Alle inzendingen over Naalden

...muil. Onderweg zwelgt het zwerfvuil, de naalden van de eucalyptus, de braamstruiken, geknakte takken. De boswachters zuchten, handen wringen aan de voering van hun broekzakken, een snoeimes aan hun gordel. De wetten kunnen niet beletten dat hectaren opgaan in een zinderende gloed....

De oude man met zijn uitgeteerde lichaam ligt al dagen met een van pijn vertrokken gezicht op zijn dood te wachten; zijn echtgenote moe en depressief belt weer eens de huisarts met dringend verzoek iets tegen de pijn, iets tegen het ondragelijke lijden te doen. Hij belooft gelijk in actie te...

...uitschieters aan sprieterige takken die ik qua naalden al had opgegeven. En waar ze het van doet is me een raadsel, overgeleverd aan de grillen van de seizoenen krijgt ze extra water noch mest en staat daar maar wat te overleven, weggestopt in een achteraf hoekje als een afgedankte bruid. Maar...

Het voorjaar trad onherroepelijk in en toen in maart een nieuw licht de wereld overspoelde, bracht ik een boeket bonte tulpen mee, waarop mevrouw ging rommelen in een naaidoos om een naald te zoeken waarmee de kopjes van de tulpen volgens haar allemaal een prikje moesten krijgen om het boeket...

...in verdroogde inkt gedrukt; toch, schaamte als naalden in al ons bewegen op deze bevroren grasmat, temt mijn arm niet het uittreden van de oevers tot ver in het als poes gestreeld dichte bos van het verwilderd binnenland waar ik als oogst werd opgehaald. b. omwille van de verloren...

Iedere week zaten we met de hele klas op de koude stalen tafels van de schoolbibliotheek. Benen languit. Gordijnen gesloten. Diep verzonken in een gekozen boek. Ik las geen letter. Ik droomde weg en ik zat mijn tijd uit. Na afloop overhoorde de meester of juf enkelen van ons. Ik ging iedere week...

...aan een dialyse-apparaat te worden gekoppeld, naalden in je arm, bloed stroomt door een slang via dat apparaat weer opgeschoond het lichaam in. Vier maal per week een aantal uren aan een machine liggen, mensen van alle leeftijden, van jong, iets ouder, maar nog steeds jong, echt alle...

‘Dan moet u wel tussen half acht en negen hier zijn anders hebben we geen tijd om uw gegevens te noteren.’ De stem aan de andere kant van de telefoon klinkt naar een vroegtijdig beëindigde cursus patientvriendelijkheid. Dat stelt me niet gerust. Ik ga namelijk bloed laten prikken. Omdat...

Beijing. In een zijstraat van Qian Men Street liepen twee vrouwen de koopwaar te inspecteren. Het straatje was aan beide zijden volgepakt met kraampjes, waarop van alles werd aangeboden. Van kleding, schoenen, “echte” Rolexen en snuisterijen tot allerlei etenswaren, waarvan met name van het...

Nederland is nog nooit zo verdeeld geweest in twee kampen als vandaag de dag. De ene persoon kan niet wachten en wil het liefst midden in de nacht een griepprik halen bij de huisarts en de ander walgt van de naald en wil hier verre van blijven. Eén ding is echter bij beide groepen hetzelfde,...

Veertig jaar geleden kocht ik op het Waterlooplein een zoveelstehands hesje van zwart fluweel met opgestikte motieven van wat eens zilvergalon moet zijn geweest. Vermoedelijk ooit gecreëerd in de jaren twintig/dertig, wellicht afkomstig uit de Balkan? Ik heb het letterlijk en figuurlijk...

We kregen de eerste week van April onze eerste vaccinatie en vooral meneer T was er hondsberoerd van, zo beroerd dat de huisarts er toch maar even voor langskwam. Schreef pijnstillers voor en na twee dagen waren we weer het mannetje en het vrouwtje zeg maar, druk maken om de tweede deden we ( nog )...

Het lukt me niet meer om me op mijn verhalen te concentreren. Althans de onderwerpen waarover ik zou willen schrijven. De manier waarop ik de woorden aan elkaar zou willen rijgen. Onze voordeur staat open. Mijn gedachten worden met de wind meegezogen. Tegenover ons is het een af en aan en gaan...

Toen militaire dienstplicht nog bestond, werd ook ik opgeroepen voor de keuring. Militaire dienst. Daar had ik zin in. Lekker toeren in zo’n grote legertruck. Dat leek mij wel wat. Op dus naar de kazerne. Een gezellige boel. Jongens van een jaar of achttien. Allemaal met een héle grote...

Al jaren zoek ik het. Maar helaas. Slechts zelden vind ik het. Het houdt me soms vierentwintig uur per dag bezig. Het vreet. Het wringt. Het wurgt. Het verstikt. Het neemt mijn hele zijn volledig in beslag. Het houdt me van de straat. Daarmee is alles gezegd. Geen enkele troost biedt de zoektocht....

