Alle inzendingen over Rouwen

Eind deze maand is het een jaar geleden dat Oliver Dragojevic overleed. Een legendarische Kroatische popzanger. Ik moest slikken, toen ik het hoorde, hoewel al geruime tijd bekend was dat de zo geliefde Dragojevic in het KBC-ziekenhuis van Split voor zijn leven vocht. Bij mij geen tranen....

“Zul je me missen”, vraag ik zacht. Mijn hand strekt zich naar je uit, zonder je aan te raken. Het dichtbij lijkt nu zo ver. “Zul je me missen, zoals ik nu al voel dat ik jou missen zal? Elke dag een beetje meer. Het zal raar zijn om goedemorgen te zeggen zonder antwoord te krijgen. De...

Het was halverwege de eerste maand van het nieuwe jaar. Een kleine winterzon verscheen met onregelmatige regelmaat vanachter grote wolken aan een lichtblauwe hemel. Het was koud. De vrouw besloot de korte weg naar huis te nemen. Eenmaal thuis, verzorgde ze de vacht van haar nieuwe kleine wolf, die...

Er gingen tot nu toe 6.500 mensen dood omdat ze gingen werken aan de voorbereidingen van een voetbaltoernooi in Qatar. De wereldkampioenschappen voetbal. Ze gingen vooral dood door bizar slechte werkomstandigheden. Of dit een historisch record is – ik weet niet hoeveel mensen aan de piramiden...

...naar wat zij behoort te zijn: gruwelijk, onbegrijpelijk en afschuwelijk. Het carnaval der rouwenden: ik kan er niet mee leven.

Pasen valt vroeg dit jaar, ja, ik zing even mee in het koor van al die anderen, die ook niet bang zijn om er eens een cliché tegenaan te gooien. Want wat hebben we dat de laatste dagen niet vaak gehoord. Ja, Pasen valt vroeg dit jaar, met regen, sneeuw, hagel, nachtvorst en andere narigheid, het...

...en snappen mensen die in hun ogen te lang rouwen niet. Na een half jaar of jaar moet het maar over zijn, het leven gaat verder. Onlangs vertelde een vrouw, die rouwgroepjes leidt, dat rouw pas na een half jaar begint. In het begin sta je nog in de aandacht van mensen, wordt er naar je...

...mensen die vinden dat er een tijd staat voor rouwen, maar nergens staat beschreven hoe lang je daar over mag doen. Sommige mensen zeggen: ‘Na een jaar moet het wel klaar zijn’. Natuurlijk moet je verder met je leven, maar niemand kan bepalen hoe lang iemand erover doet. Na ruim acht jaar...

Het waken bij een stervende is een moment van bezinning. Het levenseinde nadert en dat is de tijd waarin naasten terugkijken op het voorbije leven. Dat brengt emoties met zich mee. Hoe ga je als verzorgende om met deze emoties en hoe kun je de naasten daarbij ondersteunen? Wat is de rol van...

Het loslaten van het leven is één van de moeilijkste dingen die een mens moet doen, zo niet het moeilijkste. Iets loslaten waarvan je gehouden hebt doe je niet zomaar, dat levert strijd op. Die strijd zien we ook in de terminale fase. De ziel moet zich los gaan maken van het lichaam en het aardse...

‘Je bent pas dood als je kinderen niet meer over je praten en niet meer om je kunnen lachen’. Deze uitspraak deed een vriend van mij die te horen kreeg dat hij een kwaadaardige tumor had. Angst voor de dood had hij niet, want ‘waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent?’, was zijn...

'Waar ben je toch?' Deze vraag zullen veel naasten van dementerenden stellen. De persoon die iemand was vòòr zijn of haar dementie is weg. Je hebt al afscheid van diegene genomen. Eigenlijk zou je van een rouwproces kunnen spreken. Net als bij het stervensproces van dementerenden ondergaat de...

Kennelijk had de overleden mevrouw een aula vol mensen op de been weten te brengen, mij allen onbekend, die nu als een schijnbaar krachtige achterban solidair zat te zijn met het leed van haar familie en met dat van de zus in het verre Nieuw-Zeeland, die, als een noodlottig en ongelukkig, finaal...

In het "Andante Café", een merkwaardige oase in de contreien van het Crematorium te Tilburg, waar het gezellig en sfeervol is, dat opgesierd wordt door allerlei leuke frutsels en fratsels op de tafeltjes en dat zozeer een tegenstelling vormt tot de zalen des doods en de macabere urnenvelden in...

