Zo heel gewoon, omdat ik ook zo gewoon ben!
Uit de pols, de onderarm, elleboog of complete arm, uiteindelijk zijn het de vingers die over het toetsenbord dwarrelen, heel gewoon zoals ik ook gewoon ben, zoals veel mensen gewoon zijn en ik kan zeggen dat veel mensen doodgewoon zijn. Maar dat woord is een beetje beladen vind ik want dood is per definitie niet gewoon, ongewoon evenmin terwijl het woordje 'gewoon' op iedereen kan slaan, op jou, mij, hun en haar. Gewoon want weet je, ik ben honderd keer liever een gewoon mens dan een ongewoon individu waar je niks mee kunt.
Uit de pols en uit het hoofd omdat ik veel heb met gewone mensen, zoals boven genoemd. Mensen die praten met een hete aardappel in hun mond daar hou ik niet zo van, wat weer niet zeggen wil dat je geen dialect mag praten, want dat heeft weer niets te maken met die aardappel natuurlijk. Met mensen die uit de hoogte praten, die denken meer te zijn dan de ‘gewone mens’ heb ik ook niks.
Dat die mensen gewoon zo zijn, is meteen en andere definitie van gewoon in dit geval. Er zijn talloze mensen die gewoon van nature maf zijn, die moet je in hun waarde laten. Ze zijn namelijk gelukkig en wie zijn wij dan om daar iets van te vinden? Gewone mensen, uit de pols, elleboog (nee niet achter de elleboog) of uit de complete arm, die mensen daar moet je de oorlog mee winnen, die mensen daar kun je altijd op rekenen, dat zijn namelijk heel gewone mensen zoals jij, zoals ik en zoals er heel veel zijn. Zelfs de Koningin is in deze heel gewoon door in deze tijd een zieke fan bemoedigend te omhelzen, heel gewoon en heel lief ook.
Gewone mensen hoeven niet altijd lief te zijn, zolang ze maar gewoon zijn - en blijven want eerlijk is eerlijk: met gewone mensen kun je praten, uit de pols, onderarm, elleboog of uiteindelijk uit de vingers en als gezegd: niet achter de ellebogen want mensen die daar hun gedrag hebben zitten, worden domweg geweerd…..
Geplaatst in de categorie: vrouwen