Verhalen over overlijden

Wat mijn ogen zagen, vertaalden zich via mijn pen in het volgende sfeerverslag bij het ochtendontbijt in Hotel Ruland te Altenahr, Eiffel, augustus 2017 op vakantie!   Ja, ik wil!   En plots,  ja met een onverwachte oogopslag vanaf mijn ontbijttafel stond hij daar, mijn vader, wijlen mijn...

De oude man met zijn uitgeteerde lichaam ligt al dagen met een van pijn vertrokken gezicht op zijn dood te wachten; zijn echtgenote moe en depressief belt weer eens de huisarts met dringend verzoek iets tegen de pijn, iets tegen het ondragelijke lijden te doen. Hij belooft gelijk in actie te...

Weet je wat je gemist hebt: je hebt niet meegemaakt dat ik opgroeide, evenmin dat ik ‘vrouw’ werd, je hebt niet meegemaakt dat ik slaagde, mijn diploma kreeg, je hebt gemist dat ik mijn zwemdiploma haalde op latere leeftijd, evenmin, maakte je mee dat ik verkering kreeg, trouwde en drie...

Elke dag leer je bij is de slogan van het ministerie om potentiële leerkrachten te werven voor het onderwijs. Als 20 jaar sta ik inmiddels voor de klas, en ik heb zeker al een hoop geleerd. Deze week heb ik zelfs heel veel geleerd. De moeder van Erik is al 3 jaar ziek. Ze heeft kanker al...

Weerkaarten van het KNMI op de computer hebben altijd mijn belangstelling, omdat lang geleden mijn hobby meteorologie was. Elke dag maakte ik aantekeningen in een schrift hoe het weer verliep en beschreef ik de wolken en zelf aan de vorm van de wolken kon ik zien hoe het weer de komende uren zou...

Deze brief spookt allang door mijn hoofd en ik weet dat het goed is om van me af te schrijven dus vanmiddag ben ik eraan begonnen. Het is nu avond. Er is zoveel dat ik je wil vertellen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik weet niet of dit goed is. Ik schrijf een brief naar mijn overleden...

… Negentien… twintig… één -…- Theo telde automatisch de treden maar bleef nu hijgend staan. Het was heet, snikheet, 33 graden Celsius in de schaduw en windstil. Zijn grijze hoofd telde bijna 81 jaar. Met zijn gerimpelde, magere handen omklemde hij de ijzeren leuning van de trap, die naar...

Ergens houdt het op. Ik vind op zijn kamer een fotoboek dat Cornelis aan het maken was voor een van zijn kroost. Jaarboeken noemde hij ze, volgeplakt met alle kiekjes van verjaardagen en partijen waarbij hij ook bij was. Etende en drinkende mensen, slechte, onduidelijke foto’s vaak, met halve...

Vandaag las ik een stukje in de Margriet over de moeder van Bart de Graaff. Nog steeds loopt ze over van verdriet, over zijn dood. Daarover zou ik graag het volgende willen zeggen. Je eigen kind en zeker iemand als Bart verliezen, is een ramp. Die knul kreeg al zoveel voor zijn kiezen, dat ’t...

Samen keken we in de spiegel. Hoe lang stonden we daar arm in arm in de badkamer? Hooguit een minuut schat ik. Maar binnen die zestig seconden had ze haar statement wel gemaakt: “Kijk nou eens naar jezelf en zeg me wat je ziet!” En inderdaad, ik zag het niet. “Je hebt nog wel iets onder ogen...

Het waren de donkere dagen voor Kerstmis dat Thomas zich niet goed voelde. Hij was nu vijftig jaren oud en zeer moe. Hij hoestte nogal wat en had spijt dat hij zo veel gerookt had. Hij had een makkelijk leven geleid maar geestelijk had hij het altijd moeilijk gehad door zijn verkeerde gedachten en...

Vandaag is het vrijdag de 13de. Ik, Cherly, 17 jaar, durf niet meer uit m’n bed. Bang wacht ik af wat er vandaag gaat gebeuren … Mijn moeder roept om te komen eten. Met een zucht stap ik uit bed. Net voordat ik weg ga, kijk ik nog snel naar m’n vertrouwde plekje. Dan sluit ik mijn deur....

Opa Gijs woonde aan de overkant van de straat en hij kon zich alleen nog aardig redden, maar de moeder van de zesjarige Dirk ging alle dagen even langs om te stofzuigen en de meubelen af te stoffen. Ook de was deed ze voor hem. Twee jaar geleden overleed Jolanda, zijn lieve vrouw. Verdrietig keek...

Toen Wouter van de wc afkwam zag hij een envelop met een zwarte rand in de gang bij de deur liggen. Hij raapte hem op en liep naar de huiskamer, waar Mien zijn lange onderbroek aan het verstellen was. ''Weer een dooie, ik zal effen kijken wie nou weer.'' ''Attenoje, Gerrit is de pijp...

Toen ik nog in Drenthe dichtbij Assen woonde, hoefde ik alleen maar de straat uit te lopen om op het platteland te komen, een mooi natuurgebied, maar ik moest op een dag met lekker warm weer opletten voor die jonge dame met rood haar, want met haar heb ik een keer ruzie gehad in de...

