van de wereld was gaaf, ongebroken en ongeschonden. De zwart-wit-foto's uit die verre, vervlogen,...

Op die storm volle zondagen, dat blaadjes met een noodgang de bomen uitvliegen alsof ze haast hebben, de dag begon met regen, die inmiddels gestopt is dat dan weer wel maar het er niet aanlokkelijk op maakt om eruit te gaan, juist zo’n zondag, waarop ik niks moet, niks hoef en wel alles mag?...

Soms wil je wel eens alleen zijn. Even niemand zien. Alleen maar mijmeren, nadenken, terugkijken op een geslaagde week, een leuke afspraak. Of somberen over gemiste kansen, domme acties, stomme dingen die je gedaan hebt. Stomme blogjes. Verloren vriendschap. Sinds het begin van de mensheid (nou...

Zoon en ik zitten aan tafel. Het bordspel ‘Dolfje Weerwolfje’ staat tussen ons in. Ik vind het een waardeloos spel. Teveel regels, teveel wendingen. Zoon loodst ons er doorheen. Hij spreekt me af en toe streng toe. Ik speel liever ‘Mens erger je niet’. Daar hoef ik niet bij na te denken....

“Het probleem is dat soms iets een probleem voor me is en dan blijkt het later helemaal geen probleem te zijn, en als ik er dan hier over had gepraat dan was het een veel groter probleem geworden terwijl vanzelf zou blijken dat het helemaal geen probleem hoefde te zijn“, probeerde ik mijn...

In de zwart-witfilm over de vijftiger jaren van de vorige eeuw, het tijdvak waarin ik geboren ben en dat me uit eigen foto's nog zo dichtbij lijkt; in die film die in het "Erfgoed Depot", een soort museum in Riel vertoond werd, waren weidse wolkenluchten te zien, veel braakliggend land, het...

...te liggen, doorgaans geen gewonden trouwens! Mijmerend zit ik zwartgallig te overdenken wat er ineens mis kan gaan, de uren tellend dat ze veilig op de grond staat, terwijl ik de uren en minuten aftel, komt er ineens een vlindertje aangevlogen, die wil mijn aandacht en die kan ze krijgen! Wat...

Het liet me niet los in de auto op weg terug. Mijmerend kwam de associatie met het roodborstje van die ochtend in me op. Dat tere wezentje tegen het raam. Kwetsbaar. Het vogeltje vloog weg. En de vrouw? Zou zij nog uitvliegen of was ze voor eeuwig vleuggellam. Haar schoenen ook figuurlijk te...

Het oppervlak van het zilvergroene meer beloofde mij schitterende illusies op hoog water. Ik wendde mij tot de hemelen en de crèmekleurige koppen, varend voor het blauwe spandoek alludeerden slechts vage schimmen. En in de spanne tussen de beloofde illusie en de waargenomen allusie, zag ik...

Aan de dichte struik hing een grote, klokvormige bloem, die prachtig roze glansde. Het gras voelde zich vereerd dat er zo'n geweldige, geurende kroon boven hem hing. "Bewonderenswaardige bloem, wij zijn trots om zo'n koningin als u te hebben." zeiden alle groene sprietjes tegelijk. "Weest u...

Nog even en de akkers kijken weer heimweëend uit naar de klaprozen. Maisvelden rijken als grote deinende zeeën naar de hemel , hun gouden rijpen zwangere trossen roepen om geoogst te worden. Het kleine beekje vervolgt onverstoorbaar en kronkelend zijn weg. Het kabbelt rustig de herfst door de...

De uitbundige Emma bezorgde de verlegen Bjarne telkens een nieuw dilemma. Wanneer hij haar nodig had voor de liefde, dan was ze er niet, altijd op reis voor haar ambities. En als ze er wel was, bleek ze dikwijls opdringerig en hongerig naar aandacht voor zaken waar Bjarne nauwelijks verstand van...

Het mooie van een tattoo is dat het een aantal dingen voorgoed uitsluit, mijmer ik. Ik zit in de tram op weg naar Utrecht. De man schuin tegenover me kijkt uit het raam en ik kijk naar hem. Ik bewonder de doelbewustheid, de volledige overgave van de man met de vleugels van een adelaar in zijn...

Tel ze, je zegeningen en sta vooral niet stil ( hoewel soms mag het maar niet te lang) bij datgene wat je niet hebt, want voor je het weet is het: over en uit, nou ja dat laatste mag nog even uitblijven natuurlijk maar ook dat heeft niemand voor het zeggen! We hebben al veel mensen “ weggebracht...

Vanmorgen liep ik zomaar wat te mijmeren over de gaswinning in Groningen en daarbij kwamen wat vragen op. Vragen van een volslagen leek. Je leest en hoort steeds over hoeveelheden in miljarden kubieke meters. Een miljard kubieke meter is één kubieke kilometer, dus stel dat men het heeft heeft...

‘Mooi gezicht, hè!’, merkt hij op. ‘Ja, absoluut’, antwoord ik, dromerig over het weiveld turend. ‘Zouden ze dat nou met z’n allen hebben afgesproken?’ vraag ik me ineens af. Het is acht uur in de morgen. De zon laat z’n eerste stralen zien. Het belooft een mooie lentedag te...

Entropie is een ander woord voor chaos in het heelal. Daar gaat dit tekstje over, chaos, op een voortschrijdend entropische manier. Vandaag zie ik Karin Bloemen optreden. Chaotische pijpenkrullen, fonkelende jurk. Het is op mijn broertjes eerste echte feestje, in Utrecht. Omdat ik een kaartje...

Een dagje naar mijn familie in het oosten van het land doe ik altijd met de trein. Zo kan ik 's avonds bij het eten een glas wijn drinken en kan ik op de terugweg in gedachten en mijmeringen over het verloop van het bezoek verzinken. Mijn vakantie is voorbij en ik ga ze verslag doen van mijn...

En zo voel ik me ook, de kerst is voorbij, de met maatregelen omgeven Kerst is gelukkig om en ik ben er blij mee, schamen doe ik me er niet voor want tjonge jonge, al kunnen we zogenaamd “beeldbellen“, al kunnen we telefoneren, appen, schrijven, kortom al kunnen we alles doen wat we pakweg 40...

Maandagmiddag, half vijf. Daar zit ik dan. Eindelijk. De eerste ademtocht het lekkerst. Streling van de ruggengraat. Simpel kan het leven zijn. Het geluk van een meditatiebankje. De afgelopen week komt voorbij. Dag en nacht werken. De ene na de andere beer schoot ik af. De trots. De euforie. Ik...

Elk jaar bij oud-en-nieuw verbaas ik mij over de willekeurigheid van de keuze van de dag waarop we kennelijk collectief tot de slotsom zijn gekomen dat er een nieuw jaar begint en dat dat gevierd moet worden. Blijkbaar past het bij ons, als mensheid, om een keer per jaar een feestje te bouwen...