Alle inzendingen over humor

De firma’s Organon en Schering zijn gestopt met pogingen om hem te ontwikkelen. De anticonceptiepil voor mannen. Ik voorzie daardoor, zij het op het nippertje, een redding van de wereldeconomie. Toen ik laatst een collega vroeg om een concept eens even wat verder uit te werken, weigerde ze. Sindsdien ben ik ook vertrouwd met het begrip anticonceptie…

Hij: "Ik ga straks even naar de dokter, ik denk dat ik een liesbreuk heb." Zij: "Huh???" "Ja, je weet het, als ik bij de dokter kom, kan ik hem precies aanwijzen waar de pijn zit en hem precies vertellen wat ik voel". "Ja, jij wel. Ik kan dat nou eenmaal niet. Ik weet niet eens wat voor hoofd ik heb. Lees ik in een blad bij de kapper,…

Neen, dit gaat niet over plaatselijke wielerronden. Wel over of je geplaatst wordt of niet, of de redactie dronken is of gecharmeerd van je hersenkronkels. Vaak dacht ik het gat te kunnen dichten, stuurde ik een hartenkreet in die vervolgens afgeserveerd werd vanwege een te laag of geen dichtgehalte. Erg vreemd, want als ik een netgedicht instuurde…

Ik lees me toch een leuk verhaaltje op deze site. Ineens vallen er allerlei stukjes van de puzzel op zijn plaats. Zo heb ik bijvoorbeeld nooit bedacht waar het spreekwoord “een rib uit je lijf” vandaan komt. Nu weet ik het eindelijk en ik maar denken dat het gewoon een uitdrukking is. Zo van: “Arm mens het kost je wel heel veel”. Het is dus het…

Ik heb een computerzoon en ben dus ook in het bezit van een computer. Hiermee kan ik tegenwoordig al aardig overweg, maar in het begin was alles zo apart en was ik heel vaak in een overmoedige stemming. De messenger vond ik echt heel leuk. In de tijd dat dit verhaal zich afspeelde, hadden we er nog geen geluid bij. De beleefdheidsfrasen waren…

Mevrouw Klinkenberg was mijn hospita. Zij was weduwe en haar man had een goeie baan bij de Post gehad, zo zei ze altijd. Ik was op zoek naar een kamer omdat mijn ouders mij de deur hadden gewezen. Hier kon ik niet om rouwen want ik had het ook met hen gehad. Mevrouw Klinkenberg bood mij woonruimte op de tweede verdieping. Er waren twee kamertjes…

Als kind had juffrouw M. het niet breed thuis. Zo leerde zij zuinig zijn en won met knikkeren alle knikkers van anderen en zette die te pronk in een glazen fles op de schoorsteenmantel. Haar karakter was gelardeerd met veel energie, geen angst, van vallen leert men lopen ook met x-benen, en een rijke fantasie. Het wekte dan ook verbazing dat zij na…

Wat een ophef! Allemaal gedoe over schapen die met reclamehesjes in de wei lopen. Daar is men nu tegen, want dat leidt maar af, en brengt het verkeer in gevaar. Maar ik ben juist vóór reclame op schapen. Wat dacht je van een schapendekje met “Daar kun je mee thuis komen” of met “Wie is de BOB?”. En reclame op beesten lijkt me echt de ideale oplossing…

Marijke Helwegen is mijn heldin. Ze is het boegbeeld van de schoonheidschirurgie, en ze doet dat met verve. Op een luchtige, ontspannen manier. Dat is nog een hele prestatie als je haargrens zo langzamerhand vol hechtingen zit. En het lijkt me nog knap vermoeiend als je niet kunt slapen met je ogen dicht… Maar Marijke zit nergens mee. Monter drentelt…

De inwoners van Emmen hebben een rare verstandhouding met beesten. Een slagerij werd op last van de Warenwet dichtgetimmerd omdat er een paar honderd kilo rottend vlees was aangetroffen. Eet u smakelijk. Maar dit akkefietje is nog maar het topje van de ijsberg, want er schijnen rare dingen te zijn gedaan met een hond. Ik weet alleen nog niet of er nu…