Het maakt niet uit, waar en wie een depressie heeft, er staat geen leeftijd voor. Helaas. Afgelopen week werden we opgeschrikt door maar liefst drie mensen, ooit kinderen van een vader en moeder, ooit vast gezeten aan een navelstreng, ooit in een kraambed beland, opgegroeid in een gezin als broer-...

Zo, was ze er nog, zo is ze naar Leen, gisteren zag ‘k haar nog nu: is de meest geliefde televisiekoningin er niet meer! Hoe graag keken we naar haar programma’s, die je deden denken: dat je ernaast zat! Hoe graag en hoe ongedwongen, deed ze, alsof ze het allemaal aan elkaar praatte en naast je...

Ik ben boos, gewoon boos. Omdat ik de krant opensla en zijn naam zie staan. Waar? Op de overlijdenspagina. Het had niet gemoeten en het had niet gemogen. Het is weer die gemene ziekte die kanker heet, die opnieuw een mens te pakken heeft. Veel te jong als je begin vijftig bent. Genoeg...

,,Judith!’’ Hijgend probeert Veronique haar vriendin in te halen. ,,Donder op!’’ Judith draait zich om en woedend kijkt ze Veronique aan. Als die de woede in haar ogen leest, schrikt ze. ,,Judith, alsjeblieft!’’ ,,Ben je doof? Ga weg!’’ ,,Judith, wat is er dan? Ik heb je niets...

Zo sterk stond ze daar; fier en met een glimlach rond de mond, wel erg bleek ja. Aan de andere kant stond hij; donker, stoer, lang en slank en overzag de gemengde groep die de zaal binnenkwam. Er is geen gedragscode die zegt dat je perse moet huilen bij zo’,n situatie. De meeste familieleden,...

Ik zit in een achtbaan en kan er niet uit. Wanneer komt men er achter dat ik helemaal alleen achtergebleven ben in deze (mijn?) nachtmerrie? Zal ik badend in het zweet wakker worden en ontdekken dat er al een waterig zonnetje schijnt omdat een nieuwe dag is aangebroken? Helaas, de rit in deze...

Het sneeuwde vannacht. De koude adem was voelbaar, de bijbehorende hoofdpijn gaf het ook aan. De nog gloeiende as in de open haard maakte het vanmorgen makkelijk om een vuur te maken. Nu geeft de barometer aan dat het in deze ruimte 2o graden is. De luchtdruk gaat iets omhoog. Het is...

Voorzichtig doet hij de kist dicht. Achter hem wordt een sigaar aangestoken en hij denkt: “hij was te jong om te gaan.” Langzaam duwt hij de kist voor zich uit. Langs de paar mensen, die aanwezig zijn. Hij loopt de aula uit, langs de rododendrons en gaat links af. Het is koud en het sneeuwt...

Geduldig en een beetje apathisch wachtte Tine op haar beurt. Ze bevond zich in een plaatselijke bloemenwinkel. De adrenalinekraan die de afgelopen dagen wijd open had gestaan, druppelde nog een beetje na. Ze liet haar gewicht beurtelings door beide benen dragen en zocht met haar arm steun tegen...

Gisteren was ik op een begrafenis. De vader van een vriendin. 62, niet oud. Allemaal dachten we dat hij zich dood zou zuipen. Het werden complicaties bij chemo. Het was niet druk, je kon de koppen tellen. Dat deed ik dan ook: eenentwintig man. Een paar vrienden van mijn vriendin, een man uit de...

Ik ben ervan overtuigd dat het zo beter is. Yoshua is dood, net als mamma en pappa. Ik heb ooit gezworen dat ik het mezelf nooit zou vergeven als hij dood zou gaan. Ik had met hem mee moeten gaan die stormachtige winteravond toen hij vertrok. Het is iets wat ik mezelf nooit kan vergeten. Aquila is...

Is er een poort, waar de doden gaan? Zou er een weg zijn naar een volgend bestaan? Velen willen het geloven, klampen zich eraan vast, putten er soms de nodige moed uit, vinden er hun hoop. Maar… is dit alles niet tegen beter weten in? Is er nog een volgend bestaan? Is er nog wel leven na...

CLOU Misschien is het de lucht hier, de zweterig duffe lucht van mensenzweet die me ongerust maakt. Op de één of de andere manier is het deze keer nog erger dan de vorige keer, nu al weer een week geleden. Ik onderdruk het schuldige gevoel in mijn maag, wetend dat ik veel eerder op bezoek had...

Normaal kan ik er geen genoeg van krijgen. Lezingen over razendsnelle levensreddende interventies, gelardeerd met bloederige plaatjes. Je kan er wat van leren. Tenslotte is het mijn werk, levens redden, mensen bevrijden uit de klauwen van de dood. Vaker is het gewoon een fabriek van narigheid en...

Het proza is een fragment uit het boekje KLEINE VLINDER. KLEINE VLINDER is geschreven in de vorm van een fictieve brief. Annemarie van Galen, een vrouw van ong.50 jaar blikt terug op de dood door een verkeersongeluk van een ,,hartsvriendinnetje." Toen het gebeurde waren de meisjes 13...