Alle inzendingen over Onrustig

...niet nodig hebt. Je wordt er alleen maar dik van. Geloof me, veel bezitten maakt de mens onrustig. Ik zal wel geen gelijk krijgen.

Zoals gebruikelijk vindt de conversatie weer eens plaats in de Deeltaxi, die onverhoopt omgetoverd is tot een soort mobiele, alternatieve therapeutische salon en die dusdanig voorthobbelt over de verkeersdrempels die Tilburg zo rijk is, dat lijf en leden geschokt worden als een rietstengel onder...

...zijn er mensen die dat wel doen: stil zijn met elkaar. Overal op de wereld zijn er mensen die mediteren. Zij zijn bezig met het temmen van hun zintuiglijke geest. Die geest is zo wild en onrustig als een tijger. Maar ook net zo moeilijk te beheersen, maar als dat lukt, vind je de vrede in...

...je niet nodig hebt. Je wordt er alleen maar dik van. Geloof me, veel bezitten maakt de mens onrustig. Ik zal wel geen gelijk krijgen.

2016 stond bol van het nieuws. De brexit, het Oekraïnereferendum en de Amerikaanse verkiezingen, allemaal drukten ze hun stempel op het afgelopen jaar. Mede door de aanslagen in Brussel, Nice en Berlijn was 2016 ook het jaar van onrust. Het jaar van spanningen, die leidden tot verdeeldheid. Ook in...

(voor Danielle Collobert (1940 - 1978)) Je bent geboren op 23 juli 1940 in de regenachtige plaats Rostrenen, Bretagne, waar de 13de-eeuwse Notre-Dame-du-Roncier kerk staat, een grijze griezelkerk. Jouw ouders waren communisten. Jouw moeder was een lerares, die verplicht was om in een ander dorp...

Ik had een nare, onrustige droom. Het was voorjaar, een jaar of wat geleden, en het regende niet. Er was geen reden voor een regenjas in dit regenland. Maar wat deed ik daar? Wat moest ik in die supermarkt anders dan boodschappen doen, en waarom was ik naakt en liep ik naar de vruchtensapjes en het...

Het zangerige, dromerige liedje, genoemd in de titel, zong mijn lieftallige, jonge, mooie moeder met mij in mijn jeugdjaren en ze voegde er de frase aan toe: "Doe nu je blauwe oogjes maar dicht, want morgen is het weer licht" Een moeder zocht met haar schizofrene zoon eens schelpen aan het...

...in onze jeugdjaren onze wilde, ongezeglijke, onrustige broer die thuis niet te handhaven was. Foto's uit die verre jaren getuigen nog van onze bezoeken. Op een schommel ben ik afgebeeld naast mijn lieflijke, onschuldige, jonge zusje als wil ik haar beschermen; ik, de oudere, verstandige zus...

...dat is een minder groot offer dan hier onrustig vast geklemd te blijven zitten. Laat me maar gaan en laat me leren hoe het is. Mezelf redden kan ik wel. Dat heb ik al eens gedaan, nog niet zo lang geleden. Dus nu sta ik uit te hijgen, terwijl de adrenaline nog door mijn bloed jaagt....

...ze bleef mij maar aan staren. Ik werd daar erg onrustig van, want ze liet regelmatig haar kunstgebit zien en daar houd ik niet van. Ik heb inmiddels begrepen dat ze naar mij lachte, maar dat kwam bij mij niet zo over, ik vond dat erg provocerend. Dus u begrijpt, ik liet mij even gaan en...

Je voelt je onbegrepen, niet zozeer door de dieren of door de maatschappij, maar door de machtsdenkende mensen, die jou het verhaal maar gedeeltelijk vertellen, en geen rekening houden met jouw door jezelf ontwikkelde ratio. Een leven zonder erkenning is goed mogelijk, maar je steeds weer moeten...

...misschien het minder goede geloof schuilt. Die onrustige toppen mogen zich krullen en naar de oranje zon kijken, terwijl ze langzaam neer daalt op de vredig kleurende zee. Dat geroemde hemellichaam zendt de woorden: "VOLMAAKT zijn alleen Gods liefde en genade." Manuscript van een...

Buitenparlementair correct, Doekle werpt zichzelf op voor het bloeden dat Nederland vloeiend op zijn eigen kust doet stranden. Nog voordat burqapriemende ogen en jellabaardende lieden ook maar enigszins beseffen wat een peroxidehoofd zou kunnen veroorzaken, maakt een voormalig vakbondskereltje een...

