Alle inzendingen over Vertrouwde kapster

...mij onbekende betekenis dragen. Die avond vertrouwden we onze lichamen toe aan het koude, klotsende water en we lieten het dobberen, deinen en drijven op de stroom; mijn zware Rubensiaanse lichaam en het fragiele lichaampje van mijn vriendin en in een traag tempo volgde ik haar. Helle,...

Lang haar heeft ze. Charmant oogt ze. Ze lacht me vriendelijk toe. Zelf sta ik op de drempel van deze kroeg. Net over twaalven. Op zondag, nota bene. De klokken beieren, ze roepen mensen naar de kerk. Maar mij behelst geen godsdienstlust, maar jajemlust. Jonge jenever, voor hen die niet...

...tussenuit, de vide door, de Hall uit. Door de lanen van de Village loop ik langs de buurpanden die nog steeds leeg staan vanwege de idioot hoge huurprijzen. Met bonzend hart rijd ik naar ons oude vertrouwde kantoorhuis. Zou het nog vrij zijn? Ik zet de auto stil op het bospad en gluur voorzichtig...

...serveerster, dierenarts-assistente, kapster en kantoormedewerkster. Ze studeerde muzikaal kunstonderwijs, psychologie, project management, leiderschap en organisatie. Anette is beïnvloed door Natalie Cole, Celine Dion, Sharon den Adel, Simone Simons en Tarja Turunen. In 1989...

...kameraad de bochtige weg van het leven, terwijl de dood zijn begerige klauwen naar haar bleef uitstrekken tot haar lieve, vertrouwde gestalte vervaagde, uit het zicht verdween als in rook, als im nist, als in vuur.....

...accéléré". Daarin heeft hij in het mij zo vertrouwde handschrift, dat hij ook op zijn kantoor bezigde, de woordjes gekrabbeld: "livre","père","mère". Hij verheerlijkte zozeer de studie van de hem zozeer geliefde taal die hij zo graag in zijn jeugdjaren al had willen volvoeren,...

...die staat op mij maakte, die mij zozeer in alles vertrouwde. De eeuwige rustplaats was al gereserveerd; eens had zij mij vergezeld naar de droefgeestige velden aan de Karel Boddeweg en had zij de oude eik aangewezen waaronder zij voorgoed wilde liggen; naast vader. En zo zijn zomers en...

...haar bij de naam kunnen noemen, de eveneens zo vertrouwde en geliefde naam en hij of zij zou de ogen openen en opstaan en het leven zou doorgaan alsof de boze, satanische nachtmerrie van ziekte en dood slechts berustte op de absurde koortsdromen van een krankzinnige; visioenen die door de...

...en curiosa zou plaatsvinden.... Het vertrouwde uithangbord van Woninginrichting "Het Zolderke" begroet mij en de ongastvrije woningen met hier en daar een Kerstversiering aan de gevel sluiten zich voor me af. Op deze stille Tweede Kerstdag, getekend door mijn eenzaamheid, doordringt...

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige, gestileerde afbeeldingen van vlinders. Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te...

...verwondering zal ik in de inrichting de oude en vertrouwde verpleger nogmaals ontmoeten die daar onvermoed en onttrokken aan mijn waarneming zijn carrière sinds mensenheugenis heeft volvoerd, terwijl mijn leven zich ontwikkelde, haar schijngestalten en gedaanten aannam in een werveling van...

...was het alsof de vrouw en het kind stilaan tot leven kwamen en hem tussen de oude spullen het vertrouwde gevoel gaven weer thuis te zijn.

...ik uiteraard op mijn vrienden. Beter gezegd…vertrouwde! Het bleek al snel dat ik aanklopte bij gesloten deuren. Daarmee sloeg de eenzaamheid toe! Ken je dat? Je eenzaam voelen, terwijl je tussen de mensen bent? Maar goed, ik hield me groot en ging door met troosten, raad geven als mij die...

...alles kan" complimenteerde ik hem "zou ik ook wel willen" en hij glimlachte voldaan en geamuseerd. Thuis vond ik de vertrouwde sleutel op mijn bureau. En mijn helper was plotseling in het niets verdwenen....

...vermoedelijk al te zeer verlangend de veilige en vertrouwde huiselijke woning en de bescherming van mijn ouders niet te verlaten. Daarom besloot dan ook mijn lieftallige, nog jonge moeder mij zelf naar het kleuterdagverblijf te brengen. En zo zal ik me altijd blijven herinneren hoe we, eenmaal...

...Zo zal ik het ook voortaan op de mij meer vertrouwde en ietwat omslachtige manier van schrijven moeten doen. Dit is uiteindelijk minder irritant dan een mislukte korte imitatie; zodoende blijf ik als een schoenmaker gewoon bij mijn leest. Voortuit dan maar, een hele kleine concessie: ik...

