Verhalen

Het liet me niet los in de auto op weg terug. Mijmerend kwam de associatie met het roodborstje van die ochtend in me op. Dat tere wezentje tegen het raam. Kwetsbaar. Het vogeltje vloog weg. En de vrouw? Zou zij nog uitvliegen of was ze voor eeuwig vleuggellam. Haar schoenen ook figuurlijk te groot. ...

Het moest nog leven, anders had het wel op zijn rug gelegen, maar ik zag het nauwelijks ademen. Van de weeromstuit hield ik zelf de adem ook in. Ging dit wel goed? Wat subtiele trillinkjes in het kleine lijfje gaven me hoop. "Sufkopje, je weet toch dat roodborstjes tíkken tegen het raam", fluist...

Thomas liep met zijn vrolijk gekleurde streepjestrui door de velden bij Noordermeer. Op het pad naar het meer kwam hij een net uit de winterslaap gewekte groene kikker tegen, die daar rustig bij zat te komen van de overgang van kou naar warmte op deze eerste voorjaarsdag. Thomas had die nacht slecht...

Och pardon, ik heb je niet zien binnenkomen, maar zou jij zo vriendelijk willen zijn om plaats te maken. Ik ben namelijk Verhaal, en dit hier is mijn persoonlijk stekje. Ik meen mij trouwens ook niet te herinneren, iemand als jou uitgenodigd te hebben! Ho, rustig maar Verhaal. Ik denk ook niet da...

- Zie je, ik heb alweer teveel gezegd. Ik zei het je nog, ik praat er liever niet over! - Doe nou niet zo aangebrand. Ik stel gewoon wat zaken tegenover jouw denkbeelden. Ik ben heus niet uit het veld geslagen, maar dat moet jij ook niet laten gebeuren. - Het lijkt wel alsof er alleen maar in tege...

Het internetwereldje waar velen hun meesterwerkjes posten is echt wel bekrompen. Dit is helemaal niet scheldend bedoeld, maar enkel, dat je overal, steeds weer dezelfde schrijvertjes tegenkomt. Op zich is dit helemaal niet slecht, maar op sites kan het al eens gebeuren dat er zo ’kliekjes’ gevor...

Het gedoe over de vakantie en de dode vogel waren me even te veel geworden. Ik moest even tot mezelf komen. Dit deed me teveel herinneringen naar boven komen en daar had ik geen zin in. Ik moest me niet gek laten maken, maar dat deed ik wel. Tegen het avondeten durfde ik me weer in de woonkamer te ...

In vogelvlucht Het was met één woord te beschrijven: prachtig! Het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte en daarom genoot ik er dubbel zoveel van. Het voelde zo onwerkelijk en geweldig tegelijk dat je de wereld van zo’n hoogte kon overzien. Alles leek zo klein. Je kon je haast niet voors...

Tuinman Het beloofde een mooie lentedag te worden. Voor de tuinclub een aangename ochtend om in de tuin te gaan werken. De tuinclub bestond uit bewoners die vroeger van tuinieren hielden en het plezierig vonden de hark of de schoffel weer eens ter hand te nemen. De man had zich onder aanspori...

Taal is een fenomenaal medium in zijn of haar diverse verschijningsvormen. Hier, de de lezer scherp in het hoofd etsende vorm die we schrijftaal noemen. Daar, het zich binnen in het hoofd afspelende, en kettingreacties van sympathie en antipathie veroorzakende proces, dat door begrip en onbegrip ...

In de spiegel keken een paar ogen mij aan. Grote ogen. En blauw van kleur. De lange zwarte haren vielen losjes over mijn schouders. Kritisch keek ik naar mijn eigen gezicht. Waarom had ik eigenlijk een spiegel nodig? Ik wist zelf wel dat ik er mocht wezen. Velen vrouwen waren jaloers op mijn uiterl...

Nog altijd hoor ik de woorden nazinderen. Die vernietigende woorden waarmee zij vertelde, dat het genoeg was geweest. Dat zij wou gaan. Dit is ondertussen al enkele jaren geleden, maar nog steeds voel ik de scherpte ervan, is de pijn niet volledig verdwenen. Er blijven teveel vragen onbeantwoord. ...

De meeste christenen gaan met Kerst naar de kerk, ook al doen ze er verder niks aan. Wij eten met Pesach matzes, en op Grote Verzoendag blijven we thuis. Een sjoel zie ik eigenlijk nooit van binnen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik niet joods ben opgevoed. En ik zou je niet eens ongelijk kunnen geven...

De city-pier-city-loop in den haag Zaterdag aanstaande is het weer lente in Den Haag. Lopers uit alle landen spoeden zich naar de stad van de korte en de lange vijverberg, de voorhout, de kneuterdijk, het tournooiveld, de wagenstraat en – langer nog – de laan van meerdervoort. Het zuiderpark ...

Ik werd wakker van mooie muziek en een zingende Alain die stond te douchen. Ik keek rond in zijn appartement, dat vol stond met kunst en oude meubelen. Nadat ik goedemorgen gezoend was door die mooie volle lippen en een douche had genomen gingen we weg. Hij nam me mee naar Quartier Latin waar we op ...

