Alle inzendingen over liefde

Ik had een goede, lieve moeder die zich voortsleepte door het leed van haar leven en wier nagedachtenis ik boven alles wil blijven vereren. Hoe bizar, absurd of desastreus de verwikkelingen van mijn leven ook waren, mijn moeder wrong zich in alle bochten om mij, haar dochter, bij te staan. Haar zilvergrijze as rust op de velden aan de Karel Boddenweg…

Misschien kende je Dré wel. Dré, waarvan de pa en ma een boerderij hadden, met 70 koeien, een melkrobot, en Dré. Tot hun dood voor zijn pa en ma gewoon “Us Dréke”. Al van jongs af aan was Dré op zoek naar het geluk. Hij had er over gehoord, zoals dat er “gelukszoekers” zijn en dat iemand “niet voor het geluk geboren is”. Geluk moest wel heel bijzonder…

Sam Cooke had een grote hit in de zomer van 1986. “Wonderful world “ was vaak op de radio te horen. Ook Madonna liet van zich horen met de radiohit “Papa don’t preach”. De situatie in het gezin waar Bjarne uit afkomstig was, zorgde voor zware omstandigheden in het leven van Bjarne. De drang om te schrijven was voor Bjarne een urgente noodzaak geworden…

Op Internet rijgen zich de foto's aaneen van het Zuid-Amerikaanse plaatsje genaamd Saint-Laurent-du-Maroni. Daar gingen dus mijn trans-Atlantische brieven naar toe, in een ogenschijnlijk nooit eindigende stroom; in een betreurenswaardige, tot dwang verworden sequentie, die slechts mijn hartzeer vermeerderde. Telkens schreef ik jouw naam op de envelop…

Het was een merkwaardige herfst in Utrecht. Alsof de weergoden opnieuw op decadente wijze hun twijfels vierden, met dagen zon en flarden regen. Gewone aardse stervelingen konden niets anders doen dan zich goed te kleden met een warme jas en als het nodig was kon een paraplu soelaas bieden, of simpelweg een pet, die hield ook de regen tegen op het hoofd…

De kleurrijke ansichtkaarten uit Amsterdam waren mooi, de afbeeldingen vond Bjarne geweldig. Maar waarom bleef die Joop van Teil hem die kaarten sturen. Nooit stuurde hij een kaartje terug. Hij had er geen geduld voor. En toch bleef Joop hem kaarten sturen. Bjarne hoefde zich nergens voor te schamen. Hij had de vrijzinnige Kees Broodakker als zijn…

De oude, wat gebochelde, maar gevierde dichter Joris van Heek woont met veel plezier in Havezate Brecklenkamp op de Jonkershoesweg 10 in Lattrop-Breklenkamp. 'Zo hoort een dichter nu eenmaal te wonen!', zegt hij vaak vol trots, 'en ik heb er anders hard genoeg voor gevochten!'. Dat laatste klopt wel degelijk, want zijn verzamelde dichtwerk staat…

De volgende ochtend toen Bjarne Gosse wakker werd in een voor hem vreemd bed van het Hotel in de duinen lag hij nog steeds tussen de armen van Kees Broodakker. Met zomerse kleren aan naast elkaar in slaap gevallen, kreeg de donkerblonde Bjarne het vermoeden dat Kees doorgegaan was met vertellen totdat ze allebei in slaap waren gevallen. In het hoofd…

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en planten leerde: "quercus robur", "platanus acerifolium…

“Zullen we naar de kamer gaan? “ vroeg Bjarne om het ijs te breken. Ze hadden al besproken dat ze geen dessert zouden nemen. Kees maakte een toestemmend gebaar door met zijn hoofd te knikken. Hij liep voor Bjarne uit. Ze liepen samen naar de kamer. Kees was weer geheimzinnig stil. Bjarne Gosse had ook geen zin om iets te zeggen. Ze waren allebei…

