Door de overkapping van de "Schouwburgpromenade" (de naam is aangegeven met grote, trotse letters) is de zijbeuk van de Heikese Kerk en de bekroning daarvan door haar dak goed zichtbaar en ook heeft men uitzicht op de witte, gevleugelde heiligenbeelden aan weerszijden van het portaal van de oude kerk. De uitsmijter "Carrousel" smaakte mij uitstekend…

Contactlenzen zijn kleine, fragiele, doorzichtige schijfjes; optische instrumenten die in mijn geval zelfs de naam "genius" dragen, wat toch niet toepasselljk kan zijn en ze corrigeren mijn forse bijziendheid perfect. Echter, door een ongelukkige manoeuvre verloor ik een schijfje dat vervolgens onvindbaar was. Dankzij een bijzondere en buitengewone…

Van ver weg, in de verte zeg maar klinkt het angstaanjagende geluid van loeiende sirenes en oh we wonen vlakbij de kazerne waar die geluiden het meest klinken maar als je onderweg bent, is het dichterbij zeg maar. Ik kijk om me heen, we steken net ( groen licht) een grote weg over als ik in mijn spiegel ( jaja, die zit op een gemeente cabrio hoor) de…

Een kleine jongen wandelde aan de hand van zijn moeder over de Tilburgse markt en verbaasd en vol verwondering keek hij naar de kleurige vogels die daar in kooitjes, opgesteld in een lange rij, waren "ondergebracht" en ik hoorde hem zeggen "Dat zijn uilen", aldus de grijsgevederde parkieten met de gekromde snavels aanduidend die opgewekt kwetterden…

Vóór de "Hasseltse Kapel" had zich een groepje mensen verzameld, een kleine "Menagerie" of "Côterie" van oude bekenden. Een zwart-wit gevlekte kat sloop daar eveneens rond en solitair en afzijdig van het geheel zat een meneer op een bankje en hij rookte een sigaar, kennelijk gefascineerd door een boom in het plantsoen vóór hem in volle florissante…

Je probeert je onzekerheid te camoufleren. Met grappige opmerkingen. Een beetje Botox. Een overvolle agenda. Een studie. Een dikke auto. Een grote bek. Mijn god, waarmee niet eigenlijk. Wanneer hou je hiermee op, schat? Stop nu met fantaseren over wat je gaat ondernemen als je straks eindelijk voldoet aan dat stomme ideaalbeeld van je. Het gaat je…

In de zaak van "Pleïade" aan de Nieuwlandstraat in Tilburg beschikt men over een uitgebreid assortiment "fijnzinnige" artikelen, dan wel prullaria die geschikt zijn voor vele gelegenheden; waarmee men iemand met zich kan verzoenen en waarmee men, figuurlijk gesproken, kan "strelen" of "kussen".... De verkoopster achter de toonbank spreidt…

Vanuit mijn hooggelegen raam zie ik hem voortstappen aan de overkant van de straat waar een grasstrook het territorium is voor vele hondenbezitters. Of ik signaleer hem op een bank in de winkelgalerij. Al jaren sjouwt hij rond door de stad, wanhopig, afgedankt door hulpverleners, rusteloos, vertwijfeld, eenzaam, als een verkapte zwerver, op zoek naar…

De bouw van de nieuwe flats aan de Lage Witsiebaan nadert zijn voltooiing, en zo zal mijn eveneens nieuw-verworven vriend mijn buurman worden. In de verte, vanuit mijn raam goed zichtbaar, rijzen de aaneengeschakelde woningen op, als bunkers, nog kaal en leeg en vele technische en dienstverlenende bedrijven hebben inmiddels hun opwachting gemaakt aan…

In die tijd had ik een baantje als typiste (via een uitzendbureau) bij Recreatiepark "De Beekse Bergen" (wegens mijn van nervositeit trillende handen belandden al mijn brieven de eerste dag in de prullenbak) en vanaf mijn plaats aan het venster had ik de hele dag uitzicht op de stroom bezoekers die het park met een bezoek wensten te vereren) In…

