Wat Is Waar

In het café nam ik die middag, met een krantje plaats, naast een tafeltje waaraan een opa en z’n kleinzoon zaten.
Hij met een dubbele cappuccino en z’n kleinzoon met een beker hete nog dampende chocolademelk.
‘Zeg opa, u bent een wijs man. Kunt u me vertellen wat waar is?’
‘Hoe bedoel je jongen?’
‘Nou op school zitten er sommige leerlingen die protestant zijn of katholiek en zelfs een paar moslims. En allemaal geloven ze in het bestaan van een God, maar allemaal op een verschillende manier. Wie van hun heeft het bij het rechte eind?’
‘Ja jongen, zo gaat dat nu eenmaal. Zoveel mensen zoveel soorten geloven.’

‘Waar gelooft u in, hoe ziet uw God eruit?’
‘Nou jongen kijk maar naar buiten naar dat prachtige tuintje en kleurrijke bomen die er in staan.’
‘Wat bedoelt u?’
‘Nou daar valt in mijn visie God te zien en zelfs ook in jou en mij.’
‘Ik snap niet wat u bedoelt.’
‘Wat ik wil zeggen is dat alles op aarde direct of indirect uit de aarde komt, uit dezelfde geschapen bron, en dat we eigenlijk allemaal familie van elkaar zijn. En als je dat kunt aanvoelen, voel je ook dat daar het begrip God in ligt. Het feit dat we in wezen allemaal gelijk zijn en afhankelijk van elkaar ongeacht of we een boom of plant of dier zijn. Zoals gezegd allemaal komen we uit dezelfde aarde, allemaal zijn we een soort van familie. Het is eigenlijk het omgekeerde van een magneet, die alles van ijzer aantrek, hetzij een spijker, roestig of niet, een punaise, een paperclip, naald of een muntje. Maar allemaal van ijzer. Allemaal trekken ze naar dezelfde bron.’

‘Wat een aparte merkwaardige gedachte opa?’
‘Ja, jongen, zo zie ik het nu eenmaal. Weet je wij mensen zien dat niet meer. Ken je de uitdrukking: door de bomen het bos niet meer kunnen zien?’
Ik heb er wel eens van gehoord, maar ik vermoed zo ongeveer wat het inhoudt. Maar ik begrijp de relatie tot uw visie niet precies.’
‘Nou het betekent in dit geval zoiets als, dat men teveel op een ander let, op immateriële zaken, die er eigenlijk niet echt toe doen. We hebben het overzicht en verband verloren om het werkelijke geheel te zien, zoals in de uitdrukking, waarin men het bos als geheel ook niet meer ziet.’
‘Wat een prachtige gedachte opa. Ik geloof dat ik ook een beetje ga geloven in wat u me vertelde. Het idee alleen al is mooi. Als iedereen het geloofde zouden we dus ook niet meer zo wreed met de natuur en de dieren omgaan en zouden we meer respect voor elkaar kunnen opbrengen.’
‘Dat denk ik ook jongen.’

Ik had het gesprek ongewild opgevangen en bedacht dat die visie van die man behoorlijk overeen kwam met die van mij. Dus ik ben niet de enige die deze gedachte aanhangt. Een hele geruststelling.

natuur eenheid geloven God

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 6 stemmen 105