In Vogelvlucht [deel 1]

In vogelvlucht

Het was met één woord te beschrijven: prachtig! Het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte en daarom genoot ik er dubbel zoveel van. Het voelde zo onwerkelijk en geweldig tegelijk dat je de wereld van zo’n hoogte kon overzien. Alles leek zo klein. Je kon je haast niet voorstellen dat er honderden, zelfs duizenden meters onder je, mensen gewoon aan het leven waren. Het leek zo onvoorstelbaar. Misschien klinkt het wel gek: maar ik voelde me net een vogel. En dat gaf me een gevoel van vrijheid. Af en toe spreidde ik mijn armen om het gevoel nog meer te versterken. Maar dan kreeg ik gelijk commentaar van mijn moeder die dan een hand in haar gezicht kreeg. Maar dat kon mijn gevoel niet in de weg zitten. Op het moment dat ik mijn hoofd weer van het raam afwendde vroeg ik me af of de andere passagiers hetzelfde zouden hebben. Maar daar dacht ik niet lang over na, ik keek liever uit het raampje om nog een keer te genieten van het uitzicht.

Maar als je me nu zou vragen of ik weer zo’n reis zou willen maken, zou ik gelijk ‘nee’ zeggen. Als een 12-jarige jongen kon ik er alleen maar van genieten, maar nu…

Een paar jaar na mijn eerste vliegervaring stapte ik weer in het vliegtuig. Dit keer niet om naar Canada te reizen, maar om parachute te springen. Ondanks dat ik hartstikke zenuwachtig was, had ik er veel zin in. Toen we op het punt waren aangekomen dat de deur van het vliegtuig open ging en er omstebeurt een koppel naar beneden ging, verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Ik kon niet meer wachten. ‘Ben je er klaar voor?’ werd er nog tegen mij gezegd. Ik knikte enthousiast en beet gespannen op mijn lip. Daar gingen we dan. We sprongen uit het vliegtuig en gelijk voelde ik een golf van opwinding en vrijheid door me heen stromen. Op dat moment kon ik niet meer denken. Er gebeurde te veel met me. Toen de parachute open ging kwam ik weer een beetje bij zinnen. Ik vloog! Ik vloog als een vogel door de lucht. Helaas was het moment veel te snel voorbij en voor ik het wist stond ik weer met beide benen op de grond. Maar dit zou ik nooit meer vergeten…

‘Kijk eens! Ik heb allemaal brochures meegekregen van het reisbureau om thuis eens rustig door te kijken. Er staan echt geweldige vakanties tussen’, zei mijn vrouw toen ze thuis kwam. Ze zwaaide met een handvol brochures voor mijn neus en legde ze tevreden op de eettafel. Ze trok haar jas uit en ging gelijk aan de tafel zitten.
‘Tom, kom je er bij zitten? Kunnen we een mooie bestemming uit gaan zoeken.’
Ik legde zuchtend de krant neer en schoof tegenover haar aan. Opgewekt begon ze in de boeken te bladeren. Ik pakte ongeïnteresseerd een boek en bladerde er rustig doorheen.
‘Heb je niks meegenomen wat dichterbij ligt?’, vroeg ik na een tijdje. Het enige wat ik kon vinden waren bestemmingen aan de andere kant van de wereld.
‘Nou, eigenlijk niet. Ik ben die vakanties in Europa een beetje zat aan het worden. Ik zou graag weer eens naar Australië willen om mijn familie op te zoeken. We hebben jarenlang gedaan wat jij wilt en nu maar wat ik wil, dacht ik zo. En ik had de indruk dat jij ook wel eens wat anders wilde.’
‘Dan heb je dat verkeerd gedacht.’
‘Nou wordt ie mooi! Moeten we altijd doen waar jij zin in hebt?’
‘Nee, natuurlijk niet. Maar als jij zo graag naar Australië wilt, moet je maar alleen gaan of iemand anders meenemen. Ik ga daar niet heen.’
‘Waar komt dat nou weer vandaan? Ik bedoel...’ Ze werd onderbroken door een harde bons. We keken geschrokken om ons heen.
‘Wat was dat?’vroeg ze. Ik haalde verontwaardigd mijn schouders op. Ik stond op om te kijken wat het was. Toen ik naar de schuifpui liep zag ik dat er een mus op de grond lag. Ik wist meteen wat er aan de hand was: het arme beestje was tegen het ramen gevlogen. Mijn vrouw ging achter mij staan en keek er bedroefd naar.
‘Daar is geen redden meer aan,’zei ze en bukte om het van dichterbij te zien. Ze stond weer op en schudde haar hoofd. Ik wist geen woord uit te brengen.
‘Tom, wat gaan we er mee doen? We kunnen het onmogelijk laten liggen. Tom? Gaan we het begraven? Geef even antwoord alsjeblieft.’
‘Dit bedoel ik nou! Daarom wil ik niet naar Australië!’, riep ik en vluchtte de kamer uit.
‘Tom?! Wat is er? Waarom doe je zo? En wat heeft dit met Australië te maken?’, riep mijn vrouw me nog na. Ik wilde even niemand zien en sloot me op in de badkamer om even tot rust te komen.

Vliegangst Actueel Actueel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.6 met 5 stemmen 605