Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Waar het hoofd van overloopt

Deel 2.

Ondertussen, om de wachttijd van de pijnkliniek te omzeilen, ben ik tweemaal opgenomen geweest om een cordisonspuit in mijn rug te krijgen. Helaas ging dit niet zonder problemen. Ik werd niet serieus genomen: 'het zat tussen mijn oren'. Dit omdat mij in het verleden iets was overkomen. Mijn psychiater zou dit met een telefoontje kunnen rechtzetten. Maar nee, hij liet het afweten.
Ongeloof en Wantrouwen.

Dit alles in een tijdbestek van vier maanden. Ondertussen was de uitspraak van de rechter binnen. De rechtzaak is gewonnen! Vreemd, ik kon toen en kan er nu nog steeds niet blij om zijn.

Tijdens dit alles heb ik een paar maal een afspraak bij de tandarts in Oostburg moeten verzetten, wat mij ook niet vrolijker maakte. Ik ben nu al drie jaar met implantaten bezig. Het is nu nog niet klaar. Maar ondertussen ben ik wel een zenuwpees geworden. Met een zware a.d.h.d. heeft het leven mij ook niet echt geholpen. Dat maakt het nog moeilijker.

Er moet toch wel iets goeds gebeurd zijn in die tijd. Ja, voor het eerst belastingteruggave aangevraagd. Iemand van een instelling heeft mij daarbij geholpen. En het formulier samen met iemand van het belastingkantoor ingevuld; de aanvraag is met terugwerkende kracht gedaan. Bij de eerste twee blauwe brieven was ik nog nerveus. Maar bij het zien van het bedrag toch wel blij. Maar eerst zien en dan geloven.
Het geld was binnen, ik had geïnformeerd: de sociale dienst mocht er niet aan komen.
Aan mijn hoela, ik kreeg een brief of ik meteen de voorlopige teruggave en de aanvraag op wilde sturen. Na telefonisch contact geloofden zij mij niet. Men wilde zien of ik fraude had gepleegd. De stukken moesten zo snel mogelijk worden overlegd, zo niet dan werd mijn uitkering gekort. Daar was de bewuste druppel die de emmer laat overgelopen.
Paniek, huilen en niet meer weten wat ik moet doen.

Als een bange muis kijk ik naar buiten, de tranen rollen continu over mijn wangen. Ze zijn niet meer te stoppen, moeizaam verlaat ik twee maal in de week mijn huis voor therapie. Binnen een week komt mijn contactpersoon van de sociale dienst naar mijn huis. Ik krijg een hercontrole.
Normaal moet je zelf naar de gemeente toe. Maar hoe goed ik ook mijn best doe, ik begrijp de vragen gewoon niet, zo is het in mijn hoofd vastgelopen.

Mijn emoties zijn niet meer onder controle.
Bedroefd vraag ik mij af, of het ooit weer normaal voor mij wordt.

Schrijver: E van Dam, 22 februari 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.3 met 6 stemmen 250



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Nans
Datum:
24 februari 2011

Hopelijk loopt de hercontrole met een sisser af en is de pijn in je rug binnenkort minder.
Houd moed en oog op de toekomst! Ook deze dingen gaan weer voorbij. Kan het me trouwens goed voorstellen dat het allemaal even teveel is.

Heel veel sterkte gewenst!
Naam:
Eva
Datum:
24 februari 2011
Hoe moedig zijn je woorden. Hoe krachtig geschreven. Hoe blij jij mij maakt met je reactie, mij het goede laat zien van hetgeen ook nog aanwezig is.
Mag ik je daarvoor bedanken.
Naam:
Günter Schulz
Datum:
23 februari 2011
Email:
ag.schulztiscali.nl
Het is met een zekere schroom en een beetje reserve dat ik nochtans een reactie onder jouw noodkreet durf te plaatsen. Ik ben noch psycholoog noch op andere terreinen wat je zou kunnen noemen 'deskundig'. Wel heb ik geprobeerd, jouw biografie gelezen hebbend, jouw noodkreet onbevangen en met enig inlevingsvermogen op me te laten inwerken.

Hoeveel kan een mens verdragen en hoe diep gaat een neerwaardse siraalvormige vicieuze circel? Je zit blijkbaar steeds in de hoek waar de klappen vallen en de slachtofferrol is niet jouw eigen keuze. ADHD, dat ook in onze familie voorkomt, is vermoedelijk slechts een onderdeel van de gehele situatie, dat jouw gedrag en reacties op gebeurtenissen beïnvloedt. Helaas lijk je op sommige momenten daardoor een minder positief zelfbeeld te hebben.

Toch heb ik het idee, Eva, dat je het in je hebt om terug te vechten. Daarmee doe ik niet luchtig over ADHD of mogelijke (manische) depressies; ze zijn op de beleefde dieptepunten heel reëel in beeld. Maar je bent Eva! Je bent Eva, die blijkens jouw vele bijdragen vele kwaliteiten hebt en die ook voor andere personen iets kan betekenen. Je bent Eva, die ook humor bezit en die blij en vrolijk kan zijn. Je bent Eva, die in staat zou kunnen zijn zich aan deze periode te kunnen ontworstelen. Stap voor stap, elke dag een stukje. Je kunt in jezelf geloven als je ook van jezelf houdt. Bedenk, dat er geen perfecte mensen bestaan.

Natuurlijk heb ik makkelijk praten, dat geef ik grif toe. Maar mocht er in deze lange en oprecht bedoelde reactie ook maar één element zitten dat jou aan zou kunnen zetten niet aan zelfbeklag te doen en het roer om te gooien, dan is het antwoord op de laatste vraag in jouw bovenstaande slotzin hopelijk een volmondig "ja"!

Sterkte, moed en doorzettingsvermogen toegewenst.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)