Ook voordat de thuis-zit-blijf actie een feit was, hadden en hebben we gelukkig allebei hobby’s in huize T, dus vervelen is hier niet van toepassing. Dat je ook anderen helpt met een aanvulling op hun hobby’s is de gewoonste zaak van de wereld, althans hier dan. Nu wil het geval dat er gedurende een zogenaamde tuinverkoop legpuzzels voor een schijntje…

In "De Draad", een Tilburgs magazine voor zestig-plussers, stond de advertentie: "Te koop: puzzel van de Hasseltse Kapel (1000 stukjes)". Toen ik mevrouw belde, regende het pijpenstelen maar ik verklaarde haar dat ik - in tegenstelling tot anderen die eveneens naar haar zeggen veel belangstelling hadden getoond voor de puzzel, maar die niet…

Het is in de loop van de tijd mijn "zaterdagse gewoonte" geworden de Tilburgse markt op het Koningsplein te bezoeken voor onder meer een portie frites met dubbel mayonaise en ook om de bloemen en de planten te bewonderen; de petunia's met violette kelken en de rode en witte geraniums; de trotse bloemen die ons zijn geschonken door een Onbekende tot…

Hoe graag heeft hij de blauwe meren bij Luzern en Neuchatel aanschouwd, al was het slechts één keer in zijn leven. Maar op de Rijnboot voelde hij zich een vreemdeling te midden van de overige gasten. Het levenslange verdriet om de zoon vervreemdde hem inderdaad van de anderen en het verstarde zijn blikken en zijn kaken en het had zijn gemoed verhard…

Tot mijn verrassing trof ik bij mijn gang naar de nabijgelegen supermarkt, in de Nassaustraat, nog juist op het grasveld, een houten picknicktafel aan. Deze is als ontsnapt uit een knutseldoos of bouwpakket voor kinderen en ze is mogelijk geplaatst door de gemeente om de saamhorigheid tussen buurtbewoners in deze wijk te bevorderen. De vraag is…

.......het was in de tijd dat ik wegens mijn zwakke longen dagelijks het kleuterdagverblijf met de toepasselijke naam "Kleuterheil" bezocht, gesitueerd in de bosrijke omgeving tussen Goirle en Tilburg. Niet altijd stond ik 's morgens te popelen om met ome Rob, de buschauffeur, bekend en geliefd bij alle kleuters, met de bus naar Goirle te vertrekken…

De bebouwing in de omgeving van Woonzorgcentrum "De Volckaert" in Dongen mag er zijn en verdient zeker wel een schoonheidsprijs maar vanzelfsprekend blijft het voor de argeloze toeschouwer die het geheel van buitenaf beziet onduidelijk welke onheilspellende vormen van niet te definiëren leed en ongeluk schuilgaan achter de welhaast geblindeerde vensters…

Ik noem haar "Dracaena" maar weet niet of dat haar werkelijke naam is. Haar felgroene, langwerpige bladeren, die een fraaie tekening vertonen waaieren uit van haar stam. Trots en fier staat ze te pronken en er ontspruiten nog altijd nieuwe bladeren aan haar hart. Ik voed haar met zachte, rulle bruine aarde en met kristalhelder water. Eenzaam, trots…

U gaf me de roman van de wereldberoemde schrijver cadeau, geschreven in de taal die zowel de taal van de "dichters en denkers" is als de taal waarin eens brute Nazistische commando's weerklonken: de taal die als een welluidende melodie van uw lippen rolde. Mij had u verkozen als uw laatste leerlinge maar ik zou verworden tot uw ontrouwe discipel…

"Wat is uw naam?", vraag ik de man die, als in stille, placide bedachtzaamheid, kennelijk gewikkeld in eigenzinnige, esoterische overpeinzingen, op de bank zit in de gemeenschappelijke, kale woonkamer die hij deelt met zijn mede-cliënten van de inrichting. "Mijn naam is Gijs", repliceert de man. Zijn schedel die zijn geheimen herbergt is kaal…