De foto stamt uit 1963 Op een bank ligt het jongetje dat het zoontje is en het broertje uitgestrekt en met een boek in zijn handen, getiteld: "De hemel is van jou". De hemel werd het jongetje nooit geschonken, integendeel. Hevige onrust leefde in het kind dat zijn leven zou doorbrengen in...

...voorreed jankte het dier kennelijk ongeduldig en onrustig. Mijn tranen van bewogenheid hadden ongezien en onopgemerkt gevloeid om een reden die ik ten dele niet kon achterhalen; misschien om een opeenstapeling van leed gedurende een heel leven, maar ook om de grenzeloze trouw van een dier die de...

...Euro had aangeschaft en Gabber drentelde onrustig heen en weer, dus ik dacht dat ze er even uit moesten en opgewekt, driftig en parmantig stapten ze even later voort aan de lange, strak gespannen lijn over het geasfalteerde, kronkelige pad en ze snuffelden enthousiast in de rondte. Het...

Op het terrein van de inrichting treft men een lusteloze, vervallen berkenboom aan en enkele bosschages die nauwelijks het leven schijnen te houden onder de gestaag neervallende regen. Dit alles biedt geen vrolijke aanblik.... De goedgunstige begeleiders wilden nog gaan wandelen met de cliënten...

...dag op elkaar gepropt zaten. Dat de bewoners onrustig waren, was dan ook logisch, maar geen nood: daar was immers onrustmedicatie voor. Ja, we keken niet op een druppel of pilletje meer of minder tegen de onrust. Als je vijftien mensen in een kleine, benauwde huiskamer zet waar ook nog de...

Bij een voorgaande gelegenheid had ik zijn enorme, gigantische buik geobserveerd die bol stond boven de aangesnoerde broekriem en toen mijn onrust en nood om mijn financiën hoog waren opgelopen had ik hem door de telefoon gesmeekt: "Hans, ik moet je een brutaal en onbeschaamd, maar eenmalig...

...lang in het groene emotiegebied bleef werd hij onrustig. Schilderen deed hij niet meer, hij was meer gaan schrijven in zijn schrift. En hij publiceerde teksten in de letterdorpen die op het internet verschenen. Hij begon in te zien dat hij zelf meer inzicht in zijn karakter moest krijgen. Het...

...dat ze afglijdt? De andere bewoners worden er onrustig van. Zegt de verpleging. Dus wordt ze bij haar bed gezet. Daar zal de nachtverpleging haar straks ook in bed laten zakken. Nog steeds bang. Omdat nacht ook dag is, en andersom. De stoel kan blijven staan. Dat is handig want daar moet ze...

Weten dat je op die plek bent, waar je bedoeld was. Berustend in de wetenschap dat je hier veilig bent. Wat er ook gebeurt, van kleine naar grote ramp, je weet jezelf op de plek, waar je zou moeten zijn, mocht dit gebeuren. De angst die je normaliter door de dagen jaagt, tot rust gekomen, de...

...mijn onbekende overbuurvrouw verzonken zijn in onrustige dromen over onmogelijke en ongelukkige liefdes, over kikkers die in prinsen veranderen, over het grote bal van het leven waaraan zij nooit heeft kunnen deelnemen. De nieuwe dag zal weer veel trage lusteloosheid en neerslachtigheid...

...want ze wist hoe gevaarlijk ze daar stond. Onrustig deinde ze mee op een slinkse bries van leugens, en in haar rug duwden duizenden onzichtbare handen die haar deden wankelen, bijna deden vallen. Ze besefte dat elke richting voorwaarts fataal kon zijn; één kleine stap was genoeg om...

Validation is het meegaan in de belevingswereld van de dementerende mens. Als mens zijn we vaak geneigd om een dementerende terug te halen in de realiteit, maar je kunt je afvragen of dat goed is. Je confronteert de persoon dan immers steeds met zijn dementie of verdiet. Je moet je voorstellen...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...

De uitschakeling van het Nederlandse vrouwenteam bij het WK in de kwartfinale had meer oorzaken dan het simpele feit dat Spanje beter was. Om er een aantal te noemen: - de blessure van Miedema: haar aanwezigheid is goud waard - Beerensteyn kon haar niet doen vergeten (2 opgelegde kansen in...

...bij de koffieautomaat? Heeft u er ook zo onrustig van geslapen? De manier van communiceren van de NASA, in samenwerking met de media, deed me direct denken aan een openhartig interview met Ivo Niehe. Die zei dat hij tijdens interviews met de bekenden der aarde er af en toe het volgende...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...