Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Schoenen.

74 jaar en nog nooit een schoen gepoetst. Verwend? Misschien. Ik weet niet beter.
Tot mijn trouwen (in mijn tijd ging je niet zo gauw op kamers) poetste mijn vader alle schoenen van het gezin. Geboren in 1889 was hij zijn tijd ver vooruit en zeer geëmancipeerd. Alleen kenden wij dat woord vroeger niet en daarnaast dacht je daar niet eens aan.

Ik trouwde in 1956 en had het grote geluk een man te treffen die ook op zijn tijd in het huishouden hielp, waaronder schoenen poetsen.
Anderhalf jaar geleden is hij, na 50 jaar samen te zijn geweest, overleden.

Een poos geleden logeerde ik bij mijn beste vriendin en op een gegeven ogenblik vroeg ze naar mijn schoenen. Ze was toch bezig de schoenen te poetsen en waar ik op liep was geen gezicht volgens haar. Toen ik ze beter bekeek zag ik dat ze inderdaad op bepaalde plekken goed kaal waren.

Een maand geleden moest ik naar de tandarts. Ik stond aangekleed om de deur uit te gaan toen ik naar beneden keek en mijn schoenen zag. Ik schrok, dat kon echt niet meer. Zo op de stoel liggen met die kale schoenen duidelijk zichtbaar.
Wat moest ik doen. Een blik op de klok vertelde me dat ik eigenlijk al weg moest. Geen enkele schoen die bij de kleren paste was niet kaal.

"Ben je toen eindelijk de schoenen gaan poetsen?" vroeg mijn vriendin toen ik haar het verhaal vertelde.
"Nee" was mijn antwoord, "de bruine en lichte schoenen stonden in de kast te glimmmen, dus ben ik me snel om gaan kleden in kleding waarbij geen zwarte of donkerblauwe schoenen horen".

Ik ben 74 jaar en heb nog nooit een schoen gepoetst.

Schrijver: H.Walthaus-Kemming
Inzender: Achterblijfster, 22 juni 2003


Geplaatst in de categorie: overig

3.1 met 18 stemmen 1.696



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)