Normaal gesproken is dit een uitspraak waar mijn nekharen rechtovereind van gaan staan, de afgelopen twee weken niet. Vier overlijdensberichten in zo’n korte tijd stemmen verdrietig. De dood kwam door ziekte of door de leeftijd niet geheel onverwacht. De omgeving was misschien wel voorbereid op...

Eens per jaar leg ik de weg af; ben ik gedwongen de weg af te leggen die ons door het jaar heen gescheiden houdt en wandel ik langs de chique huizenrij die de Ringbaan West flankeert en signaleer ik de stokrozen in de tuinen die hun kopjes als in rouw onder regendruppels laten hangen en de blauwe...

(voor Fanny Churberg (1845 - 1892)) Je bent geboren op 12 december 1845 in Vaasa, West-Finland. Je vader Matias Christian Churberg was een dokter en je moeder Maria Ulrika Perander was een domineesdochter van Nils Johan Perander uit Liperi. Je was de derde van zeven kinderen. Vier van je broers...

(voor Cathleen Sabine Mann (1896 - 1959)) Je bent geboren op 31 december 1896 in Newcastle upon Tyne, wat in de tweede eeuw als het Romeinse Pons Aelius is begonnen, met een fort en een brug over de rivier de Tyne. In 1080 liet hertog Robert Curthat er een houten kasteel bouwen, wat in 1087 door...

Op een vroege wintermorgen, ten tijde van de Rooms-katholieke feestdagen Allerheiligen of Allerzielen, staan twee oudere dames te kleumen voor de deur van de supermarkt en ik ben een van hen. Het is het tijdstip waarop men de doden, die men geen plezier meer kan doen, niettemin op de...

Het is op het kruispunt van de wegen, op het cruciale moment van onze unieke, eenmalige ontmoetingen dat het lot toeslaat of het noodlot, dat de allesbepalende gebeurtenissen zich voordoen die ons leven inkleuren, die onze toekomst bepalen..... En zo ontmoette ik de kersverse weduwe die zojuist...

Wiedewiedewiet... Ik zíe je wel, maar ik herkén je niet. Zo begint een voorlichtingsstukje over de handicap PROSOPAGNOSIA op de Teleac-site. Ik citeer: ‘Een lastige aandoening, die veel onbegrip oplevert. Ga maar na: iemand met PROSOPAGNOSIA zal zijn buren niet groeten, omdat hij of...

Een tijdje geleden las ik in NRC Handelsblad dat je verslaafd kunt raken aan verdriet. De meeste mensen wennen uiteindelijk aan het verlies van een dierbare. Sommige mensen houden vast aan een verlangen naar de dierbare en blijven dagdromen over de tijd dat die persoon er nog was. Het blijkt...

Bij Senegal heb ik nooit aan een vakantiebestemming gedacht. Eerder aan hoofdstad Dakar. Bekend van de rally Parijs-Dakar die tegenwoordig niet eens meer door Afrika gaat, maar door Zuid-Amerika. Het land Senegal doet mij dus denken aan sport. En na vandaag zal dat wel vaker gebeuren. ...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die...

De eerste kerstkaart lag in de brievenbus en de envelop toonde een zwart, lopend schrift, maar dan in drukletters en deze bevatte een foto van het gezinnetje van mijn lesbische nicht en haar vriendin en van hun twee kinderen, glimlachend en door de fotograaf in een harmonieuze pose afgebeeld. Men...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die...

hier zit en staat een man in rouw. ik beloof vandaag geen hoogstaande, quasi perfecte poëzie. pietje de dood doordrenkt elke letter met een teveel aan emotionele prietpraat. wees maar zeker dat ik weer heel de wereld hartstochtelijk haat. ik heb woede in mij en die gulpt er nu in één...

Wat is er aan de hand. Een groep van tien mensen gaat elke eerste maandag van de maand naar de film. Halverwege de maand wordt een film uitgezocht via een ingewikkeld systeem, waarbij iedereen een voorstel mag doen en verder iedereen mag stemmen. De groep kent dus geen hiërarchie. Het is een...

Velma, Vladimir en ik,… Wij waren weer met zijn drieën. Als vanouds. De stormen waren geweken. Het zachte lenteweer veegde onze vermoeide harten schoon. En we lachten weer. Voor het eerst na lange tijd. Velma met haar rode haren nog het hardst. Ze danste gracieus op haar tenen, haar gebloemde...

BESTE MENSEN, IN HET BIJZONDER HELENE EN PASCAL ( zijn dochter, zijn zoon) WOORDEN, EEN GEDICHT Woorden zijn het credo in het leven het zijn de meesten van ons gegeven ze uit te spreken of op te schrijven om aan te horen of om te blijven taal is het teken van ieders kracht die...