Alle inzendingen over Uniformen

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer de...

Mijn vriendin bewaart nog het oude fotoalbum in een fragiel, rieten kastje, dat haar armoedige, armzalige huisje opsiert. Op de foto's zijn wij zij aan zij afgebeeld: de glans van onze jeugd overheerst in onze gezichten en verleent er die onovertroffen en onvergetelijke charme aan die hoort bij de...

Men zou zich erover kunnen verwonderen hoezeer onlangs, geheel buiten mijn verwachting, de medemenselijkheid dan wel het mededogen tot uiting kwamen dan wel gestalte kregen bij twee verschillende gelegenheden in buslijn zes in Tilburg op haar route vanaf het Nassauplein tot in het centrum. Ten...

Een lange gang, die men met enige moeite ook als "boulevard" of "avenue" zou kunnen kenschetsen en die men zelfs "medische boulevard" zou kunnen noemen, zoals men aan het Tilburgse Elisabeth Ziekenhuis wellicht terecht de naam "Medisch Bolwerk" zou kunnen toekennen, vormt als het ware de...

Wilders is weer eens in zijn wiek geschoten. Nu door de kerstboodschap van de koningin. Hij ziet de boodschap als een aanval op zijn PVV. En nu heeft Wilders dus een volgend slachtoffer voor zijn populistische aanvallen. Onze koningin. Ze moet aan de kant worden gezet. Ze mag niet langer samen...

Er is een prachtige en sfeervolle ruimte ingericht in het monumentale gebouw in het centrum van de stad (een schatkamer waar de erfenis van generaties bewaard wordt en ter beschikking gesteld wordt aan belangstellenden; de bibliotheek). Daar vermelden trotse, rode, grillig-gevormde neonletters de...

...liet; de taal, jouw onvervangbaar geboorterecht, de taal die je liefhad, heb ik je aan hen over moeten dragen, die gekomen zijn; ze zijn gekomen in hun uniformen en met hun felgele auto, zoals ik gevraagd had. Mijn "vaarwel!", mijn "vaarwel voorgoed!" heeft je verwarde brein niet meer kunnen...

In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat...

Dat de lieve (oké, soms niet, dat kan ook) beestjes je leven bepalen, dat weten wij maar al te goed! Nadat de eerste twee yorkies waren overleden, hadden we eventjes geen dieren in huis. Dat dit niet lang duurde was duidelijk en zo kwam york nummer drie in huis. Wiskie, niet omdat we de drank -...

...later. Zachte handen die mij meenemen. Witte uniformen. Geschreeuw. Witte lakens. Brancard. Koffie. Foto’s van de verwoeste auto in de krant. In de verte hoor ik weer een telefoon. Ik sla er geen acht op en loop naar de keuken. Ik ben moe. Zo moe. Wil slapen. Met een nieuw gevuld glas...

Waar zullen we vandaag over nadenken? ;) Welke existentiële kwestie resoneert op dit moment met onze denk filamenten? De keus is gevallen op 'de illusie van educatie'. Nu we (door de interventie van een Voorzienige God) in een rijke buurt wonen (wij arme sloebers), te midden van de fijne...

Regen, regen, regen. Het weder is nog steeds het meest besproken onderwerp. Waarom? In onze verkantoorde en geairconditioneerde samenleving wordt het klimaat met kunst en vliegwerk robottisch gecontroleerd. Geen yup die tegen zijn collega zegt: lekker klimaatje hier binnen vandaag, Van Driel....

...in de verte al aan; nog schimmig is het rood van uniformen; de vaandels wapperen onduidelijk, maar strijdvaardig en energiek. Dichter en dichter komen ze bij; het geluid van de trommels zwelt aan; het zijn nog jonge kinderen met zwarte petten op die de trommels aanslaan. Strak en stram kijken ze...

Op 3 oktober 1951 moest ik opkomen in militaire dienst. Toen was er nog dienstplicht. Met een treinkaartje van Defensie en een pakje brood belegd met speculaas koekjes nam ik afscheid van mijn ouders en ging ik met de tram naar het Centraalstation van Amsterdam. Op perron 4 stond een lange trein,...

Gisteren was er te weinig blauw op straat. Nu moeten dienders in uniform naar hun werk – u begrijpt, straks staat u naast een agent in de file. Of zit u naast een agent in de trein, zijn dienst is nog niet begonnen, maar u bent alvast veilig. Althans, zo voelt u zich tenminste. Als u geen...

MARGRIETSTORY DOOR FOPPE Foppe word wakker en is heel angstig. Ik ben gelukkig en huisman maar hoe kom ik ooit aan een vrouw die ik kan vermaken met mijn grapjes en nu moet ik ook nog naar de tandarts voor een groot gat in mijn verstandskies! Maar foppe weet wel raad en neemt een sjekkie en een...