Terwijl de woordvoerster van het voedselagentschap verkondigt dat er in België geen aanwijzingen zijn dat er kankerverwekkend gif is vermengd in veevoeder, vind ik dat de melk waarin mijn muesli drijft zuurder smaakt dan anders. Misschien is het ingebeeld, al kan ik me niet meer van de indruk...

...denk aan de kerstboom met zijn piek en rechte naalden en takken, die allemaal min of meer omhoog wijzen. De kaarsen zijn evidente vervangers van het mannelijk geslachtsdeel, als hij niet brandt heeft menige dame er veel plezier aan beleefd. Waarom schrijf ik dit allemaal op? Omdat je wel...

...meer. Vooruit, nog twee baantjes, pep ik mezelf op. Ik zie een bruine kale boom, de naalden op de grond.

Ze herstelde zieke hartklepjes en ze repareerde schedeltjes. Ze gaf bloedtransfusie na bloedtransfusie terwijl ze nog gewoon leefde. Terwijl ze nog gewoon leefde. Later zagen de mensen haar in de doodskist. Ze was overleden aan een hartklep,aan een zieke hartklep. En ze zagen haar hele grote...

"Goedemiddag meneer," zei ik tegen de bestuurder van de SUV die voor het stoplicht stond te wachten, "maakt u deel uit van het milieu?" De breedgeschouderde engerd keek me aan met een vragende blik. "U ziet er zo misdadig uit," vervolgde ik, "en dan bedoel ik niet uw vervuilende P.C....

Voor een gesprekje op de radio bel ik een collega die een half jaar vrijwilligerswerk doet in Zuid-Afrika. Het nummer is wat langer, er zit een kleine seconde vertraging op de lijn, maar na een paar seconden neemt Gerard op of ik hem thuis in Nederland bel. Het is anno nu een kleinigheid, maar...

Na een op de klippen gelopen relatie met een door mij meegenomen bruidje uit Indonesië naar Nederland, sprak ik met haar af haar een tijdje niet meer te zien om daarna op het eiland Bali - zodat haar familie, wonende te West-Java, het niet te weten kon komen - het nog eens te proberen in de...

Dat tijd vliegt, weten we allemaal, negenendertig jaar geleden lag ik in het ziekenhuis, na drie maanden rust te hebben moeten houden, omdat ‘ het kindje niet groeide’ was ik het, met de feestdagen in aantocht zo verschrikkelijk zat dat: ik op de dag ervoor, het hele huis aanpakte, bedden...

Wanneer eega aan zijn voet wordt geopereerd, weten we eigenlijk wel dat: hij naar alle waarschijnlijkheid een poos niet mag lopen en dat klopt ook! Zes weken lang middels de rolstoel zich verplaatsen in huis, maar als leuke bijkomstigheid krijgt ie ook te horen dat: er elke avond een trombose...

Zeven dagen en nachten bevind ik mij nu al in deze toestand. Vrij als een vogel kan ik mij verplaatsen. Afstanden, muren en sloten hebben voor mij geen betekenis meer. Ik – of wat daarvan over is, laten we zeggen: mijn geest – gaat met de snelheid van de gedachte naar elke willekeurige plaats...

Mijn dagen heb ik gedisciplineerd gepland. Zo komt er iets uit mijn handen. Verhalen schrijven, met naald en wol oude truien verbouwen - monnikenwerk - en soms portrettekenen. Maar omdat ik geen geld verdien met wat ik doe én thuis werk, vindt men het heel gewoon mij te storen tijdens mijn werk....

Zeg, mail of meld het maar. Al jaren sta ik geregistreerd als donor. Laatst werd mij gevraagd of naar mijn mening ook bloed een orgaan is. Bloed is zeker een orgaan en wel het enige orgaan dat zich vrij door ons lichaam kan bewegen. Een deel van het menselijk lichaam met zowel een specifieke...

...zijn gewaaid. Net als gisteren, toen je de naalden, opgeveegd met stoffer en blik hoofdschuddend in de prullenbak had laten glijden. Dat je kijkt naar je tas, met hierin de gekopieerde stapeltjes over de procedure van aanbesteding, het boek, dat je vorig jaar las, weer zal moeten herlezen...

...keek eens naar zijn mooie, volle takken. De naalden zagen er nog goed uit, ze vielen nog niet op de grond. Misschien lieten ze hem nog wel een poosje staan. Tot half januari of zo. En toen was het twee januari.  'Ik heb bij de buren gezien, dat ze de kerstversiering al opgeruimd...

In het café nam ik die middag, met een krantje plaats, naast een tafeltje waaraan een opa en z’n kleinzoon zaten. Hij met een dubbele cappuccino en z’n kleinzoon met een beker hete nog dampende chocolademelk. ‘Zeg opa, u bent een wijs man. Kunt u me vertellen wat waar is?’ ‘Hoe bedoel...