Ik ben opnieuw verschenen voor de man die mijn redding en toekomstverwachting zou moeten betekenen; de longarts. Zijn eerste pertinente uitspraak was: "Ik moet u in mijn vingers krijgen" (zou hij werkelijk mijn oude Rubensiaanse lichaam willen omhelzen?).
"De foto is goed", beweerde hij, tactisch en gevoelig, snel na het onderzoek en wonderlijk snel had hij geregeld dat de medicijnen aan huis werden bezorgd. Benauwdheid is niet iets wat men zijn medemens toewenst, maar in feite verdraag ik het…

Mevrouw was naast me komen zitten op het metalen zitje bij de bushalte. Diepe rimpels bezetten haar gezicht en hals. Haar bruine, trouwhartige ogen waarmee zij opgewekt de wereld scheen te beschouwen rustten in diepe opgezwollen beddingen.
"Wij komen uit Goirle", verklaarde ze, "maar we wonen al vijf jaar in Tilburg". Ze bood me een "Dextro-Energen"-tablet aan uit een klein, langwerpig pakje en ze lichtte toe: "het is goed voor de vitaminen".
En dan waren er die heren in de bus: die oudere…

De voormalige kerk, die jaren geleden verbouwd is tot Wijkcentrum, herbergt op haar eerste verdieping mooie sfeervolle lokalen met witte neonverlichting en chique meubilair. Een inpandig raam biedt een doorkijkje naar een peuterspeelzaal waar rieten kinderstoeltjes staan opgesteld. Een gebrandschilderd raam aan de andere kant toont de afbeelding van een heilige in kleurige kledij, een reminiscentie aan de vroegere bestemming van het gebouw. Binnen mijn blik bevindt zich tevens een elegante,…

En zo herinner ik me, vader!, hoe we samen in de stoelen met de kobaltblauwe stoffen bekleding in de desolate gang van het verpleeghuis, omringd door wanden van glas, bespraken hoe je me de encyclopedie zou nalaten, je kostbare en dierbare bezit. De encyclopedie die voor jou na de woelige oorlogsjaren de wederopstanding van kunst, cultuur en filosofie symboliseerde. De faculteiten die zozeer contrasteerden met de gruwelijke barbarij en de immense misdadigheid van het onmenselijke regime dat het…

Aan het interieur kan een zekere huiselijkheid niet ontzegd worden, hoewel de verloedering is ingetreden. Aanvankelijk denk ik het nog te kunnen vergelijken met de "gezegende omstandigheden" waarin ik eens verkeerde; met de vriendenhuizen waarin ik welkom was en met de sfeer en de gunstige ambiance die eens de boventoon voerden in het gezelschap van begaafde, hooggevoelige en ontwikkelde vrienden die onvermoeibaar aan mijn zijde stonden. Maar ik verloor hen door onherroepelijke ruzies, door…

We doen nu nog meer op de tast, mijn vrouw en ik
Dat deden we al in bed, maar nu ook daarbuiten.
De knop is om, het licht blijft uit
We voelen ons romantische dan ooit.…

In de lichtgroene lijkwade, waar zij zelf met een rand omheen gefestonneerd had, zou zij neergelaten worden in het vers gedolven graf op de natuurbegraafplaats.
Sterke mannen zouden het drieëntachtigjarige lichaam neerlaten in de aarde nadat de liederen zouden zijn gezongen en de woorden van het levensverhaal zouden zijn uitgesproken.
Zestig personen omringden het tafereel en de zus sprak de woorden uit die het gecompliceerde voorgoed voorbije leven van de gestorvene onterecht kort…

Het is welhaast vanzelfsprekend dat in Tilburg voor de studenten in de omgeving van de campus heel wat tot stand is gekomen dat voorziet in hun behoeften. Grote witte letters geven aan dat zich ergens achter de solide stenen vesting van de muren de sportzaal bevindt waar ik veertig jaar geleden bokkensprongen maakte in het gezelschap van mijn medestudenten. Een heel stuk meer in westelijke richting tussen de hoge dennenbomen bevinden zich wellicht tot op de huidige dag die barakken die die…

We waren nog kinderen en we speelden in het struikgewas aan weerszijden van de lange gang die de arbeiderswoningen flankeerde en met elkaar verbond tussen de stekelige hulststruiken met de rode besjes en de andere struiken en planten waarvan we de namen niet kenden. We maakten uit twijgen een raamwerkje waarop we spinnenrag spanden. De arme insecten; de lieveheersbeestjes, de slakken, de rupsen en de spinnen vingen we in jampotten waarover we een papieren deksel spanden met gaatjes erin voor de…

Zeg Oma, kijk eens wat daar nu aan de hemel staat, wat is dat nou? Een vingertje wijst omhoog en Oma zegt- dat is de maan kind, maar waarom Oma is er maar een stukje van dan, waar is de rest? Tja kind, de rest is er wel maar dat zie je niet. Hoe kan dat nou, de zon is rond ‘s morgens en als we wachten tot de avond is ze nog steeds rond, waarom is de maan nu maar een klein stukje- maan dan!
Oma gaat in haar beste doen- proberen uit te leggen van het eerste, tweede, derde kwartier en al die…

