Verhalen

{eventuele overeenkomsten tussen fictie(ve personages) en non-fictie(ve personen) zijn slechts de speling van een droevig lot en een heleboel toevalligheden die de auteur niet in de schrijvershand heeft} Je kleeft aan me zoals niemand dat ooit deed. Al te erg vind ik dat niet. En dat is vreemd....

Ik gluurde door de brievenbus en ontwaarde een eigenaardig tafereel: een kat met een duikbril op en een hond met een dubbele knoop in zijn pluizige staart! Ik wrong mij door de brievenbus om een en ander nader te bekijken. "Wat komt u doen" vroeg de kat op hoge toon, gemeen loenzend door de du...

{eventuele overeenkomsten tussen fictie(ve personages) en non-fictie(ve personen) zijn slechts de speling van een droevig lot en een heleboel toevalligheden die de auteur niet in de schrijvershand heeft} Mijn haar los en je hoort het iedereen denken, zo af en toe durft een enkeling het zelfs a...

De geleerde Arminius, dezelfde die beweerde dat er maar vier soorten voedsel zijn, wilde aan zijn confrere Pancratius proefondervindelijk aantonen hoe op een eenvoudige wijze een toestand van ultiem genot bereikte kon worden. 'Genot is de bevrediging van de zintuigen', stelde Arminius. 'Dat kl...

Ik was er echt aan toe, die nieuwe stofzuiger. Heerlijk! Minder vaak dweilen, vegen en kleedjes kloppen. Enthousiast ging ik er die eerste keer mee aan de slag. En werkelijk: ik zag de kruimels van een afstand de zuiger in schieten. Ik was zo lekker bezig dat ik meteen maar even het toilet op spinne...

Wij wonen op het uiterst oostelijke puntje van het smalste deel in midden Israël. Achter ons huis staat een tweeenhalf meter hoog hek van gaas en prikkeldraad erbovenop. Zo’n acht meter lager dan onze achtertuin ligt een weg voor patroulles en ziet men dan het hek staan. Het maakt duidelijk waar ...

Een combinatie van stemgeluid, videoshow en muziektonen: Paul McCartney Rocks Arnhem! Na ruim een kwartier in de rij wachten naderen we eindelijk de ingang van het Gelredome, dat er lang niet zo imposant uitziet als de Arena. Tijdens het dringen om wie er als eerste door de dranghekken mag, voel...

Mijn zéér geliefde katje ligt te dommelen in haar hoekje, bovenop de mappenbakjes links van de computer. Ik kijk vertederd naar haar poezelige pootjes met de venijnige nageltjes, die ze maar al te graag gebruikt als iets haar vréselijk ergert! Maar wat is dát: ik tel geen 4 maar 7 pootjes!!! Hoe...

Over vijf maanden is het budget voor noodgevallen op. Dan zal ik van de ene op de andere dag weer vervangbaar blijken. Dat te weten en steeds te beseffen hoort bij het beroep van zwerfwerker en het is mij best. Toch lijkt het alsof ik niet kan leven zonder scenario met een rol daarin voor mij. De ge...

Ik heb er geen zin meer in. Ik wil aan niemand uitleggen wat ik wil, wat ik zoek, wat ik kan, wat ik gedaan heb en waarom. Ik wil niemand meer overtuigen van iets dat hij niet kan geloven. Heb ik niet al lang een modus vivendi gevonden om mijn bestaan voort te zetten zonder overweldigd te worden doo...

{eventuele overeenkomsten tussen fictie(ve personages) en non-fictie(ve personen) zijn slechts de speling van een droevig lot en een heleboel toevalligheden die de auteur niet in de schrijvershand heeft} Mijn moeder heeft jullie krant gehaald. Niet de voorpagina, wel een achttal regeltjes bij d...

Als ik goed kijk, zie ik hem staan. Zie ik de rijzige gestalte van de sterke man zomaar voor me opdoemen. Als ik over het strand wandel volgen zijn voeten me. Hoor ik de zandkorrels zachtjes knisperen onder zijn zware schoenen. Als ik in de duinen vrij met een prachtig meisje, priemen zijn ogen me i...

Met haar lichte doorschijnende –bijna doorzichtige- bloeze om haar slanke torso viel ze onmiddellijk en opvallend op, voor iedereen. Al bewoog ze zich op lange benen voort, het “stoorde” zeker de bewonderaar (bewonderaarster?) niet. Integendeel. Ze schoof met kleine stappetjes langs de vele me...

Hij had in ver vervlogen tijden van die kabels op zijn armen. Zo’n wasbordborst. Een blik die iedere vrouw deed smelten. Zijn ogen, melancholiek en eerlijk, wenkten ranke figuurtjes. Als hij op het werk zijn torso ontblootte om de huid te bevrijden van het schurende katoen, waren zwoele blikken o...

Zijn adem stierf ter plekke toen hij haar aanschouwde. Zijn hart klopte duizenden verkeerde kloppen toen zijn blik haar ogen ontmoette. Zijn ziel dreef af naar de hemel toen hij in het blauw van haar ogen keek. Haar middel, haar borsten, haar dijen… het maakte hem zwak. Afhankelijk. En zij… zij ...