“Kom Bjarne we gaan naar het hotel”, zei de verliefde Kees Broodakker toe ze weer op het warme strand liepen. Ze deden de handdoeken en de koeltas in de strandtassen en gingen op weg naar het Hotel in de duinen. Ze liepen lichtelijk beschonken over de met zand beklede trappen de eerste duin over en daarna nog een duin. Op de top van die duin zagen…

Verlegen zaten de twee jongemannen naast elkaar op het warme strand gekoeld bier te drinken. Kees haalde een flacon zonnebrandcrème uit zijn groene strandtas. Bjarne kreeg onmiddellijk een donkerbruin vermoeden wat Kees hem ging vragen. En ja hoor, Bjarne hoorde zijn woorden als lieflijke muziek. “Zal ik je rug even insmeren Bjarne.” Kees vroeg het…

Het was of de jeugdige Bjarne Gosse de zee voor het eerst zag. Want het was de zee van Kees. De Kees waar hij mee in zee ging. De zee van Kees en Bjarne. Dat maakte Bjarne blij. Kees Broodakker wilde ergens gaan liggen. Ze legden de grote handdoeken op het rulle zand. Wat er toen gebeurde zou Bjarne nooit vergeten. Kees sprong boven op hem alsof hij…

Daar zat de verlegen Bjarne dan naast Kees Broodakker in zijn splinternieuwe blauwe auto. Hij was stil. Dat zwijgen was aangenaam. Bjarne voelde zich gelukkig met hem zo dicht bij zich. Plotseling begon Kees toch te praten. “Bjarne”, sprak hij, en toen viel er een stilte alsof hij niet verder durfde te praten. “Ik moet je toch iets vertellen”,…

Het werd de hoogste tijd de ontroerende liefdesbrief van Kees Broodakker te beantwoorden. Bjarne Gosse kon het niet. Die nieuwe wereld boezemde hem te veel ontzag in. Binnenkort kwam Peter Halm terug van vakantie. Hij had ervaring. Misschien kon Bjarne er met hem over praten en dan beslissen wat hij aan Kees zou gaan antwoorden. Bjarne kon zijn verliefdheid…

Vanwege zijn nieuwe werk kwam Maarten Wolvenknaap vaak bij de kapper. Hij had altijd een strak geknipte haardos, soms met een golvende kuif, of anders achterover gekamd zoals bij een filmster. Hij had nu ook voldoende geld om iedere dag andere kleren te dragen. Hij zag Bjarne zelden, nu hij het zo druk had met zijn nieuwe baan. De jeugdige Bjarne…

Joop van Teil had weer een ansichtkaart gestuurd. Bjarne kon zijn handschrift niet goed lezen. Er stonden wat onleesbare zinnen op de achterkant. Op de voorkant stond de afbeelding van een giraffe. Een mooie foto. Bjarne legde de kaart in zijn bureaulade. Joop stuurde wel vaker ansichtkaarten uit Amsterdam. Bjarne had inmiddels een aardige verzameling…

De uitbundige Emma bezorgde de verlegen Bjarne telkens een nieuw dilemma. Wanneer hij haar nodig had voor de liefde, dan was ze er niet, altijd op reis voor haar ambities. En als ze er wel was, bleek ze dikwijls opdringerig en hongerig naar aandacht voor zaken waar Bjarne nauwelijks verstand van had. Het voorjaar van het jaar 1984 begon met vreemde…

....en zo bewaar ik nog altijd een klein boekwerkje met romantisch aandoende en kunstzinnig verantwoorde tekening op de kaft en de titel: "Es gibt also die Liebe". Het geschrift moet de verloving en de prille eerste huwelijksjaren van mijn ouders begeleid hebben.... Beide kinderen van de Crisis, van de armoede en van de Wereldoorlog vonden elkaar…

In mijn boekenkast vond ik onlangs tussen "restanten van mijn leven" ofwel tussen "Forgotten Lore" het leerboek van mijn goede, lieve Vader die ik lang geleden heb moeten overgeven aan God, dan wel aan de Kosmos, dan wel aan de Sterren. De titel van het boek is: "Le Francais accéléré". Daarin heeft hij in het mij zo vertrouwde handschrift,…