Ik weet nog goed hoe jij me die eerste keer aankeek, ondeugende ogen en een heerlijke lach. Het weer, warm en benauwd het was midden juli. Ik zat samen met mijn vriendin te genieten van een koel biertje op de trappen van de Sacre Coeur. Een van de mooiste plekken in Parijs. Ik had net een slok bi...

Het kind vouwt traag open. Een luchtbel van indrukken welt op. De wereld en het ik worden waar, in een gemengde stemming, een doffe lach. In een vroege droom openbaart zich de bodem, de zielsspiegel waar het lot zich vormt. Zoals een jonge vrouw, door bibberkoorts beslopen, droomt van een bevrozen m...

Ik ken eigenlijk maar een ding dat nog treuriger is dan die ene roos in haar kraakpapiertje: dat is een bos rozen die hun kopjes al laten hangen terwijl het bezoek van wie je ze cadeau hebt gekregen, nog niet eens vertrokken is. Want dat overkomt mij nou altijd: ik heb de rozen koud in de vaas staa...

Dat waren de uitspraken van Ayaan Hirsi Ali onlangs in het Algemeen Dagblad. Het is bedroevend dat je in een land als Nederland niet meer mag zeggen wat je wilt. Het is verschrikkelijk dat een politicus die voor haar mening durft uit te komen bedreigd wordt door moslimfanatisme. Maar zij is vastber...

Zij dachten de langste adem te hebben en dat hen niets kon overkomen. Zij zaten veilig in het vliegtuig die hen naar de plaats van bestemming zou brengen. Ze hoefden zich nergens druk over te maken en waren eensgezind. En mocht de wereld eens vergaan – als die Jezus toch eens terug zou komen om d...

De hoogwaardigheidsbekleders, de machtigen der aarde hadden met hun wereldleider een heel belangrijke bespreking. Ook uit de Nederlandse volksgezondheid gingen twee belangrijke mensen er heen om deel te nemen aan dit zeer belangrijke onderwerp. Er was veel veranderd na de oorlog, maar nog altijd ...

Hoor je wel het geschreeuw uit de vele kelen, en hoor je het gejuich? Opgejut door hun leider op het podium. Gretig zuigt het volk zijn woorden in, ademloos luistert men, niet beseffend hoe de mens door onwetendheid wordt meegelokt naar ongekende oorden, naar een paradijs met wuivende palmbomen en ...

Het was rond Valentijn, dat weet ik zeker. En geen haar aan mijn hoofd die dacht dat het zo een vaart zou lopen. Maar toch. Een paar mensen die ik leerde kennen hadden mij er al meermaals op gewezen dat ik wel goed was. ‘Ik had potentieel’, zoals zij het zo netjes stelden. Het vleide mij wel, ...

Hoeveel tijd zat er tussen, vroeg de vrouw. Vijf minuten zei hij, verstoord opkijkend van zijn cryptogram. Jezus, dit hou ik echt niet vol tot vanavond, hoor. Haar buik trok de enorme uitstulping opnieuw met bovenmenselijke kracht schijnbaar vacuüm. Ondraaglijke pijn zocht tevergeefs een nog ni...

't Is warm vandaag. Zondagmiddag, vriend weg, stil in de stad. Het huis is aan mij, de stad ook. Prettig, kan ik rustig fantaseren. En schrijven. Ik pak een bloknoot. Titel? Weet niet zo gauw. Dus Werktitel = Titel. Ziezo. Nu verhaaltje. Beginzin. Zou niet weten, komt later we...

Kennis heeft grote invloed op hoe we leven. Of hoe we denken te moeten leven. Steven Pinker verhaalt in zijn boek ‘het onbeschreven blad’ over de controverse tussen aanhangers van een ‘aangeboren natuur’ en de volgelingen van een ‘onbeschreven blad’ als grondslag voor menselijk gedrag...

Nee, het zijn niet de stralen die onze huid kunnen beschadigen welke ik bedoel. Ik wil het hier hebben over het jaarlijks schrikbeeld van menigeen. De trillende vingers, wanneer rond deze tijd van het jaar, de postbode jou ‘ de brief ’ overhandigt met deze schrikwekkende letters op. Het trillen ...

Het huis waar de achtjarige Jennie en haar pop Rubberientje woonden, was groot. Een oud, zes kamers tellend landhuis. Een zolder strekte zich boven het hele huis uit. Die zolder was vol rommel. Een zware kist en nog veel meer. Mama kwam en zei: “weg allebei, ik wil deze zolder brandschoon maken!...

Hij schuddebuikte van het lachen. Stopte de knikker in zijn ene broekzak en "simsalabim" toverde hem uit zijn andere zak weer tevoorschijn. Vol bewondering én wantrouwen keken we toe. "Hoe doe je dat, pap? Doe het nog eens! Doe je het nóg een keer?! Alsjeblief..." "Simsalabim!" daar verd...

De traditionele veertiendaagse ontmoeting van de gepensioneerden van het bedrijf sinds mensengeheugenis kende onlangs maar een magere opkomst. Er zijn nu al niet teveel oprustgestelden meer die komen opdagen wegens geen interesse, door hun afsterven (sic!) en ook door ziekte. Vandaag was het ook “...