Verhalen over overlijden

Joke was al vroeg op. Niemand van de grote mensen was nog wakker, zelfs tante Betsie nog niet. Zij en oom Henk logeerden bij hen. Joke vond het maar niks. Tante Betsie was zo druk altijd, en nu nog meer dan anders. 't Was of ze steeds om ma heenfladderde. Joke giechelde; tante Betsie was toch geen...

Gisteren was ik op een begrafenis. De vader van een vriendin. 62, niet oud. Allemaal dachten we dat hij zich dood zou zuipen. Het werden complicaties bij chemo. Het was niet druk, je kon de koppen tellen. Dat deed ik dan ook: eenentwintig man. Een paar vrienden van mijn vriendin, een man uit de...

Net vijftig jaar is ze geworden, maar als je naar haar keek, zag je een vrouw van minstens tachtig. Zo moet ze zich ook hebben gevoeld. Al jaren was ze het leven moe, maar eindelijk is ze dan gestorven en kan ze zich bij haar man voegen. Ze heeft de plotselinge dood van haar man nooit kunnen...

Ik droom soms van een wereld waarin geen verlies bestaat. Een wereld waarin kinderen hun ouders nooit verliezen. Een wereld waarin ouders nooit afscheid hoeven te nemen van hun kinderen. Het is een mooie wereld, maar een wereld die alleen maar bestaat in mijn dromen. Of tenminste: hij bestaat...

Ooit had ik een vader een moeder en een zus, een redelijk doorsnee gezin. Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn vader een sterke man was? Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn moeder me verzorgde en overstelpte met liefde? Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn grote zus alvast een weg voor me baande...

Het lijkt wel of ze vandaag allemaal tegelijk naar beneden vallen. Les feuilles mortes. Tot gisteren was het zomer en dat terwijl het eind oktober is. De bomen nog volop in blad. Sommige groen,vele gekleurd. Afgelopen nacht was er opeens nachtvorst en in één keer liet het gebladerte los. Rudi...

Het moment dat de lucht siddert, net voor het onweer losbarst. Dàt is de beste omschrijving voor het gevoel dat in mijn buik begon op te borrelen om vervolgens door te stromen naar boven. Daar perste het zich in mijn luchtpijp en deed me naar adem happen. Herinnering flitste beelden van wit satijn...

Samen keken we in de spiegel. Hoe lang stonden we daar arm in arm in de badkamer? Hooguit een minuut schat ik. Maar binnen die zestig seconden had ze haar statement wel gemaakt: “Kijk nou eens naar jezelf en zeg me wat je ziet!” En inderdaad, ik zag het niet. “Je hebt nog wel iets onder ogen...

Het waren de donkere dagen voor Kerstmis dat Thomas zich niet goed voelde. Hij was nu vijftig jaren oud en zeer moe. Hij hoestte nogal wat en had spijt dat hij zo veel gerookt had. Hij had een makkelijk leven geleid maar geestelijk had hij het altijd moeilijk gehad door zijn verkeerde gedachten en...

De uil ontmoette zijn vogel in het park, een park waarin zij samen genoten van hun nieuwe vrijheid. De vrijheid om lief te hebben zonder angst, een liefde waarin de grote uil het kleine vogeltje wilde beschermen. Beschermen tegen alles wat mensen haar reeds aangedaan hadden en nog aan zouden...

Ojee. Opa is doodgegaan verleden week, het is even wennen mijn eerste echte sterfgeval. Niet dat hij een grote rol speelde -of speelt- in mijn korte leven. De mensen die er nu verdriet van hebben doen dat wel. Orgelmuziek en blijde liederen die mijn moeder zo graag zingt. Kist uit de kerk...

Wat mijn ogen zagen, vertaalden zich via mijn pen in het volgende sfeerverslag bij het ochtendontbijt in Hotel Ruland te Altenahr, Eiffel, augustus 2017 op vakantie!   Ja, ik wil!   En plots,  ja met een onverwachte oogopslag vanaf mijn ontbijttafel stond hij daar, mijn vader, wijlen mijn...

Toen mijn hospita terug ging naar haar vaderland ben ik verhuisd naar een dorp in Drenthe. Tijdens boodschappen doen op de markt was ik getuige van de opening van een nieuw café. De eerste bezoekers, waaronder ik, kregen gratis een pilsje van de tap. Dus de zaak stond gauw vol. De burgemeester...

Normaal kan ik er geen genoeg van krijgen. Lezingen over razendsnelle levensreddende interventies, gelardeerd met bloederige plaatjes. Je kan er wat van leren. Tenslotte is het mijn werk, levens redden, mensen bevrijden uit de klauwen van de dood. Vaker is het gewoon een fabriek van narigheid en...

Ik zit in een achtbaan en kan er niet uit. Wanneer komt men er achter dat ik helemaal alleen achtergebleven ben in deze (mijn?) nachtmerrie? Zal ik badend in het zweet wakker worden en ontdekken dat er al een waterig zonnetje schijnt omdat een nieuwe dag is aangebroken? Helaas, de rit in deze...

