Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hoe blij maak je me?

Op zich ben ik een gelukkig mens, heb alles wat m’n hartje begeert en meer. Zijn er dingen die ik nog zou willen vraagt men wel eens en ja die zijn er zeer zeker wel. Maar dat is proberen te reiken naar de horizon want immers: kunnen veel dingen domweg niet meer. Is dat erg, welnee joh hooguit jammer te noemen. Meer niet…

De dag van vandaag kan niet meer stuk want, als onze geweldige hulp gisteren zegt dat ze “morgen“ weer even komt om wat extra te doen, schiet me ineens te binnen dat onze berging beneden een klein oorlogsgebied is geworden. Vast en zeker herkenbaar voor veel mensen. En waar we zelf regelmatig op zijn minst een bezem door die ruimte haalden is dat een actie die zeker een paar jaar geleden voor het laatst plaats vond. Het spinrag is een eigen leven gaan leiden daar beneden, net als het vele zand dat we zelf naar binnen rijden met de inmiddels onooglijk aanziende scootmobiels. In tegenstelling tot een auto die een wasstraat in kan, is dat iets anders met een gemeentecabrio. Vooral de mijne was een kermisfeest op zich, zelfs gras zat eraan vast, jawel.

En zo kwam de lieverd vanmorgen en togen we na de koffie naar beneden, stofzuiger mee, want je moet dat niet meer willen vegen, daar krijg je beton-stoflongen van en is dus niet zo gezond. De scoots kregen hun normale kleur na een grondige beurt en daarna de kelder, tjonge wat een troep, ongekend en braaf zoog de stofzuiger alles op, rinkelen door de slang en zo de inmiddels steeds vollere zak in. Steeds meer vloer kwam er tevoorschijn, een heerlijk gezicht een heerlijk gevoel ook want daar hou ik van, opgeruimd en netjes…afijn, de stofzuiger gaat uit en we checken even de zak, die net vervangen was, maar die nu dus hartstikke vol zat en meteen richting vuilbak moest natuurlijk.

Hoe blij wordt een mens van zo’n actie, nou ik kan je zeggen, heel blij! Oh natuurlijk zouden we maar wat graag autoritjes maken, net als vroeger, natuurlijk zouden we zo graag een tripje naar Arcen maken om te genieten van de thermaalbaden, maar dat zit er niet meer in. Echter wat er wel in zit is dat we volgende week met drie vrouwen naar de Soldaat van Oranje gaan en weet je, een mens moet iets te wensen hebben, logisch maar als je bedenkt hoe gelukkig ik vandaag gemaakt ben, dan zit het in een klein hoekje, ik mag wel zeggen: een heel klein hoekje, alhoewel: niet meer in de kelder natuurlijk want die is hartstikke schoon!

... Een blij mens ...

Schrijver: An Terlouw, 5 november 2021


Geplaatst in de categorie: vrouwen

2.2 met 4 stemmen 241



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
9 november 2021
Richard, natuurlijk mag je tegenstrijdigheden signaleren. Dank voor je reactie.
Naam:
Richard Bahl
Datum:
8 november 2021
Mag ik een tegenstrijdigheid signaleren? An heeft in dit 'verhaal' eigenlijk 'alles wat haar hartje begeert en meer.' Dat is nogal wat: 'alles' en dan nog 'meer' ook. Maar zie, dan volgt de oplossende zin: 'Zijn er dingen die ik nog zou willen vraagt men wel eens en ja die zijn er zeer zeker wel.' Dus moest ik even piekeren of ik deze mix van zinnen werkelijk begreep. Maar nee, ik kom er niet uit. Of dat erg is? Welnee.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)