Las zojuist op gedichten.nl een enigszins verbitterd gedicht over de Hitler pensioenen. De TERECHTE lees het alsjeblieft goed, de TERECHTE moeite die men er mee heeft is erg begrijpelijk. Ook CDA coryfee Pieter Omtzigt vindt het eigenlijk van de gekke. En weer herhaalt de geschiedenis zich. Toen...

...hand geregeerd en ach dat snap ik wel! Al die uniformen, al die agenten, al die beveiligers en al die ehhh, al die, tja wat eigenlijk niet? Ze zijn gekroond, Harry zat wat verder naar achteren, was in gedachten bij zijn jarige kind natuurlijk, William met zijn gezin volop in zicht, en wij zaten...

Tegenwoordig zie je vrouwelijke soldaten tussen de mannen rondlopen. Toen ik in 1951 in militaire dienst moest was dat nog niet het geval. We waren allemaal dienstplichtige jongens van ongeveer negentien jaar. We waren opgekomen in Bergen op Zoom en toen we daar op het kazerneterrein stonden werden...

Vandaag moet ik voor controle naar het UMCG. Dan zet ik de auto neer op een P+R plek in Haren, en stap op de bus, de meest snelle en verstandige manier om er te komen, zonder in de stadsjungle verstrikt te raken. De buschauffeuse vraagt waar ik heen moet. ‘Deze bus gaat toch naar het UMCG? Ik...

Vroeger was feest gewoon leuk. Je ging erheen zonder je af te vragen of het een feest zou worden. Feest was vroeger altijd feest. Dat is nu wel anders. Ten eerste moet een feest goedgekeurd worden door de gemeente waar je woont. De Burgemeester moet een krabbel zetten onder je vergunning, om...

Waarschuwing, dit verhaal bevat geweld. Ik heb er lang over nagedacht of ik dit verhaal zou publiceren. Vanwege dit verhaal ben ik ooit geband van een site. Als de redactie dit verhaal te gewelddadig vind, vraag ik hen om het niet te publiceren. Ik heb liever dat het verhaal niet gepubliceerd...

Beelden uit het land van ooit. Twee houten klazen stram in het gelid voor een muziekcorps, ernaast hun dames in haute couture ensembles. Later schrijden ze statig langs een rij mannen in uniform, terwijl hun echtgenotes gezellig even op de koffie komen bij minder bedeelde jongeren in een flat...

Vlaanderen lijkt hier soms op een terra incognita. Ik hoorde iets over Genk en pakte mijn atlas. Waar ligt dat plaatsje precies? Ik zag een documentaire over de filantroop Voermans, de stichter van Brussel Zoo, die in 1879 boos met twee olifanten naar Antwerpen liep. Ik wilde weten hoeveel...

Taalverloedering begint daar, wanneer taalgebruikers zich-bewust-niet interesseren voor verkeerd taalgebruik. "Je weet toch wat ik bedoel" is een veel gehoord excuus. Maar deze taalgebruikers snappen niet waar het om gaat. Deze afnemende interesse voor de eigen taal is niet alleen zichtbaar...

Het leek zo makkelijk en daarom liep hij de winkel in, pakte vanuit diverse rekken wat etenswaren, wat repen en als klap op de vuurpijl, een blikje drinken, stopte het ongezien in zijn zak. Nu nog de winkel uit, geen punt! Het was druk bij de kassa en hij frommelde zich langs de rij wachtende...

Is het een droom? Ik geef wel vaker een gastles over Europa op een MBO-school. Het is altijd een hele ervaring. Leerlingen die per definitie niets willen weten van politiek en al helemaal niets van de Europese politiek, ook al weten ze dat Europa wel over hun gaat. Maar het zijn pubers. Ze...

Vertrouwen is zeer onbetrouwbaar. Vertrouwen is prettig, en handig, maar vertrouwen is niet te vertrouwen. Je vertrouwt een agent. Niet op zijn blauwe ogen, maar op zijn uniform. Dat deed die Antilliaan die voor de grap zei dat hij een pistool bij zich had ook. Een gebbetje. ‘Ik heb een pistool...

...waggelend anachronisme’. De man houdt van gala-uniformen, hij staat likkebaardend bij alle militaire bombarie en hij voert thuis het opperbevel over tinnen soldaatjes: een zwaarlijvige salontijger, een onder curatele gestelde kuifje in pajottenland. Hij accepteerde direct een invitatie om in...

De volgende morgen heel vroeg opstaan, naar het waslokaal met veel kranen en je wassen en scheren, daarna lekker tarwebrood eten met een hompje kaas en een klodder jam en een beker thee. Vervolgens onder leiding van een sergeant naar het kazerneterrein voor het appel en het hijsen van de vlag.Het...