Voorzichtig: breekbaar!
Mijn dagen heb ik gedisciplineerd gepland. Zo komt er iets uit mijn handen. Verhalen schrijven, met naald en wol oude truien verbouwen - monnikenwerk - en soms portrettekenen. Maar omdat ik geen geld verdien met wat ik doe én thuis werk, vindt men het heel gewoon mij te storen tijdens mijn werk. Als je als moeder thuis bent, zit je te niksen op de bank, en als je geen geld verdient met wat je doet, heet dat ‘werkloos’.
Sinds mijn zoon 18 is geworden, verdrinken we in de papieren, afspraken, misverstanden, argwaan en controle om uit te zoeken of we geen criminelen zijn. Uiteraard heb ik volgens de sociale dienst alle tijd om deze zaken te regelen. Ik ben immers werkloos. En snipverkouden in de lente. Een collega en ex-bijstandsmoeder die ook door deze molen werd bezeten en plat geknepen, zei: je wordt er ziek van! Haar zoon is inmiddels in de twintig en studeert rechten op hoog niveau.
De naastenliefde is verdwenen uit het land. Dus moet de overheid inspringen, niet meer dan normaal. De naastenliefde is tot een knuffelorgie verworden. En daar kan een mens niet van leven!
Deze gevoelsarme papiermolen die óns leven raakt, gaf me een ferme steek in mijn borst. Tot dan was ik me niet bewust van mijn vleselijk hart. Gelukkig fiets ik na een bezoek aan de huisarts met een gezond hart opnieuw naar de sociale dienst en weer naar huis waar de brievenbus voortdurend papieren spuwt. Ik heb er een doek voor gespijkerd, tot aan de grond. Het is weekend, dan heb ik geen voordeur.
Een van mijn vriendinnen heeft een chronisch slecht huwelijk. Ik heb haar eerlijk uitgelegd wat het inhoudt om te leven van een uitkering, mocht ze gaan scheiden. Dus koos ze voor een slecht huwelijk. Aan de man om uit de bijstand te blijven. Lang leve de vooruitgang.
Wanneer de telefoon van de consulente bezet is, wordt er door een ander opgenomen: lijn is bezet, boem, haak erop. Twee keer, drie keer. Deze beledigingen kosten mij geld. Maar een lichte stemverheffing van de vermoeide burger en hij wordt als een klein kind vermaand. Het contact tussen consulent en cliënt is fundamenteel wantrouwig. ‘s Ochtends om 5.00 uur, na een bezoek aan het toilet, vlamt een uitslaande woede in me op. Deze vrouw ken ik niet! De overheid steelt de waardigheid van haar brave onderdanen, zij dwingt agressie af en dat is de clou van dit verhaal. Ach, ik kom wel weer gehoorzaam opdraven op de vereiste tijden van haar dienaars die per slot van rekening werken voor mijn centen.
Wees voorzichtig met de bijstandsmoeders vanwege hun kinderen!
Er zitten juristen tussen.
Geplaatst in de categorie: welzijn
breekbaar
228
Geef je reactie op deze inzending: