Verhalen over vrijheid

Elias Taban houdt zijn neus stevig tegen het raampje van de balie gedrukt. Zijn witkatoenen hemd met transpiratievocht onder de oksels steekt af tegen zijn donkere huid. Zijn bruine ogen staan diep in hun kassen. In de helverlichte ontvangsthal van de immigratie- en naturalisatiedienst is het...

Ik ben makelaar in koffi, en woon op de Lauriergracht No 37. Het is mijn gewoonte niet, romans te schrijven, of zulke dingen, en het heeft dan ook lang geduurd, voor ik er toe overging een paar riem papier extra te bestellen, en het werk aan te vangen, dat gij, lieve lezer, zoëven in de hand hebt...

of de Koffieveilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij Aan de diep vereerde nagedachtenis van Everdine Huberte Baronesse van Wijnbergen der trouwe gade der heldhaftige liefdevolle moeder der edele vrouw Ik heb de vrouwen van dichters dikwijls horen beklagen, en ongetwijfeld kan...

In het kraambed van mijn jongste zoon. Een heerlijk kereltje aan mijn borst. Een geweldig gevoel van geluk dat werd verscheurd door de woorden van zijn vader: "Als hij groot is ga ik bij je weg". ………… Twee jaar van angst en vrees. En daar ging hij. Niets, niemand kon hem tegenhouden....

Er zijn twee soorten mensen: degenen die een enorme vrijheid ervaren in een luchtballon, een zweefvliegtuigje of een zeilboot en ik. Ik besef te goed dat één stap buiten deze apparaten fataal kan zijn. Ik zit niet graag ergens in waar ik niet uit kan op het moment dat ik daar zin in heb. Dat...

Tjonge wat een gevolgen kan een mening allemaal hebben. Mijn verhalen schrijf ik alleen maar om iets te doen te hebben. Mijn mening is misschien ook een beetje belangrijk. Vergeleken met sommigen onder ons kan ik niet worden. Ze zijn te goed vind ik. Toch komt er af en toe bij mij echt wel...

Ik zit op de kade, m'n benen bungelend boven het trekkende water. Het regent zachtjes kleine kringen, ze brengen mij rust in deze razende stad. Links van mij huist een woonboot, een conifeer hangt als een paraplu boven mijn hoofd. Loodgrijze wolken beloven niets goeds, de wind vlaagt meer en...

Ik houd het kort vandaag, heb niets te melden. Eerlijk gezegd heb ik er gewoon geen zin in om u tussen de oren te raken. Wat mij betreft gelooft u maar raak, bent u ergens van overtuigd en/of bent u baas in eigen onderbuik, u doet maar. Het kriebelt niet bij mij deze dag, ik heb mij overgegeven...

Vrijheid van meningsuiting is een duur verworven goed in Nederland. Ik besef dat ook ik me er aan moet en wil houden. Ondanks mijn "blauwe plekken" uit het verleden, veroorzaakt door fanatisme en verkeerde leerstellingen van mijn zeer "gelovige" ouders. De moslimgroeperingen bijvoorbeeld...

Ooit schreef ik korte verhaaltjes met een behoorlijke regelmaat op deze site totdat ene Trijntje haar wel zeer opdringende gedachten mij overspoelden. Mijn zin om te schrijven verdween. Ik besloot gisteren toch weer te gaan schrijven. Waarom en waarvoor dat zou ik niet weten, misschien om...

Ik heb besloten niet meer te pretenderen. Ik ga de gaten niet meer dichten, al zou dat nog net wel kunnen, voortaan hanteer ik stoepkrijt in plaats van hartenkreet. Ik wil opener zijn dan de dichter die eenieder achter laat in vertwijfeling, ik wil concreter zijn dan het hartstochtelijke krijten....

Van huis uit ben ik katholiek opgevoed, tot op het roomse af. Mijn moeder, vijf broers en drie zussen, volgens de overlevering waren wij allen in den Heere gevaren. Behalve mijn vader, overtuigd heiden, en een broertje, onnozel een paar dagen na zijn geboorte overleden. Elke zondag kerkgang,...

geen hoofdletters meer voor mij, uitdagingen zijn uit den boze, gevestigde woorden bevestigen de huisvlieg en ik ben niet meer dan een uitwerpsel van diezelfde vlieg, de vlieg die strijdt om een plekje onder de zon maar niet beseft dat het een lamp is, ik lach in mijn vuistje en kruip langzaam...

Ik krijg een heel naar gevoel bij dit bericht van de redactie, net zoiets als dat geprivatiseer van politiek Den Haag. Ellenbogend naar boven, schoppend naar onder, hoeveel tweespalt wilt u uw achterban toespelen, tweespelen ? Heeft de elite zich geroerd in het kader van wat weet de proleet van de...

(Tuschinski theater, 31-10-05) Het licht werd zachter. Op het balkon kwam de hoogste gast binnen. Paul Witteman verscheen achter het spreekgestoelte. Ik had hem al zien zitten en zag nu zijn lege plek in de lounge. “Majesteit, excellentie, burgemeester…” De dagboek-ontmoeting tussen Anne...