Hij kwam aanfietsen bij de kruising. Zijn gigantische, formidabele buik verhulde het lager gelegen driehoekje dat de doeleinden waarvoor het diende bezwaarlijk nog kon vervullen. Een gedeelte van zijn harige buik bleef ontbloot en onbedekt boven de korte broek, zijn handelskenmerk. Een gouden ketting om zijn hals symboliseerde momenteel, zo verklaarde hij, zijn recentelijke toetreding tot het Geloof dat soelaas zou kunnen bieden voor zijn psychoses, die zijn handen, die hij, als was hij…

Ze droeg lang, wonderlijk mooi haar, haast tot haar middel en was in elk ander opzicht een schoonheid. We kwamen te praten op de bank vóór de Copyshop, in de winkelgalerij.
De datingsite had zijn beloftes waargemaakt en ze woonden al sinds februari jongstleden samen.
Hoewel ze geen tatoeages of grijsheid had geprefereerd, was haar nieuwe vriend in het bezit van beide kenmerken en momenteel waren ze zeer verliefd op elkaar.
Heimelijk wenste ik haar toe dat de niettemin vaak onvermijdelijke…

Mevrouw droeg twee fragiele, lieflijke armbandjes, samengesteld uit kleurige kraaltjes. Haar echtgenoot had ze voor haar van kinderen aan de deur gekocht. Ze was toch nog naar de knutselgroep gekomen, op een wat later tijdstip, hoewel ze "in de startblokken" stond voor onderzoek naar de meest gevreesde ziekte die men reeds bij haar vermoedde. Een kastje zou onder haar huid geplaatst worden.
Mevrouw liet zich niet snel afschrikken en moedig en onvervaard sprak zij met de andere dames over…

Een nachtvlinder kwam mij onlangs bezoeken. Het "demonische" beestje dat niettemin geen kwaad in de zin had was als het ware uit een horrorfilm gestapt en het fladderde opgewekt onder het lamplicht.
Ik zette de balkondeur open en liet de nu koele, nachtelijke lucht toe. Mijn bezoeker koos voor de wijde, weidse atmosfeer, voor de nachtblauwe hemel, voor de kosmos en het universum...

Het huis ligt daar enigszins geïsoleerd en het is buiten de bebouwde kom van het dorp Heeze gesitueerd. Mijn dierbare zus en zwager hebben daar al veertig jaar hun domicilie.
Een zwarte hond, genaamd Fendel, houdt de wacht en de roodbruine kippen worden bewaakt door een trotse maar koppige haan die parmantig heen en weer stapt en die in de vroege morgen al van zich doet horen.

Het interieur van Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" kan men met recht bewonderen. Na de verbouwing is een sfeervolle ambiance tot stand gekomen.
Ik was er met een "jaargenoot"; we delen hetzelfde geboortejaar en maakten in onze afzonderlijke omstandigheden de woelingen van de laatste halve eeuw door. En toen we aldaar koffie dronken, weerklonk door de luidsprekers de song "Me and you and a dog named Boo", die ons rechtstreeks terugvoerde in de tijd, naar die jaren van "Love and Peace"; naar…

En dan zei ik: "Ik kom voor de borstcontrole" en dan zei hij: "Ga maar in het hokje"
Vervolgens moest ik me uitstrekken op de onderzoeksbank en kwam hij met zijn koele artsenhanden en kneedde hij de zware lobben die op mijn bovenlichaam rusten als halve citroenen, landurig. Allerlei ondefinieerbare "gezwellen" bevonden zich daarin die vooralsnog nauwelijks zorgwekkend bleken te zijn.
Dat ik wel bij de arts in de smaak viel was mij duidelijk maar vanzelfsprekend was het mij onduidelijk wat de…

Het was ongetwijfeld een festiviteit die georganiseerd was door Zwemvereniging "De Tilburgse Watervrienden". We hadden bij die vereniging leren zwemmen en zijn ongetwijfeld met de bus naar Amsterdam getogen, naar de Bosbaan. We waren veertien jaar oud en ik herinner me nog dat mijn vriendin Lucia een zeegroen badpak droeg. In het zwarte water van de Bosbaan legden we een flinke afstand af met de schoolslag.
Na dit evenement ben ik Lucia verloren, om ondoorgrondelijke redenen en tot mijn grote…

Tussen bloeiende planten met rode en paarse bloemen; geraniums en petunia's, in de schaduw,
heb ik een plaatsje gevonden op een houten bank op het terras van Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" en een Earl Grey thee met koffiemelk besteld. Bij de thee wordt als een soort verrassing een klein glaasje likeur met slagroom geserveerd.
De treinen razen in tegengestelde richtingen voorbij op het nabijgelegen spoor en mijn vriend laat op zich wachten.
Spoedig zal ik hem in de diepliggende ogen kijken…

Hij kijkt me aan als met wezenloze ogen waaruit wanhoop stroomt als vloeistof uit een vat, die over zijn medemensen uitgestort wordt.
Stilzwijgen overheerst; hij ligt hele dagen op de bank en met zijn hand betast hij voortdurend zijn voorhoofd in een zinloos gebaar, als om zijn noodlot te bezweren of te vermijden voor zover dat nog mogelijk is. Hij is ex-psychiatrisch patiënt.