Alle inzendingen over bemoediging

The best way to predict the future, is to create it. Dit intrigerende advies heeft jarenlang op een blinde Utrechtse muur gestaan. Het was een verbaal krentje in de pap van de openbare ruimte. Ik declameerde het graag, iedere keer als ik er langs wandelde of fietste. In de loop der jaren moet...

...in te houden. Soms is het juist een bemoediging dat je goed bezig bent. Daar ga ik in dit geval maar van uit. Zelf vermoed ik dat er verder geen echte symboliek aan is verbonden. Hooguit die, welke Carel Fabritius mogelijk ook in gedachten had. De symboliek van: Kijk toch eens...

De oude diepgelovige man vroeg aan z’n grote kleinzoon of hij eigenlijk nog wel geloofde. Het leek hem toe dat die computer zo’n beetje z’n god was geworden. De jongeman antwoordde dat hij dat toch wel min of meer deed. ‘Min of meer, min of meer, dat kan niet jongen je gelooft of niet’....

Zie je wel, ik wist het. Ik had hier niet naar toe moeten gaan. Een receptie van een klant. Alleen om den brode ga je naar zoiets toe, maar je onderschat de risico’s in het particuliere vlak. Want je leeft nu eenmaal in een klein interactief kringetje, waar altijd dezelfde mensen komen. En ik was...

Het kattenluikje wapperde heen en weer. Een grote grijs gestreepte kater liep langzaam richting de tuin. Hij had zijn kop in de lucht en de staart parmantig omhoog. De keukendeur zwaaide open. “Kom je wel zo terug, dan krijg je lekker eten!”, riep een stem. De kater drentelde wat heen en weer...

Ze zit op haar vaste plek achter in de bus. Op de tweede rij, nog voor de achterbank, aan de rechterkant. Krant op schoot. Het is koud vanochtend. De bus stopt bij de halte halverwege de stad. Hier stapt altijd een bups mensen in. Ze tuurt even naar buiten, ziet een meisje staan met blote voeten...

In de supermarkt moet ik bij de slager wachten op mijn beurt. Op een bord lees ik dat biefstuk in de aanbieding is. Mijn gedachten dwalen af en zie mezelf als 10 jarige op de kade staan van een haven in Ierland waar een schip ligt te wachten op haar lading. Mijn vader is scheepskok en af en toe mag...

Twee gehuchten met vrijwel dezelfde naam liggen een eindje van elkaar: Drachten-Noord en Drachten-Zuid. In de omgeving graven stoere werklui heel wat veen af om turf te verkrijgen. Deze begeerde brandstof vindt heel wat aftrek. Het zal handig zijn om die geweldige hoeveelheid turf over het water...

Deze vertelling speelt zich af in de late middeleeuwen, ergens bij Chaam, Meerle of Meersel-Dreef. Een bedaagde baron kuierde rond in het park van zijn kasteel. Het leek wel of het ruisen van de eiken en beuken hem wenkte. Bedaard wandelde de deftige heer mee met de stem van het zacht wiegelende...

Het is mooi geweest. Ik ben geen gezicht meer. Er moet streng en rigoureus worden ingegrepen, De kilo's knallen er aan alle kanten uit. Zelfs in de badkamer probeer ik een blik in de spiegel te vermijden dan wel de buik in te trekken op het moment dat ik onopgemerkt langs wil flitsen. En dat...

Krakend maakte de zetel kennis met de omvangrijke gestalte van Dennis. Het arme meubel onderging moedeloos de mortale marteling en deed er verder het zwijgen toe. Eenmaal van de stilte geproefd stak Dennis van wal. “Uw interieur is inderdaad aan vernieuwing toe. Ik moet toegeven dat de...

Met een zwaar gemoed klim ik het trappetje op naar boven. Ik zwaai naar Maarten die op de kant staat te wachten. Zijn magere gespierde benen steken fier uit zijn blauwe zwembroekje met groene haaien. Om zijn armen de knaloranje zwembandjes. Hij lacht breed. We zijn in het zwembad en ik heb hem...

Ik heb het idee dat we er vaak naar streven om feilloze, volmaakte wezens te zijn. Of het nu in ons professionele of ons persoonlijke leven is, we doen ons best om foutloos te handelen, dingen vlekkeloos te doen, de perfecte kameraad te zijn en de medewerker te spelen die altijd uitblinkt en overal...

“Je hebt al zolang niet meer over honden geschreven,” voegde mij onlangs een trouw lezer van mijn stukken toe. “Je bent toch niet van je hondenhaat afgevallen?” Ik haastte mij te verzekeren dat mijn weerzin tegen alles wat blaft, niet was afgelaten. Toevallig hebben zich de laatste...

Ik werd wakker van een felle pijnscheut in mijn borst. Onwillekeurig spande ik de spieren in mijn nek en schouders, maar de pijn verergerde daardoor alleen maar. Ik sloeg m’n ogen op en keek om me heen. Wat was er gebeurd? Had ik al die tijd geslapen? Waarom zaten er dan allemaal slangetjes in...

