En weer kust de zon de zee, afscheid van de dageraad. Ik struin strand, zand geselt mijn gestel, de storm waait enorm in verduisterend gewolkte. Ik zoek beschutting. Deinend de duinen, ze dragen helm voor deze schelm.…

De dagen zijn aanmerkelijk korter dan de nachten en op zich is dat niet raar natuurlijk, want of men nou praat over een meteorologische zomer of winter, het zal bij mij gewoon 21 juni zomer worden en 21 december winter. Maar dat gaat er bij de mensen die ervoor geleerd hebben niet meer in, dus tegen de tijd dat onze groep mensen het tijdelijke voor…

De veertiende november is een mistige, nevelige zondag; de eerste mist van het seizoen overvalt ons en de bomen zijn plotseling kaal, na weken van een "Indian Summer", een onverwachte, stralende nazomer die ons nog geschonken werd. De BoodSchappenPlusBus heeft ons op die dag meegenomen naar een klein, stemmig pleintje, het Dessinateurplein dat…

Vandaag staat er net na het nieuws een documentaire op tv aan, manlief kijkt met interesse, da's uniek want: we houden niet van voetbal ehh, we houden niet van voetbal in deze eeuw moet ik meteen corrigeren, want voetbal in deze eeuw staat in schril contrast met voetbal in de tijd dat er nog zwart-wit televisie was. Een fenomeen vult het scherm,…

Lange tijd was er een mengelmoes van verkrotte panden; een merkwaardig samenraapsel, een aaneenschakeling van bouwsels die daar "hun tijd stonden uit te dienen" tot het tijdstip van hun sloop onherroepelijk aan zou breken te bewonderen dan wel te verafschuwen aan de Spoorlaan in Tilburg, tegenover de monumentale, hoog oprijzende gebouwen van bruine…

De huizen van de Chopinstraat liggen als het ware in een vallei, in een diepte en een eindje van het zwarte, rimpelende water van het Wilhelminakanaal af. Een straatweg die evenwijdig loopt aan het kanaal, omzoomd door hoge rietpluimen die wapperen, waaien en wuiven in een licht briesje, voert daarheen en zo mocht ik op een winterse dag het huis terugzien…

Er was een nieuwe dag aangebroken; eigenlijk - na al het leed - buiten mijn verwachting; een zomerdag en het licht speelde frivool over de wereld en wierp er schaduw en licht in een warrelend, wervelend patroon overheen. Ik had plaats voor haar gemaakt op het bankje bij de halte van lijn zes en ons gesprek kwam op de kermisattractie die in de verte…

Al zolang als zij ziek is, eigenlijk al zolang ik haar ken, maar zeker de laatste twee jaar heeft ze meer in het ziekenhuis gelegen dan dat ze thuis was. Gekoppeld aan de zuurstof want ze heeft copd. Een paar letters, een wereld aan ellende. Vooral het laatste jaar is dramatisch: een infectie op haar longen zorgt ervoor dat ze weer moet worden opgenomen…

Struinend over de velden, al slootje springend, over en onder het prikkeldraad klimmend, de beide poten in de modderige klei, zon op de kop, camera bij de hand, zoek ik mijn weg. het natte gras streelt kil de pijpen van mijn broek in een zee van ruimte die deze polder mij biedt. In de verte zie ik de Noenes, daar moet ik niet naar toe. Ik moet naar…

In een lange wagen met overkapping en met op de zijkant de tekst "Horeca en Manege Hooijen", waarvoor deze keer niet (zoals de traditie overigens gebiedt) twee trotse, fiere hengsten met een tuig aan en leren oogkleppen voor de trouwhartige, bolle ogen, gespannen waren, maar een echte tractor, bemand door een stoere jongeman, zijn wij met een gezelschap…

Jan Terlouw schetste onlangs een idyllisch beeld van het verleden. De mensen vertrouwden elkaar. Volgens hem kon je rustig een touwtje uit de brievenbus laten hangen. Leuk beeld, maar zo vals als wat. De mensen konden dat doen omdat er bij de doorsnee burger niets te halen viel. Geen computer, geen televisie en bij velen zelfs geen radio. Er stond of…

Vanaf mijn geboorte in 1935 tot zo rond mijn veertiende levensjaar had ik, behalve roodvonk en difterie, haast alle veel voorkomende kinderziekten en aandoeningen gehad. Vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog was de medische kennis en de vaardigheid bij medici net zo op peil zoals je het heden ook van hen verwacht. Alleen de verplichting tot vaccinaties…

Ze had zich aanvankelijk voorgesteld hoe hij in de kale cel in de staatsgevangenis met slanke handen de enveloppen om de brieven die ze hem zond, opende, hoe hij de brieven gladstreek en ze, verlangend naar de inhoud, begon te lezen, benieuwd naar de boodschap die erin vervat was voor hem, de mogelijk gunstige en hoop en verwachting verschaffende mededelingen…

Toen wederom een herfst inzette met een enkel vergeeld blad dat neerdwarrelde vanaf het geboomte aan mijn venster, heb ik in de stad, mijn geboortestad, en op het plein, waar ik als een verdoolde, als een verdoemde, als een uitgestotene heb rondgezworven toen ik zocht en niet kon vinden wat ik zocht, wanhopig over mijn liefdesverdriet en armoede, mijn…

Hondenpoep is één van de oorzaken van het vervuilen van straten, speeltuinen, plantsoenen en parken. Hondenpoep is vies, onhygiënisch en is heel vervelend als je erin trapt. Het opruimen van hondenpoep is daarom ontzettend belangrijk om de straten schoon te houden. En door de hondenpoep op te ruimen zijn onze trouwe viervoeters niemand tot last. Hondenpoep…

Zoals ieder jaar in juli bezetten de felgekleurde carrousels, de wildwaterbanen, de kramen waar men noga, zuurstokken en oliebollen verkoopt en nog zoveel andere attracties voor jong en oud de centrale pleinen van de stad. Al meer dan honderd jaar barst jaarlijks het feest los als het weer tijd is voor de Kermis. Kleine dreumesen van jongens en meisjes…

Mijn Galgeven, aan jouw oevers speelde ik als kind in het rulle, gele zand met bontgekleurde schepjes, zeefjes en emmertjes. Jouw watervlakte zag ik later vóór mij uitgestrekt liggen: kabbelend, deinend, donkerblauw, zwart of grijs en ik spiegelde mij in jou. Mijn Galgeven, ik hoop je wéér te zien, eens, als ook in mij de storm is gaan liggen, als…

Het was januari. We wachtten beiden op een bus die maar niet wilde komen. Zij was Angolese en ik Nederlandse maar de kou trof ons beiden evenzeer en drong door onze jassen heen. Ze sprak nauwelijks Nederlands maar met gebrekkige Engelse, Franse en Nederlandse woorden gaven we elkaar te verstaan hoezeer we verlangden naar de warmte die ons voorlopig…

Wisselende wolkenformaties aan mijn venster tonen alle een ander, kunstzinnig zeer verantwoord schilderij. Vlekken in diverse tinten blauw, grijs en wit verhullen beurtelings de uitbundige zon en laten haar toe aan een wereld, die de taal van de schoonheid niet meer begrijpt of nooit begrepen heeft. De televisie toont eindeloos en zonder onderbreking…

De smorende hitte legde zich als een verstikkende, broeierige deken over de stad op de dag van de T-Parade. Willem II droeg een roze sjerp over de rechterschouder, die elegant langs zijn bronzen, krijgshaftige gestalte neerhing tot op zijn voeten. Toen we op De Heuvel aankwamen zette juist een fanfare-orkest in met enkele nummers ("Country road,…