Alle inzendingen over strand en zee

En dan ontrolden zich voor onze verbaasde en opgetogen ogen de Nederlandse landschappen waarover we leerden bij aardrijkskunde; de polders, de stranden, de zee, de heidevelden, en ook de molens, de Afsluitdijk en de stoomgemalen en zoveel meer dat zozeer tot onze verbeelding sprak.…

Dat zit hem niet zozeer in ’t feit dat ze zich een prettig maatje kleding kan permitteren, nee, ’t zit ‘m in haar bewegingspatroon; vloeiend en snel, wanneer de ene beweging is begonnen is een andere beweging alweer op komst; wanneer zij een ‘iets’ zou zijn, zou zij bestaan uit de rand van strand en zee, zee en strand.…

De vader zat vaak op het stenen muurtje voor de villa in gedachten verzonken naar strand en zee te kijken. In huis en tuin klonken de stemmen van uitgelaten mensen. Ik keek nieuwsgierig naar het gelukkige welvarende gezin, misschien was ik jaloers, zoiets kende ik van huis uit niet.…

Hoeveel keer liep ik al langs het strand? En elke keer ontdek ik iets nieuws, het gat dat werd gemaakt in de zeewering bij Bergen aan zee. De doorgang naar de Parnassia vallei. Een schitterend natuurgebied. Egmond aan zee, het strand waar mijn broer zo graag kwam.…

Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare authenticiteit !…

Maar niet de kinderen, die poetsen thuis hun schatten nog maar eens op na een avontuur aan de rand van de zee.…

Hij loopt naar het strand en gaat lunchen met patat en ijs en op het strand zitten en schelpen zoeken. Het is mooi voorjaarweer en er zijn meeuwen in de lucht er zijn veel mensen op het strand ook honden en de zee is eb en geen golven. Hij valt even in slaap van de medicatie die hij om 1 uur inneemt. Dat is rusttijd.…

Egmond-aan-Zee is heeft een ‘gewoon’ strand en ook een apart naaktstrand. De stranden zélf verschillen niet opmerkelijk maar wél de bezoekers daar. Op het gewone strand is de verdeling topless vs niet-topless ongeveer fiftyfifty. De mannen niet meegerekend natuurlijk!…

Na zes weken zon, zee en strand is het heerlijk om thuis te zijn. Een gewoon bed, niet meer met de hand kleren wassen, een afwasmachine en lekker weer televisie kijken. Baywatch.…

Mijn eerste vakantie alleen was naar Zlatni Piasaci (Goudstrand), een Bulgaarse badplaats aan de Zwarte Zee. Ik was negentien. Op het plaatselijk strand zag ik de een na de ander in een tuigje onder een parachute hoog in de lucht boven zee, voortgetrokken door een speedboot. Voor ik het wist stond ik in de rij.…

Petieterige figuurtjes bewogen in de verte op de uitgestrekte vlakte die de zee begrenst.…

Een clasico zonder publiek zoals hedenmiddag tussen Barcelona en Real Madrid is als wijn drinken zonder alcohol, als seksen zonder partner, als aan een strand liggen zonder zee, als feesten zonder gezang, als fietsen zonder wegdek.…

En weer kust de zon de zee, afscheid van de dageraad. Ik struin strand, zand geselt mijn gestel, de storm waait enorm in verduisterend gewolkte. Ik zoek beschutting. Deinend de duinen, ze dragen helm voor deze schelm.…

Kees sprong boven op hem alsof hij de zee was. De zee van Kees. De fijnzinnige dichter Kees Broodakker, de dichter die Bjarne kende van zijn erudiete gedichten over het culturele leven, veranderde op het warme zand van het zomerse strand in een speelse jonge hond die maar al te graag zijn vriendje Bjarne wilde plezieren.…

Uiteindelijk bereik ik woestgolvend het strand waar mijn lief ligt. Aangespoeld, haar dode ogen bekijken mij oneindig. Mijn tranen maken de zee zouter...…

De zee kabbelt fluoriserend en komt, golf na golf, oplichtend aan land, raakt het stille strand, laat mij woordenloos achter. Maar ik heb alle tijd, want de tijd is hier afwezig, mijn bestaan golft heen en weer, keer op keer, strandt water op land in eeuwige beweging.…