Mijn liefste, meest dierbare, goede zus, slechts eenmaal heb ik je lange grijze haar tegen mijn wang gevoeld; slechts eenmaal heb ik je omhelsd. Na de lange, stormachtige jaren van onze turbulente jeugd die we zij aan zij doorbrachten, heb ik je teruggevonden; verouderd en door vele kwalen getergd en nu lopen we weer zij aan zij tot de onheilspellende…

Ik droeg mijn liefde aan en stortte deze in een peilloze put; in de onherbergzame afgrond; in de kloof, in het ijzig kille ravijn van de voort-durende afwijzingen, van de koude weigerachtigheid.... De boeketten gele en rode rozen en de overige schitterende bloemen had ik net zo goed met de vuilnisman of de voddenboer mee kunnen geven.... De nacht…

Daar zat ze dan, even van het zonnetje te genieten in het park, waar ze niet al te vaak kwam. En hij kwam aan lopen; hij die er regelmatig vertoefde, vooral nu moeder Natuur op het punt stond de lente in al haar glorie los te laten. Hij liep richting het bankje waar zij zat en geloofde z’n ogen bijna niet. ‘Verdorie,’ zei hij in zichzelf, ze is het…

Het ziekenfonds houdt van me en niet een klein beetje maar een beetje veel! Ze zijn smoor op me, eerlijk waar! Kijk, elke inwoner van dit heerlijke landje betaalt ziekenfondspremie en dat is logisch, alhoewel sommige mensen ervan uitgezonderd zijn natuurlijk, de dak- en thuislozen, net als de mensen die in centra’s zitten, immers krijgen die een zakcentje…

Laatst zag ik een tv programma met de titel ‘seksengeltjes’, natuurlijk was mijn nieuwsgierigheid gewekt. De daarin geïnterviewde dames leken echt. Maar je weet het maar nooit, misschien waren het actrices die eindelijk aan de slag wilden en dus dit klusje dan maar aan gingen pakken. Of was het toch hartstikke echt en proberen de dames zo nog meer klandizie…

In de kroeg had Jan Boter het hoogste woord. Hij brabbelde iets over een Chinees die een scheet liet in China, en bijna iedereen moest lachen. Bjarne niet, hij was in gedachten bij zijn muze die hij de volgende dag weer in de achtertuin ontmoette. Hij bleef maar staren naar topless Emma, druk in de weer met de zonnebloemen, vitaal in haar rode slipje…

De met Bjarne bevriende succesvolle kunstenaar Peter Halm begreep helemaal niet meer wat Bjarne op de tuinbouwschool deed. Hij vond dat Bjarne Gosse acteur moest worden. Hij had al een carrière voor de jeugdige Bjarne uitgestippeld. Hij moest denken aan zijn grote voorbeeld, de komiek Stan Laurel. Maar natuurlijk zou hij geen acteur worden. Daar…

De wonderlijke en prachtige wereld die mij eens opgenomen heeft bij mijn geboorte zal ik eens weer moeten verlaten..... De nog jonge man die mijn vader was, breedgeschouderd in het colbert, houdt mij in zijn armen op die zwart-wit foto uit 1953; een hulpeloze, kwetsbare baby. Het moet zomer geweest zijn in dat vroege jaar. Ik draag om het hoofd een…

De roze lelies ontvouwen zich en hun donkerrode meeldraden worden zichtbaar. Ligt daarin je zusterliefde besloten; de liefde die we deelden en die langs bergen en dalen langs ups and downs ging, die zozeer geschokt werd dat zij nauwelijks nog stand kon houden; ligt jouw liefde in de lelies besloten??…

(voor Clara Petacci (1912 - 1945)) Je bent geboren Claretta Petacci op 28 februari 1912 in Rome. In een rijke, religieuze familie. Jouw vader Francesco Petacci was arts van de Heilige Apostolische Paleizen. Hij werkte voor Vaticaanstad en hij was de hoofdarts en vriend van paus Pius XI. Hij was overigens ook een fascist in hart en nieren. Jouw moeder…