Ze zit op haar vaste plek achterin de bus. Om precies te zijn op de tweede rij, nog voor de achterbank, aan de rechterkant. Krant op schoot. Ze is veel meer een gewoontedier dan ze ooit had gedacht. De bus stopt bij de halte halverwege de stad. Hier stapt altijd een bups mensen in. Ze...

...in de wind. Koning Victor zag dit als een bemoediging voor hem: "Nu bent u wel even van de wijs. Maar spoedig zult u goede raad ontvangen!" De koning liep heuvels op en af, over een heideveld, en een groot bos in. Tussen de bomen stonden allemaal grote doornstruiken. "Het wordt al...

“Je moet het loslaten”, wordt altijd gezegd tegen iemand die dat juist heel moeilijk vindt en niet begrijpt hoe je dat dan moet doen. Loslaten is namelijk doodeng, wat gaat er gebeuren als je loslaat? Juist vasthouden en de regie houden, geeft controle, zekerheid en veiligheid. Loslaten gaat...

Had men mij voorspeld dat de NTTB vijf zwaargewichten lichter het nieuwe jaar in zou plonzen, dan zou ik meerdere prominenten als kanshebbers voor die aderlating hebben genoemd. Mijn teller kan het aantal mogelijke afhakers nauwelijks verwerken. Deze vervolgserie staat weliswaar vol van incapabele...

De vrouw neemt hijgend plaats tegenover me. ‘Dit is toch de trein naar Amsterdam Centraal?’ ze kijkt me vragend aan. Ik knik bevestigend, wend mijn ogen af en kijk uit het raam. Zonder het te zien, voel ik dat de vrouw mijn blik zoekt. Als ze even gebogen zit om iets uit haar tas te...

...World Trade Centre staat voor opwekking en bemoediging van de inwoners van Manhattan, de New-Yorkers en hun dagelijks leven. Mounir Fatmi wordt grotendeels beïnvloed door 9/11, de dag waarop Manhattan in een hel veranderde. Hellenistische beelden verschenen via het beeldscherm op ons...

Zojuist las ik de laatste pagina’s van het dagboek dat Anna Haag vlak na de oorlog wilde uitgeven. Het boek is spannend van begin tot einde. Ze schrijft op grote hoogten, zo eerlijk, dat ik haar eerlijkheid durf te vergelijken met die van Hannah Arendt en dat doe ik niet gauw. De eerlijkheid...

BEA, NICO EN JAN JACOB spontane ontmoeting en het TroostGedachtenis-concert en -Kerkdienst van 12 en 26 november a.s. in de Westerkerk Ze zaten aan een visje Ze zaten met hun 2: Bea en Nico Bij de Volendamse Vishandel Aan de Kinkerstraat in Amsterdam Maar die 2 werden er 3 Ik,...

Dit is een fragment uit de roman Een Subversief Aureool. Het boek speelt zich grotendeels af in een kliniek voor alcoholisten. zie ook www.lichteberg.nl Fragment 2 NIEMAND WEET "Dries, Dries", roept opeens een vreemde stem, ouder...

Gods wegen zijn wonderbaar. Bomen, eens geplant, komen elkaar nooit meer tegen wat niet van mensen kan gezegd worden (en dat heeft niets met voortplanten te maken). Jef, een ietwat oudere man, klein van gestalte – hij was tegen de aanspreektitel ‘Jefke’ - had ik, over de jaren heen, al...

Ik ben verhuisd. Allemaal feliciteren ze me ermee. Zelfs de oudste zoon van Charlotte, immer kritisch en veeleisend, is positief. ‘Je kan er heel wat van maken’ zegt hij goedkeurend. Dat foeilelijke tapijt, waarvan ik dacht dat het grijs was maar dat nu bij betere bestudering eerder olijfgroen...

Korte inhoud van het voorafgaande Olifant en Muis begonnen vol hoop maar hun relatie wordt steeds slechter. Ze zijn inmiddels in therapie bij het Paard. Olifant heeft de opdracht een onderwerp aan te snijden waar hij het thuis niet met Muis over durft te hebben. ‘Twee jaar geleden is mijn...

‘Hoi Steven, je bestaat dus toch nog. Ik vreesde even dat je van de aardbol was verdwenen. Ook Annie in geen tijden gezien.’ ‘Kan kloppen, druk druk druk – te druk als je het mij eerlijk vraagt.’ ‘Dat is tegenwoordig in deze coronatijd toch mooi man!’ ‘Ja, dat wel, maar het is...

Op zekere nacht klonk in het grote Spookslot van de Efteling een luid gebeier van de klok. Het dier, dat kraai heette, maar op een duiveltje leek, liet de klepel flink op en neer gaan. De draakvogels van de ronde zaal kwamen wild aan gevlogen. De spokende monniken naderden plechtig langzaam. Nog...

Natuurlijk vraag ik hoe het was. Dat hoort zo. Beatrijs zou trots op me zijn. Of me op z’n minst bemoedigend toeknikken. Kan niet meer. Ze is dood, net als Schubert een poosje eerder, en Leonard Cohen. En ik, en jij. Pas over een tijd dan mag ik hopen. Maar. Is het wel zo beleefd om iemand iets...