Mag ik jou als lezer verzoeken om mij niet ongelezen terzijde te schuiven. Ik wil mij heus niet opdringen, maar als perfect verhaal is het maar normaal om enige vrijpostigheid aan boord te leggen. Je moet me gewoon bekeken hebben. Dat ik overkom als een omhooggevallen egotripper laat mij niet van dit standpunt wijken. Deze lap tekst is het summum…

Ik ga vandaag even langs bij mijn ouders, ik heb ze iets te lang links laten liggen. Daarbij komt dat ik in een grafstemming ben, beter kan ik mij niet voelen om een voorschot te nemen op de eeuwige rust. Een plusje geleden schreef ik iets ter relativering van het cijfer 4, enerzijds om onheus bejegenden te steunen en anderzijds om wat leven in de…

Over het laminaat ligt een groezelig vlies, het dalend stof van mijn kroost, de klissen van mijn waakhond, de kruimels van grof brood die ik dagelijks vergaaren rondstrooi, als een oude, zieke hamster. Maar ik heb een aaseter op wielen. Hij zuigt het zwerfvuil van mijn kamer door een darm, in een papieren maag die ik om de twee, drie jaar vervang.…

“Hoe ouder, hoe gekker”, wordt wel eens gezegd. Ik geef toe: voor sommige mensen gaat dat op. Niet voor iedereen. Er is ook nog een spreekwoord dat zegt: “het verstand komt met de jaren”. En daar zit ook wat in, al geldt het ook weer niet voor iedereen. Geldt het voor mijzelf? Ik put in elk geval enige hoop uit het feit dat ik nu weet dat ik maar zo…

Er zijn van die mensen die altijd ontevreden zijn, zich altijd door het leven tekort gedaan voelen. Onzin, zeg ik altijd maar. Je krijgt wat je verdient. Als je maar eerlijk in het leven staat. Al is de leugen nog zo snel… enfin, de rest weet u. Ik zal er u een sterk staaltje van vertellen. Pas gebeurd. Het is een vriend van me overkomen. Hij heeft…

De Amerikanen kenden in de jaren-50 al de drive-inbioscoop. En kiloknallers als Mc Donald’s maakten het drive-inrestaurant tot een wereldwijd begrip. Maar een kwaaie meneer die in Hardenberg met z’n auto de gevel van het plaatselijke hospitaal heeft geramd, heeft me op een sensationeel nieuw idee gebracht: het drive-inziekenhuis. Geweldig toch? Je…

De FIFA heeft met onmiddellijke ingang maatregelen ingevoerd om het racisme op en rond het voetbalveld tegen te gaan. Dat is een sympathieke gedachte. Om te beginnen kan het niet zo zijn dat de scheids altijd maar in het zwart gekleed gaat: dat is een verkeerd signaal. Aangezien ik bekend sta als groot sportliefhebber, bied ik de KNVB graag een gedragscode…

“Ik vind je lief.” Meer hoefde ik niet te zeggen. Ik dacht nog, zal ik me voorstellen. Zal ik zeggen: “Hallo, ik ben Heleen van Royen, ga je met me mee?” Maar dat zou er wel weer heel dik bovenop liggen. Nee, ik ben gewoon naast hem op een kruk gaan zitten, heb mezelf een wijntje besteld en een peukje opgestoken. Twee tellen heb ik naar hem gekeken,…

Ik nam de telefoon op. Een charmante jongedame, zo te horen. Of ze mij mocht bijpraten over het dichten van mijn dreigende pensioengat. Ogenblikje, juffrouw, dan kleed ik mij snel even uit. Toen ik kort daarna de hoorn weer ter hand nam, had ze opgehangen. Ik snap er niets van, want in Engeland is dit de nieuwe mode. Naakt bellen. Eén op de drie…

Sommige Friezinnen kunnen buitengewoon lekker zoenen. Dat geldt overigens ook voor bij voorbeeld Brabanders, junioren, senioren, bleekneusjes, Aziaten en negers (m/v). Daarom is er volgens mij niets mis met de naam van een stukje patisserie dat bestaat uit een wafeltje aan de onderzijde, een vulling van schuim, en een omhulsel van chocolade. De negerzoen…