...van degene, die me mateloos en onvoorwaardelijk vertrouwde, die me liefhad zoals niemand anders ooit, maar wier liefde en toewijding zozeer en zo lang verdacht waren gemaakt door malafide hulpverleners; ik heb geen afscheid kunnen nemen van mijn moeder; haar brein was vertroebeld toen de...

...spulletjes waarmee we opgegroeid waren, de zo vertrouwde snuisterijen van onze jeugd, die mama nog lange jaren vergezeld hadden in de bejaardenflat rücksichtslos één voor één in een vuilniszak moesten deponeren om ze mee te geven met het oud vuil. De hardheid die we ons gaandeweg...

De muts die ik steevast droeg als was ik een verkapte Moslima; de beige muts met de donkerbruine ingeweven motieven die zo goed beschermde tegen de felle winterkou, kwam op een ongelukkige manier aan zijn eind en ik zou hem node gaan missen. De schnitzel met knoflooksaus was opgediend in mijn...

...tweetal bestrijdt boze toverkunst, gewetenloze schurken of brute zeerovers. Na daadkrachtig handelen en wilde avonturen roept de geliefde woning beide helden altijd weer terug, binnen zijn vertrouwde wanden vol geborgenheid. Joost, de trouwe huisbediende, vertoont bescheiden zijn...

...Nassaustraat. Hoe dit ook zij; voor niets ter wereld zou ik mijn zozeer geliefde, comfortabele, ouderwetse en vertrouwde huisje in willen ruilen voor wat mij te wachten zou staan in de Hasseltstraat.....

Op de pasfoto, aangebracht op de collegekaart uit 1972, die ik nog altijd bewaar, is het portret afgebeeld van het meisje dat ik was (lang haar rond het glimlachende gezicht; een hippie in de flower-powertijd, die nooit echt hippie werd). De barakken, collegezalen, gangen en trappenhuizen van wat...

Wij, dat wil zeggen Ger met mij en Anne met Peter op stap. Niks bijzonders aan, doen we gewoonlijk op vrijdagavond, we zijn een hecht clubje. Ger en ik horen bij elkaar, net zoals Anne en Peter. Niks mis mee, dat voelt vertrouwd. Net zo vertrouwd als onze tent, tent “Morgenster”. Ger en ik...

Hoe hoog zijn onze luchtkastelen, in der loop der jaren, zwoegend opgebouwd? Ik schijn het dak maar niet te bereiken. Ik wist niet dat jouw wereld een deur had, tot je me de sleutel gaf. Huissleutelpassie, wat heb je een mooi woord geschonken, ik koester je gesproken gevoel, als 't ware zelf...

...kent, behelst haar vaste hindernisbaan, met de vertrouwde hobbels en kuilen, muren en kloven. Naar ze aanneemt haar levensgezel. De laatste tijd wordt ze 's ochtends wakker met een diep misselijk gevoel, wat de hele dag op de achtergrond aanwezig blijft. In het begin dacht ze nog aan verkeerd...

Alweer een speciale dag zult u denken. Na de vertrouwde Moederdag, Vaderdag, dierendag en Valentijnsdag. Ja,opnieuw een speciale dag, een dag die de wereld zou kunnen verbeteren. Een dag die een mogelijkheid biedt om te analyseren, om documentaires over te maken en die de mensheid vertrouwd moet...

...zij vertrouwde mij. Veel mensen in de zaal vertrouwden elkaar. De spreekster vond dat verbazingwekkend veel, want bij economie-studenten en mensen die mediator waren was de vertrouwensscore altijd vrij laag. Sociologen scoorden iets beter. En deze zaal vol mensen van wie niemand wist wat hun...

...af of ik wel goed snik ben. Laatst gaf ik de kapster uitgebreid een hand toen ik het pand verliet. Dit doe ik anders nooit. Ze moest er een beetje om grinniken. Ook praat ik regelmatig hardop tegen mezelf. Dan zet ik bijvoorbeeld mijn planning voor die dag even op een rijtje. (Es even kijken,...

Weerspiegeling De man leek in een dikke mist rond te dwalen. Vrijwel alles in zijn nieuwe omgeving was voor hem vreemd en onherkenbaar. De mensen die naast hem zaten, zeiden hem niets. Evenmin de personen in het wit, die met veel drukte langs hem heen snelden. Dan vond hij het thuis toch een...

...vond. Toch had de man ook hier een eigen en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn medebewoners en familie, en voor alle mensen die hem dagelijks verzorgden. Die zijn rustige aanwezigheid zeker...