Voorjaar 2022 / Een prozagedicht
Zachte voorjaarsregen tikt tegen mijn vensters en trompetgeschal weerklinkt uit de speakers. De trompetten heffen een treurige melodie aan; een treurnis die correspondeert met het verdriet in mijn hart; beter gezegd met mijn dode hart dat in mij rust; dat niet kon genezen, niet kon herstellen van de slagen, schokken en kwetsuren, haar toegebracht door de hardheid en wreedheid van de onverschilligen; van de bikkelharde medemens.....
13 maart 2022
Geplaatst in de categorie: verdriet