Wat gaan we toch op een rare manier om met leven en dood… We beëindigen het leven van ongeborenen, die zelf hun mening niet kenbaar konden maken. Dat noemen we geen moord, maar abortus. Maar voor het geval dat we zélf het loodje leggen nemen we allerlei maatregelen om te pogen de dood te slim af te zijn. Dat noemen we invriezen. God, Allah en hun…

Vanochtend hoorde ik op het vroege nieuws dat de overheid overweegt om belasting te heffen op koeienscheten....daar zit methaan in en dat is mede verantwoordelijk voor de milieuvervuilende ring van doffe ellende om onze aardbol... De opbrengst zal gaan naar wat men noemt “het milieu”...dat deden de scheten ook al dus dat is niet een echte verandering…

Vanmiddag fietste ik naar de stad om een bestelling op te halen. De winkel waar ik heen moest, bevond zich aan een weg waar allerlei kluswerkzaamheden gebezigd werden. Nu ben ik dat door al mijn rioolkerels hier wel een beetje gewend, dus soepeltjes manoeuvreerde ik mijn fiets tussen linten en paaltjes door en kwam ik bij de winkel. Terwijl ik mijn…

Als papyrusschilder van het plaatselijke parochieblad werd ik wel vaker op feestjes uitgenodigd. Toch was dit er eentje dat mij nog lang zou heugen. Wat moest doorgaan voor een gezellig laatavonddiner onder vrienden, draaide uit op een regelrecht braspartijtje. Ik was daar getuige van. Het was vrij aanzitten aan die ene grote tafel in het midden…

Mismoedig liep Freek in de vroege ochtend richting de bushalte op twee minuten gaans van zijn woning. Hij trok huiverend zijn kraag iets op en omzeilde handig een grote plas regenwater. Er stond een straffe, gure wind uit het oosten. De straat en het voetpad waren bezaaid met een dikke laag van natte, afgewaaide boombladeren en kleine takjes. Af en…

Alle ogen waren op mij gericht. Mijn handen voelden zweterig aan. Een rode blos gleed over mijn gezicht. Oef…wat had ik het warm. Een lange jongen met een grote mond nam het woord. ‘Welkom op onze studentenvereniging! Zoals je al wel gehoord hebt, moet iedereen hier die nieuw is een soort van een opdrachtje uitvoeren’. Het sarcasme in zijn woorden…

De galeriehouder veert op van zijn stoel als het tweetal binnenkomt. Een magere lange man en een opvallende vrouw in bontgekleurde kleding. De tulband op haar hoofd is wat je noemt een blikvanger. Ze knikken beleefd naar Ton de eigenaar van "De vergulde lijst". De vrouw blijft voor een enorm bont beschilderd doek staan en pakt haar leesbril…

Buurvrouw, buurvrouw, wat ben je wit. Volgens mij stroomt er nauwelijks bloed door haar aderen. Ik zou haar willen snijden om het te bewijzen. Ongezond, pigmentloos mens! Volgens mij is ze bang voor de zon. Bang dat mensen gekleurde voorouders vermoeden. Discriminerende aap! Ze zit buiten, in de schaduw van mijn boomkruinen. Het is dat…

Mijn zoontje at laatst een handje vol punaises. Wij hadden, als verantwoordelijke ouders, verteld dat ijzer goed voor hem was. Ben toch geschrokken naar het ziekenhuis gesneld. Daar werd ons verteld, dat dit geen kwaad kon. Het zou zonder schade de natuurlijke weg volgen. En inderdaad, twee dagen later vonden wij ze terug in zijn keutel.…

‘Oma, kom je me van school halen tussen de middag?’ kakelde het stemmetje van Bram door de telefoon. Volgende maand wordt hij vijf jaar en hij vindt het erg leuk om af en toe, wanneer Oma vrij is, tussen de middag een boterhammetje bij haar eten. Dan banjert hij over de dijk door het hoge gras en bekijkt de bloemetjes van Oma’s tuin. Dus de volgende…