Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Un long voyage

Ze moesten persé mee, voor thuis in de vijver. Het waren er zeker meer dan honderd.
Ze had het uitgeprobeerd, samen met haar campingvriendin. De visjes, met een schepnet gevangen en niet groter dan 2 cm, waren in een emmer rivierwater gezet, in de schaduw van een boom. Na twee dagen leefde alles nog. Een reis van 15 uur moesten ze kunnen overleven, meende ze. Bezwaren van haar oudere broer, dat dit onnodig dierenleed zou veroorzaken, wuifde ze met een hooghartig armgebaar weg.
De emmer werd als allerlaatste ingepakt, stevig vastgesjord achterin de aanhangwagen. Een deksel fungeerde als extra beveiliging.
Al bij de eerste stop, iets onder Lyon, was het mis. Bijna de helft van het water was eruit geklotst, en nog erger, vele visjes dreven dood aan de oppervlakte. Dikke tranen, wanhoop ook. Ze wilde niet verder meer, ze wilde voor haar visjes zorgen. Opmerkingen van haar broer maakten het alleen maar erger.
Enfin, nieuw (kraan)water erbij en op hoop van zegen verder.
In de buurt van Dijon hetzelfde tafereel. Water eruit geklotst, nog meer visjes dood, en een langdurige huilbui. Maar ook opeens een verandering in haar houding. Alsof ze zich plotseling vermande. Ze vroeg of ze de visjes bij zich in de auto mocht houden. Even later zat ze daar zwijgend, turend in de emmer die tussen haar benen was geklemd.
Bij de volgende stop geen woord, geen huilbui, niets. Ze schepte de dode visjes uit het water, ging weer in de auto zitten en bleef in de emmer turen. De hele lange monotone nacht sliep ze niet. Ze hield de wake over haar visjes.
Vlakbij Luik waren er nog maar drie visjes over. En even later, bij het eerste ochtendgloren iets voorbij Maastricht, precies eentje. Gelukkig leefde het visje twee uur later, thuisgekomen, nog steeds.
Zorgvuldig liet ze de inhoud van de emmer de vijver in glijden. Het visje zwom direct parmantig rond, tussen de grote Hollandse goudvissen in, het kopje fier omhoog tot aan het wateroppervlak.
Lange tijd zat ze gehurkt in de vijver te kijken. Pas na een half uur stond ze op en ging ze naar bed.

Schrijver: Fred Tak, 30 juni 2003


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.5 met 24 stemmen 1.389



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)