Op die fiets rijd ik naar het strand, waar ik weet dat de zee altijd is. Daar maak ik een strandwandeling waarvan ik weet dat hij altijd een rustgevende, aardende uitwerking op mij heeft. En nu zijn er de zwanen bij. Op weg naar het strand, op de fiets die mij al in het zadel houdt, kom ik langs de geboorteplaats van een troep zwanen.…

Daarna durfde ik naar beneden te kijken: de zee onder me, het strand vol poppetjes, boven me het felgekleurde scherm. Bij de landing ging het mis. Anderen kwamen keurig neer op het zand, hooguit tot de kuiten in het water. Ik belandde midden in zee. Vanuit de lucht zag ik mensen toestromen en wild gebaren. Daar kwamen de lifeguards.…

“Ik vertel het je straks wel als we op het strand zijn Bjarne. Ik weet nu even niet hoe ik het moet zeggen. Heb je er nog zin in?“ “Ja Kees, ik ben al heel lang niet naar de zee geweest.” “Oh” zei Kees en hij liet een kort lachje horen, alsof hij een ander antwoord had verwacht.…

Machteloos om zich tegen de golfslag teweer te stellen spoelen ze aan op de stranden van Bergen aan Zee of de Wadden. Wat wil je ook als 4 cm klein Snorkeltje. Je voelt de stroming trekken en je surft op de top van een meedogenloze golf in de richting van een onbekende kust.…

Jij wandelaar op dit verlaten strand, bent uitverkoren om te luisteren”. En zo stond ik daar, minuten, nee wel uren lang aan de rand van de zee, terwijl de wachter van de zee me verhalen vertelde over verloren werelden, over Atlantis, over verloren schatten, vergeten liefdes, de eeuwige cyclus van leven en dood, maar ook spannende avonturen.…

Schrijven met licht, een goudbrokaten wolkenrand trekt de zee naar het strand, maar aan de rand van het duin duistert donker en sinister het binnenland. Het late rood van de dag omspoelt mijn voeten met zand en zout water, onthutst kijk ik om, want het wordt steeds later. Ik bouw hier mijn kasteel en drijf weg in dromen.…

Niemand op het strand. Een volle maan, weerkaatst in het water tot aan de nauw zichtbare einder. ‘Kijk.’ Ik keek, maar begreep niet onmiddellijk wat ze bedoelde. ‘Hork. Kijk dan! De zee licht.’ De branding rolde als parels het strand op. ‘Kom. Je schoenen uit.’ We renden het strand op naar het water.…

Niemand op het strand. Een volle maan, weerkaatst in het water tot aan de nauw zichtbare einder. ‘Kijk.’ Ik keek, maar begreep niet onmiddellijk wat ze bedoelde. ‘Hork. Kijk dan! De zee licht.’ De branding rolde als parels het strand op. ‘Kom. Je schoenen uit.’ We renden het strand op naar het water.…

Op stranden zie je vaak de invloeden van eb en vloed: 'de wisselwerking van de tijden.' Meestal zorgt de vloed ervoor dat er een hoop planten, diertjes, hout en spullen aan land worden gebracht. Wanneer de zee zich dan weer terugtrekt (eb), blijven deze spullen achter op het strand.…

Ik strompel met mijn laatste kracht over de duinen en zie de macht van de zee. De branding zuigt het zand van het strand, meedogenloos wordt het land aangevallen, ik sta daar ontroostbaar, het water heeft gelijk.…

Wij liepen verder dan het land, verder dan het strand, wij hadden alle tijd. Wij liepen hand in hand, een zee aan tijd.…

38 Meester, mijn vader, ging wel eens de zee in met een sleepnet om garnalen en platvis te vangen. Hij liep dan tot aan z’n borst het water in en trok dat sleepnet achter zich aan. Meer mannen op het eiland deden dat. Die keer dat ik mee ging wapperde op het strand een rode vlag.…

Een man staat aan het strand van Scheveningen. Hij staart in de verste verte en ziet ze de zon de zee in zinken. Het zijn barre tijden. Een gure wind waait van het Binnenhof vandaan. Dat is ook de reden waarom hij met de rug naar het land staat. Het is koud. Er is immers een man opgestaan die voor vrijheid strijdt.…

Het is stil op het strand Vanaf ons balkon zie ik een onbekende enkeling dik ingepakt langs het water lopen Er staat een frisse aanlandige wind en het is zwaar bewolkt Grauwe, grijze achtergrondswolken roepen het beeld op van een ernstige, herfstige dag, ook al is het bijna mei In de verte op zee zijn, heel klein, een paar vissersbootjes te zien…