De thee was nog maar amper doorgeslikt of daar gingen we weer. Op naar de balie dit keer.
Een man met wit haar kwam de lege wachtruimte van de apotheek binnen. Hij was nog niet eens bij de balie toen hij al riep: ‘Eh, komt iemand me nog helpen of niet?’
Petra liep naar voren en wenkte mij met haar mee te gaan. Ze begroette de man en kreeg wat gebrom terug. Ze vroeg hem naar zijn naam en geboortedatum.
‘Harms, 1938,’ snauwde hij meer nog dan dat het praten was. Toen ik hem eens goed…

Op mijn verhaal omtrent de zeven plagen, van een paar weken geleden, kwam een reactie van Franciscus die er een beetje verbolgen op reageerde door te veronderstellen dat: mijn persoontje misschien wel een geranium prinses zou zijn, niet met zoveel woorden trouwens want hij noemde zichzelf geen ridder in de geraniums waarbij ik dan meteen denk, dat hij het andersom meent. En iedereen heeft recht op een mening, mag die openbaar zetten, je kunt reageren wat je wilt maar een beetje kort door de…

Vanuit het ziekenhuis bel ik mijn vrouw: ‘Sorry, maar het wordt allemaal even wat later. Ik vermoed dat ik rond half zeven thuis ben.
Ik lig er om onder andere wat bloed bijgetankt te krijgen en ja het is zo’n dag dat alles een beetje tegenzit. Was er al voor tien uur en de vorige donderdag was het helemaal niet druk en hoefde ik slechts een paar minuten te wachten op de prikpoli, kon nog net niet direct door lopen. Nu moest ik een half uur wachten en daardoor eigenlijk te laat.
Toen, na…

Oei dat wordt een dingetje zeg, want: na een lauwe douche, wat overigens een heel verkeerde start van de dag is, maar dit terzijde, en tevens de wetenschap dat we allemaal de klos zijn waar het energie betreft heb ik de volgende acties inmiddels achter de rug en dat voor een doorsnee dag. Nou zei ooit iemand tegen me: never a low day, en née, er gebeurt hier van alles, vandaag dus een veelbesproken onderwerp al gaat het dus niet over de tarieven want daar weten we tenslotte nog niks…

Heel even zou het droog zijn, tussen twee ( of meer naar later bleek ) buien door en dus, waagde ik de gok nadat ik de zon tevoorschijn zag komen, ik moest er wel uit want er moest iets worden opgehaald en tja, dan kun je thuis wachten tot je die spreekwoordelijke ons weegt, maar ik nam het kloeke besluit toch te gaan…Piet had gezegd dat het eventjes droog zou zijn, de buienradar eveneens, de zon scheen en op de gemeente cabrio. Je voelt ‘m al aankomen zeker, want nog geen 25 meter gereden,…

Naar aanleiding van een discussie met iemand over het christelijke geloof, wat in principe een nobele kern in zich draagt, moest ik denken aan de beroemde strofe uit het gedicht ‘Het Huwelijk’ van Willem Elsschot:
Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren,
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.…

Waar je natuurlijk op de volgende maandag als het ware voor wordt afgestraft maar dat heb ik er (achteraf dan) graag voor over gehad. De enige bezigheid was: zorgen uit de pyjama te komen en onder de douche maar voor de rest stond deze enorme regen-zondag in het teken van een onvoorspelbare luiheid, een niks doen dag, een dag die eigenlijk best wel een lijstje verdient ook nog, want kijk: omdat de weekenden hier benut worden, als het ware om de was te doen, de droger aan het werk te zetten, dat…

Gisteren liep ik even naar de brievenbus, ik verwachtte een belangrijke brief en had de bezorger bij de bus zien staan, dus liep ik die paar honderd meter naar de weg. Kom ik daar en zie de beide buurmannen met elkaar in gesprek. Na een korte groet zegt de ene buurman: ‘Zeg buurman gelooft u nu ook dat het zo erg gesteld is met de stille armoe?’ ‘Om eerlijk te wezen, ja ik geloof dat wel en weet je het is er altijd al geweest.’
De beide heren, die qua leeftijd mijn zonen hadden kunnen…

Jippie een code waar je zo goed als de hele wereld mee over- en aankan, na alle ellende van de afgelopen anderhalf jaar is iedereen toe aan een beetje vrijheid en die zit ‘m in de QR code, wat een winst, wat een uitvinding en wat een heerlijkheid. De vrijheid loopt van boven naar beneden en van links naar rechts want: de vrijheid zit in een groen vlakje dat oplicht na scannen als je alle bijbehorende stappen ook gezet hebt natuurlijk.
En daar begint de ellende: het aanvragen loopt middels…

Of je nou wel of niet gevaccineerd bent is niet eens meer de vraag, je bepaalt zelf of je wel-of niet die spuiten in je wilt laten parkeren, maar wat te denken van: je gaat naar een restaurant om er gezellig te eten, immers kan dat weer ehh tenminste als je zelf aan kunt tonen middels de QR code dat je safe bent natuurlijk? Een meisje komt vragen wat je eventueel wilt drinken en je geeft je bestelling op, die ze netjes komt brengen. Een kwartiertje later als je het menu hebt bestudeerd en…