Schakel na schakel zie je een oud glimmend rottingsproces, het voorstadium van roest in de koperglans. Je vraagt je af of je de ketens zal overleven, of ze eerder zullen breken dan jij, en bedenkt dan dat er meer staal is dan jouw ziel behappen kan. De geest der tijd heeft je allang murw geslagen,...

Het is vrijdagavond en ik sta in het café. Ik voel me er totaal niet thuis. De mensen lijken zo ver weg en zo anders. Zij zegt dat ze even naar de wc gaat en en tikt glimlachend op mijn hand als ze wegloopt. Steunend op de wankele tafel wacht ik op haar. Ik heb nog nooit zoiets gedaan en ik...

Je zou toch geboren zijn met een bijzonder talent. Vanuit de luier roept een bijdehante tante om een tennisracket. Bij het zien van een viool door een vijfjarige, herkent het honderduit pratende kind al het grootste deel van zijn leven. Mozart was op zijn elfde al hofconcertmeester en kreeg in die...

We zaten tegenover elkaar in het midden van de groep. Ze wilde het conflict dat ze met mij ervoer, uitvechten. De opdracht was om op onze handen zittend elkaar aan te blijven kijken, wat er ook gebeurde. Ik voelde de angst van het onbekende, van 'help wat gaat er gebeuren'. Terwijl ik...

Er zijn perioden waarop ik intens gelukkig ben. Zeldzame en kostbare momenten waarop ik mezelf kan zijn. Alleen op zo'n moment. De gedachte dat er op dat moment iemand bij mij is, naast mij loopt, ergens op mij wacht, aan mij denkt, spreekt wanneer ik wens stil-te zijn, is onverdraaglijk....

Waar moet het heen met een samenleving waarin mensen die gebruk maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting gestraft worden met de dood door iemand die het recht in eigen handen neemt. Vrijheid van meningsuiting is een van de draagstenen, een van de pijlers waarop onze democratie rust, en...

Al weken was hij met de voorbereiding bezig geweest. Alles, maar dan ook alles tot in de puntjes voorbereid, er zorg voor dragend dat geen enkel detail, hoe klein, overgeslagen werd. Hij had het dan ook voelen aankomen, of beter gezegd, zien aankomen. Vanaf de dag dat die rare bomen weer...

Hondsdagen in Oostende. Een kind hurkt op de vloedlijn tussen zwetende badgasten, te laat ingesmeerd, met kreeftrode schouders. Surfers voorbij de tamme branding. Worstelend met het zeil dat nauwelijks wind vangt. Een vrouw staat tot de knieën in zee. Blik op een gebroken horizon. Een olietanker...

Volgens Benvenuto Cellini, die op zijn 58e een prachtige autobiografie heeft geschreven, kan een mens met goed fatsoen vóór zijn 40e niet aan een autobiografie beginnen. Ik waag het er toch op, misschien omdat ik niet fatsoenlijk ben, misschien omdat ik bang ben de 40 niet te halen. Het wordt wel...

Vrijheid in denken: als kind word je geboren en je krijgt mee wat je door de jaren wordt ingegeven. Echter hoeft dat niet altijd juist te zijn. Als individu heb je de vrijheid te doen overdenken wat jou het juiste lijkt en je kunt daar vervolgens naar handelen. Echter: Er is een goed en slecht...

Hoe moeilijk is het eigen ervaringen te hebben en die niet te kunnen overbrengen op mensen. Ze doen ze als subjectief af. Nog harder is het om de wetten van de geest te moeten erkennen. Want zo moet ook de lotsbestemming aanvaard worden. Het denkniveau bepaalt het leven van een individu. Niets...

a. omwille van de menige lijmende vingers, kijk, met ogen van havensteen weggeworpen door het gescheurde vlies, waar het klamme schroot van de avond verzinkend tussen de benen van de schaar die zij baart, onooglijk stil in haar weeën, als lucht in lucht opgelost, zo worden wij allemaal treinen ter...

Hoegaarden Spéciale, ah, 't klaart al op. Hoe slechter het weer, hoe warmer de sfeer... Buiten schijnt de zon die lustig weerkaatst op de ranke toren van de kathedraal. Binnen hangt de grijze walm van rook, een ranzige, kazige geur vult de ruimte. Het kleine raampje boven de deur staat op een...

Zover het oog reikt klieft de dijk zich door het vlakliggend landschap. Over weilanden, sloten en heggen strekt hij zich kaarsrecht uit, onverschillig voor het land dat slechts ter ondersteuning dient, zoals de dijk slechts het spoor draagt, het spoor de trein en de trein de reizigers. Het land...

Vrede. Simpel, kort woordje. Toch is het onhaalbaar voor ons –mensen- . We kunnen begrijpen waaruit het menselijk lichaam is opgebouwd, wat ''ons ons'' is (wie wij zijn, waardoor wij zijn wat wij zijn, met name de natuurkundige kant), maar wij kunnen geen vrede...