Ik ben vredelievend, Japans maakte ik uw oma soldaat en daar heb ik zo'n spijt van, ik had het minimaal twee keer moeten doen. Hirohito zei het mij nog, "koning, keizer, admiraal, ik rijg die blanda aan mijn paal". Maar ja, daar ben ik Japanner voor, ik zeg "hai" en buig vervolgens als een knipmes naar mijn slachtoffer, weet zij veel dat ze genaaid…

De trap naar beneden, ik ging terug naar de kroeg waar ik hem tegenkwam. De leegte is overweldigend, eenzaam worstel ik mij door het publiek naar de bar om een glaasje wijn te bemachtigen. Sfeer proef ik, maar niet wat er ooit was. Morgen ga ik terug naar de plek waar ik hem heb achter gelaten, verwacht verwelkte bloemenpracht. Ik troost mezelf met…

In een sierlijke beweging bracht ze de sigaret naar haar lippen. Ze deed bijna alles met een theatraal gevoel. Ze rustte teder haar lippen om de filter. Alsof ze de peuk passievol vacuum kustte. Dit was de trek. De laatste trek aan haar verslaving. Waar ze zoveel heerlijke momenten mee heeft gedeeld. Na een potje lekker vrijen. Of de gezellige…

Hoe bedriegelijk kan een kop wel niet zijn. Neem de kop op de voorpagina van de Volkskrant vandaag: ‘Geen opvang voor 10.000 kinderen’ Opgelucht haal ik adem – het probleem is door een breed gelezen medium gesignaleerd. Vannacht zag ik het op de Belgische tv. In Manilla, op straat minstens 10.000 zwerfkinderen tussen 0 en 6 jaar zonder enig houvast…

Ik open mijn ogen en knipper een paar keer. Ik probeer te wennen aan het donker. Ik zie de silhouetten van de andere vrouwen op de zaal. Ik hoor hun regelmatige ademhaling. in...uit...in...uit. Totdat ook zij, een voor een, wakker zullen worden. Van binnen is het een chaos, ik ben mezelf kwijt. Aan alles wat mij gebonden houdt. Het straatleven, de…

Mijn lage landje glijdt in rap tempo af naar normen en waarden die alleen nog maar gelden als je iets in de melk te brokkelen hebt. En dat is aan een quotum gebonden. De taal, die men soms bezigt, stuitend gewoon. Meerdere betekent tegenwoordig niet meer superieur, er boven staand, neen, Dikkie van Dale loopt onder de tram omdat diverse/verscheidene…

De verpakking van mijn ziel, met zorg door de Allerhoogste uitgekozen. Naar Zijn beeld geschapen, bedoeld voor de roeping die me is gegeven. De presentatie van mijn zijn. Een afdruk van een indruk, door iemand gemaakt. Positief of negatief, het is maar net hoe je iemand raakt. Hetgeen wat me doet zijn tot hoe ik word gezien, hoe dan ook. Gehoord…

Het terras voor de kroeg is leeg. Dat is altijd zo. Echte kroegtijgers zitten in de kroeg. Niet buiten op een terras. De kroegbaas komt naar buiten met een glas bier dat hij voor mij neerzet. ‘Ik wilde eigenlijk lunchen,’ zeg ik verontschuldigend. ‘Tuurlijk,’ knipoogt hij. ’Wist ik toch? Dit –en hij wijst op het biertje- is de specialiteit van het…

Jouw dood was niet vergeefs, want jij gaf mij mijn leven.…

Als mijn broertje en ik vroeger roekeloos met het meubliar omgingen riepen mijn ouders altijd dat ze, zodra wij op onszelf woonden, bij ons ook op de bank zouden komen springen. Als ik het voor me probeerde te zien verloor ik mezelf telkens weer in een lachsalvo. Tegen die tijd waren ze grijs en bejaard! Kende ik toen de kracht van proclamatie nog niet…