Een hele bekende opmerking van haar: om te zeggen, dat geld niet gelukkig maakt, ze zat bij me aan een kopje thee en zei: ik red het niet tot volgende week heb jij voor mij wat geld en ik gaf haar dat. Niet omdat hier Rockefeller woonde maar gewoon omdat niemand echt zonder mag - en moet zitten. Het duurde even voor het geleende geld terug was en daarna bleef het stil. Oh ze kwam wel voor de thee en koffie maar geld lenen dat hoefde niet meer. Ze veranderde van baan, er kwam regelmatig geld…

Een titel van een geweldige film waarvan de titel muziek ook al fenomenaal te noemen is en nog steeds te horen ook, bracht me op het idee om te schrijven te koppelen, nee, geen vrouwtje aan mannetje dat zoeken ze zelf maar uit, maar de titel leent zich meer dan uitstekend voor het onderwerp “pesten“ een terugkerend - nooit weggeweest fenomeen. Opnieuw wordt er een campagne opgestart om: pesten de kop in te drukken en opnieuw heb ik zoiets van: dat lukt je voor geen meter. Een simpel…

U kent dat wel, het fenomeen dat ogen ons soms bedriegen. Je iets laten zien wat er in feit niet staat of is. Of misschien is het correcter om te zeggen dat onze geest dat wat ontbreekt en normaal niet zou moeten ontbreken aanvult en we gemakshalve de ogen toch maar de schuld geven. Zo van: Verdorie, hoe kan dat nou, ik zag het toch duidelijk. Zelf heb ik het vaak als er iets in een eigen tekst ontbreekt, de hersenen het ontbrekende aanvullen en als je de tekst een poos later weer leest, je het…

We komen tekort wat papier betreft en nou wil dat niet zeggen dat we geen kladblok meer hebben, of geen wc papier of tissues, nee vorige week kwam men met het bericht dat papier bijna op de pof moet als het ware. En dus, letten we op wat gebruik ervan: minderen kan, logisch toch? Nou is het al een levensgroot voordeel dat heel veel zaken digitaal gaan, jazeker wel want wat te denken van het volgende: al een hele tijd loop ik met een zeer pijnlijke knie en ondanks de foto’s is er alleen de…

Zeg An, ik heb zo’n last met slapen, had jij dat ook vroeg ze me en ik zei: dat het beter ging nadat we nieuwe matrassen aangeschaft hadden dus ja: ik sliep ook niet lekker. Nou zijn er mensen die letterlijk overal kunnen liggen en slapen, maar zo werkt dat bij mij dus evenmin als bij haar… De talloze reclames maken dat je temet in slaap zou vallen als je ze bekijkt maar ook dat is een fabeltje natuurlijk. Proef slapen ook al zoiets of geld terug garantie, nee niks voor ons. Hier werd een…

Hoe het ontstaan is weet niemand met zekerheid, maar vermoedelijk ligt de oorzaak van het merkwaardige gedrag van opa Kees ergens in de door hem intensief beleefde jaren ‘60.
Zeer waarschijnlijk heeft hij daar met volle teugen van genoten: in de vorm van de seksuele vrijheid, als wel in wat er kon worden gesnoven en gespoten. Vermoedelijk ligt daar ergens in die verwarrende jaren de oorsprong van de discrepantie in opa Kees z’n huidige gedrag.
Opa Kees heeft de rare gewoonte opgevat z’n…

Je zit bij dat zo gezellige spijs- en eethuis van de Leyen, en je hebt het gevoel of je op een eindpunt van de wereld toeft Het is een heerlijk oord. Zo uit te kijken over de rietvelden en over dat meer met leuke eilandjes vol bomen. Dat loof heeft sierlijke, gekartelde ruggen.
Diep blauw glanst het meer:
Middellandse Zeeadem
streelt de rimpeltjes.…

Komt er tegen de avond een zuster de zaal opgelopen en zegt: ‘Ik kom een nieuw infuus bij u aanleggen – in de arm, die in uw hals halen we er uit, die is een beetje rood geworden en ze zijn bang voor een eventuele infectie. Dat moeten we niet hebben zo vlak voordat u naar huis gaat. Ze knippen de punt van dat infuus af en sturen dat op voor onderzoek.’
‘O zo, nou ja, dan moet dat maar hè.’
‘Ja ’t is even niet anders.’
‘U haalt die uit de hals er ook uit?’…

Het stuit me tegen de borst als mensen klakkeloos met meningen komen die mijne inziens slechts van 1 kant komen, die van henzelf want er zijn altijd meer mensen, meer meningen dacht ik zo. Het ( mijn idee) handjevol mensen wat protesteerden tegen de maatregelen, wegen niet op tegen de mensen die wel het lef, de moed, of het gezonde verstand gebruikten om zich te laten vaccineren, bij die laatste groep zaten ook wij, zaten ook volwassenen uit het gezin, maar ook kinderen die zelf de beslissing…

Zodra ik de afdeling Hematologie van het UMCG Groningen oploop valt het woord ‘maraboes’ me in. U weet wel die niet echt sympathiek ogende Afrikaanse ooievaars. U kent ze vast wel met van die er eigenlijk niet bijhorende kale koppen en enge nekjes. Ook borrelt de naam van die enge hobbit sméagol Gollum bij me naar boven, die enge grote ogen.
Toch benadert het beeld van de maraboes meer wat ik werkelijk voel. De rustig scharrelende en liggende patiënten met daar tussendoor slalommend de…