Weet je wat je gemist hebt: je hebt niet meegemaakt dat ik opgroeide, evenmin dat ik ‘vrouw’ werd, je hebt niet meegemaakt dat ik slaagde, mijn diploma kreeg, je hebt gemist dat ik mijn zwemdiploma haalde op latere leeftijd, evenmin, maakte je mee dat ik verkering kreeg, trouwde en drie...

Geduldig en een beetje apathisch wachtte Tine op haar beurt. Ze bevond zich in een plaatselijke bloemenwinkel. De adrenalinekraan die de afgelopen dagen wijd open had gestaan, druppelde nog een beetje na. Ze liet haar gewicht beurtelings door beide benen dragen en zocht met haar arm steun tegen...

Vandaag is het vrijdag de 13de. Ik, Cherly, 17 jaar, durf niet meer uit m’n bed. Bang wacht ik af wat er vandaag gaat gebeuren … Mijn moeder roept om te komen eten. Met een zucht stap ik uit bed. Net voordat ik weg ga, kijk ik nog snel naar m’n vertrouwde plekje. Dan sluit ik mijn deur....

Het sneeuwde vannacht. De koude adem was voelbaar, de bijbehorende hoofdpijn gaf het ook aan. De nog gloeiende as in de open haard maakte het vanmorgen makkelijk om een vuur te maken. Nu geeft de barometer aan dat het in deze ruimte 2o graden is. De luchtdruk gaat iets omhoog. Het is...

Toen Wouter van de wc afkwam zag hij een envelop met een zwarte rand in de gang bij de deur liggen. Hij raapte hem op en liep naar de huiskamer, waar Mien zijn lange onderbroek aan het verstellen was. ''Weer een dooie, ik zal effen kijken wie nou weer.'' ''Attenoje, Gerrit is de pijp...

Onverwachts en aan de andere kant qua leeftijd toch ook weer niet, overleed omaatje, plotseling, ze ging in haar slaap, alsof ze dacht: ik wacht niet tot de dag, want dan proberen ze me tegen te houden en het is goed zo! Ze had een mooie leeftijd, ver over de tachtig maar het komt altijd...

In een rouwadvertentie treft jouw naam Wim P. mij als ’n klap in het gezicht en zoek haastig in de tekst stof tot twijfel, maar die is er niet, je bent dood, m'n vriend. We zijn meer onze gevoelens dan ons verstand en m`n verstand zegt dat het waar is, de advertentie in de krant is duidelijk,...

Er zijn van die onderwerpen waar we zo min mogelijk over denken, dus praten al helemaal niet en toch is het een onderwerp dat niet bepaald ondergesneeuwd moet worden, omdat we er allemaal mee te maken hebben - of krijgen vroeg of laat…zo ook vandaag. Als er een goede bekende langskomt hebben we...

Ik kom hier met enige regelmaat. De plek jaagt me geen angst aan, het is thuis voor oma, opa, andere opa en oma, tante, oom en neef. Hun namen staan gegraveerd in steen, het is de enige tastbare plek waar ik ze nog kan bezoeken. Sinds kort kom ik iets vaker, mijn moeder is een half jaar geleden...

De oude man met zijn uitgeteerde lichaam ligt al dagen met een van pijn vertrokken gezicht op zijn dood te wachten; zijn echtgenote moe en depressief belt weer eens de huisarts met dringend verzoek iets tegen de pijn, iets tegen het ondragelijke lijden te doen. Hij belooft gelijk in actie te...

Soms bekruipt of overvalt je het gevoel van en NU moet ik echt even informeren naar hoe de zaken staan, want daar heb ik te lang mee gewacht. Dat laatste overkwam mij tijdens een ommetje door een woonwijk. Ik wist niet precies waar ze woonde; het hondenbaasje ik meen Marijke, met wie ik vaak...

Ongekende pijn terroriseerde hem, ontoelaatbare, niet in te dammen pijn, de term: sterven van de pijn ging echter niet op, hij bleef leven elke dag een kwelling van ongekende omvang. Hij werd er niet vrolijker door, neen, hij werd in tegenstelling tot de vrolijke vrijbuiter die hij altijd was een...

Een laatste licht viel over het sombere avondland. De zomer was voorbij, duisternis kwam spoedig aanzetten, met wind, regen en invallende koude. Thomas was eenzaam in de spokentuin, die hij had aangelegd met zijn herinneringen. Prachtige vlinderstruiken, bont gekleurde zomerbloemen, overal zag hij...

Alles was weer normaal zoals eerst. Ik beefde over heel mijn lichaam, zo bang was ik. Ik hoopte dat alles nog goed was met mijn mam, maar ik vreesde ervoor. Ik lag daar uren in mijn bed te bekomen van de schrik. Ik was even vergeten wat er allemaal gebeurd was en viel bijna in slaap. Ik voelde...

Twee tot driemaal per week hield ik een uurtje of twee vrij, om - zoals ik het zelf noem - de “oudjes“ even te bellen, zodat we op de hoogte bleven van het wel en wee. Zo ook met haar, mijn ‘buurmeisje‘ zeg maar! Dat ze ruim over de tachtig jaar werd deed er niet toe, we hadden heerlijke...