Ik reis op gevleugelde wolken, gevuld met heel veel liefde. En gedachten, die mij volgen naar waar geen tijd is. Ik was anders, toch was ik speciaal! Nu rust ik op dit bed van liefde. En zie omlaag, naar waar deze liefde groeit. Blauwe luchtbalonnen brengen het naar mij. Ik zweef naar een heerlijk oord vol prachtige bloemen, Geschonken…

Daar ligt ie dan, gekoeld als z'n favoriete drankje, ik heb hem nog een dag. Gewassen, netjes geschoren, gemakkelijke kleding en ouwe schoenen want, "dat zit zo lekker". Morgen geef ik hem terug aan de zandgronden van zijn geboortestad, zullen wormen en ander ongedierte tot op zijn bot gaan, maar dat was hij al gewend. En ik zal moeten wennen…

Ik zie zijn lippen bewegen. Zijn grote ogen spreken kwaad, zijn houding dreigend, op scherp. Ik zie hem praten maar hoor hem niet. Hoe vaker ik moet vragen wat hij zegt, hoe banger ik word voor de gestalte, mij onbekend. Mijn doofheid slaat een grens die niet te passeren is. Irritatie tekent mijn lichaam, door hem vertaald naar een houding -communicatiefout…

Zo maar, zit naast mij op de bank, zakt onderuit, glaasje Beerenburg glipt onnavolgbaar uit zijn ongenaakbare rechterhand, hij trekt een scheef gezicht. "Godverdomme", zeg ik, "doe mij dit niet aan", hersendood glimlacht hij alleen nog maar, alsof hij wil zeggen dat hij toch gelijk had. Fred is dood.…

Jaar nul, Jozef schaaft, timmert en zaagt. Jezus vindt iets meer dan drie decennia later zijn kruis, Maria schreit bittere tranen, Magdalena heeft als enige oprecht verdriet. Zo'n dikke zevenhonderd jaar later, Bonifatius laat het leven voor wat het is, onderbuikgevoelens vermoorden een idealist. En dan is het even stil, maar niet voor lang. Kruistochten…

Een gewone dag. Net als alle anderen. Ook vanavond zal ik terug zien op een dag net als voorgaande dagen, en alle, die nog komen gaan -ongetwijfeld - Op de bewakingscamera zie ik twee gestaltes lopen in reflecterende pakken, groen-geel. Een man, een vrouw. Hij draagt een koffer, zij een - toch nog kolossale - tas. Ze knielen neer bij de jonge,…

Het nieuwste snufje op het gebied van spirituele oplichterij is “The Secret”. Waar komt het op neer? Ik citeer: “De inmiddels beroemde film, de Secret, laat fragmenten zien van een geheime wijsheid. Een wijsheid die je het gereedschap geeft om een succesvol leven te creëren. Want je leven is het resultaat van wat je in het verleden hebt gedacht. Alles…

Wat mij betreft mogen alle geschriften, gestoeld op geloof, verbrand worden. Wat mij betreft mogen alle politici, verbonden in coalitie, gedemoniseerd worden. Geestelijke leiders, partijbonzen, wat mij betreft mogen alle managers, omhoog gebonust, doodvallen. Ik kan ook nog aardig tekenen, die cartoon komt er dus aan, verwacht een fatwa van indo-baardapen…

Als ik schreeuw, luister je. Als ik praat, antwoord je. Als ik fluister, versta je me. Ik schreeuw tegen hen die mij aanvallen, die niet naar mijn grenzen luisteren. Ik maak kapot wat mij wil beschadigen. Ik val aan, ik vecht. Ik streef naar een overwinning, blind voor het verlies. Ik praat tegen hen die mij niet kennen. Die ja zeggen, nee…

Niet langer leef ik voor het verhaal ik mag beginnen met het verhaal, mijn leven.... Wanneer ben je eigenlijk iets? Wanneer je er de erkenning voor hebt genoten? Is iets pas realiteit als het bevestigd is? En zo ja, waar baseert het bewijs zich dan op? Ik praat mezelf klem in mijn hoofd, besef dat deze monoloog nergens heen gaat, en staak…