Het tabblad 'proza' is van 1 juli t/m 31 augustus vanwege vakantie voor nieuwe inzendingen gesloten. De redacteur van dit tabblad wenst je fijne weken toe!

Verbluft van mijn voorlopige conclusie dat wat het meest zinloos is door mij als het meest zinvol ervaren wordt, ontkom ook ik niet aan de financiële kwestie. En dus ben ik ondertussen op zoek naar echt werk. Het heeft mij gemaakt tot een ervaren sollicitatiebrievenschrijver, ik rammel ze met het g...

Toen ze twee was, openbaarde het zich. Een transformatie in haar gedrag zodra er visite was. De aparte gloed die over haar gezicht verscheen, de glinstering in haar ogen, de komische gebaren die volgden, alleen maar bedoeld om aandacht te vangen. In de tijd dat ze naar school ging, zakte het weg. Z...

Groot is de verleiding deze stralende vakantiedag meteen weer op ons strandje neer te ploffen. Maar die boodschappen moeten nu toch echt worden gedaan en bovendien willen we ook wel eens iets van de omgeving zien... Dus stappen we in de auto. We genieten van het Franse heuvellandschap waar onze ...

Ze moesten persé mee, voor thuis in de vijver. Het waren er zeker meer dan honderd. Ze had het uitgeprobeerd, samen met haar campingvriendin. De visjes, met een schepnet gevangen en niet groter dan 2 cm, waren in een emmer rivierwater gezet, in de schaduw van een boom. Na twee dagen leefde alles...

Naast de categorie werk, die toch enig tastbaar resultaat oplevert, is er het zinloze werk. De verrichting van puur zinloos werk kost vaak blijvend inspanning, het vergt aandacht en geduld over een langere termijn, en is bovendien niet zelden geldverslindend. Het vreemde van dit werk is dat het mij ...

Maar er is meer. Om als werk gekwalificeerd te worden moet de bezigheid een accuut probleem oplossen, een vervelende situatie vermijden, of mijn persoonlijk welbevinden langer dan een veelvoud minuten bevorderen. Hieronder vallen de werkzaamheden van huishoudelijke aard en het verzorgen van de aan...

Ik loop door de verlaten stad heen, overal versierde kerstbomen en als ik door de ramen van de huizen kijk zie ik allemaal vrolijk etende mensen met huisdieren. Ik bedenk me opeens dat huisdieren eigenlijk ook bij het gezin horen... Iets waar ik eigenlijk nooit over heb nagedacht. Waarom zou ik ook?...

Het hoofd licht gebogen, de schouders enigszins samengetrokken loopt de man tegen de wind in langs de huizen. Het is nog vroeg in de ochtend. De meeste mensen slapen nog. Als een koude windvlaag door zijn dikke jack voelbaar is rilt de man even. Het valt niet altijd mee om zo vroeg op pad te zijn. B...

Ik was vroeger een probleem-kind, kon daar niet zo veel aan doen want ik had al vanaf mijn geboorte last van pdd-nos. Ik ging op mijn 12e uit huis en kwam in een instelling in Smilde. Ik kwam op een afdeling met mensen die zichzelf beschadigden, en had het daar erg moeilijk mee. Maar goed, op een...

Ik was 23 jaar toen ik op mijzelf ging wonen. Ik had mijn moeder wel eens geholpen met de afwas, maar voor de rest had ik nog nooit een slag gedaan in de huishouding. Ik had nog nooit koffie of thee gezet, kon geen ei bakken, kortom helemaal niks. Evengoed heb ik mij in de loop der jaren redelijk le...

Zij keek me aan met een glimlach, zag mijn kinderlijke blijheid. “Goedemorgen,” sprak ze langzaam, met een volle stem, diep en warm, met flarden van gezang van honderden vogeltjes en het klateren van een beek in de kleur van de klank. “Goeiemorgen,” riep ik, springend van opwinding en ent...

er was eens een huis Ettol-Rah geheten het was een mooi en groot huis gebouwd door mensen voor mensen gebouwd om in te wonen te leven gelukkig te zijn maar het verging Ettol-Rah zo anders luister maar dan vertel ik je het verhaal van het lege vertrek en het achtergelaten huis Ettol-R...

Mijn fiets staat nog bij haar, dus moet ik even lopen. Het is niet ver, maar het lijkt eeuwig. Mijn buik doet zeer, heel erg zeer. Zie je me al gaan, met een chagrijnig gezicht en mijn handen op mijn onderbuik? Heel even moet ik stil staan, zo zeer doet het. Voorovergebogen sta ik op straat, wachten...

74 jaar en nog nooit een schoen gepoetst. Verwend? Misschien. Ik weet niet beter. Tot mijn trouwen (in mijn tijd ging je niet zo gauw op kamers) poetste mijn vader alle schoenen van het gezin. Geboren in 1889 was hij zijn tijd ver vooruit en zeer geëmancipeerd. Alleen kenden wij dat woord vroeger ...