Verhalen

Met mijn Cosmopolitan in de hand wacht ik tot de gate voor Genua open gaat. Italia…waar zeer waarschijnlijk, zoals ‘sempre’, al mijn zintuigen bevredigd zullen worden. Mijn Hollandse vriend, René, had een column in de Telegraaf, reiskrant gelezen en hun raad opgevolgd. Te warm, te druk e...

Je laat de zachte, kwetsbare katoenpluizen door je handen glijden en op de achtergrond hoor je het zware, dreunende geluid van een stoommachine en van de nijvere brei- en weefmachines die zonder ophouden de inslag door de schering jagen.... Het is de erfenis van je geboortestad die hier in ere en i...

Ze waren al op leeftijd, nou niet super oud, maar gewoon flink ouder. Haar gezichtsvermogen was flink achteruitgegaan en fel licht verdroeg ze niet meer. 's Avonds bij het invallen van de duisternis, kreeg zij het zicht, wat haar niet stoorde en haar gele bril, die zogenaamde nachtbril die niet...

Lange, lange tijd heeft een gebouw met grijsgekalkte muren en een zeer mistroostige uitstraling dat ik vanuit mijn woning kon observeren, het straatbeeld gedomineerd in mijn wijk totdat heftrucks met mechanische, haast voorwereldlijk aandoende "muilen" aan de sloopwerkzaamheden zijn begonnen. Ik ...

Thuis spraken we het dialect van zuidelijk Brabant: we zeiden "oew" en "hedde gij"; een taal die we ons als kinderen razendsnel eigen maakten, te midden van de buurt- en klasgenootjes met wie we knikkerden, rolschaatsten en de zweep om de felgekleurde tollen sloegen, maar onze Friese oma, die zo...

Mijn geboortehuis stond aan het Boterdiep in hartje Bedum. Laatst nog even bekeken via Google Earth. Het staat er nog en het is best een deftig herenhuis te noemen. In de slaapkamer, waar ik in mijn wieg probeerde in te dalen, had een diep ongelukkige man zichzelf verhangen. Tja, je wilt al die voor...

Tilburg schijnt te treuren. Een hemel vol regen regeert over de stad en zware wolken oefenen hun onbarmhartig regime uit. Aan de Bredaseweg houden stenen heiligen de wacht over het kerkhof. De omtrekken van mosgroene en grasgroene cipressen. linden en beuken vervagen tot vlekken in de schemerige atm...

De vochtige lucht hangt als een klam wollen deken over het land. Het veld voelt als een weidse leegte, reikend naar de horizon, waarop de maïshalmen zich rimpelen als golven bij elk zuchtje wind, deinend als een zee van natte, gouden, lonkende trossen. Alleen bij valavond, onder de dalende oranje z...

Een weekje voor mijn verjaardag (10 mei) werd ik uitgenodigd en onwetend via auto en tram naar hartje Antwerpen geleid. Niet wetend naar waar de weg mij bracht en wat het doel was van deze dwaaltocht, was op zich al een avontuurlijk en hart-kloppend gebeuren, omdat ik wel wist dat het een weekend-v...

Hekjes bestaan er in allerlei soorten, maten, kleuren en materiaal. Hierover uit te weiden is geenszins van waarde, daar allerminst duidelijk is of dit alles relevant is voor mijn verhaal. Importantie lijkt irreëel, maar het tegendeel bleek recent waar. Alles dat niet belangrijk lijkt, zal ik voora...

Vanuit de hoge ramen van mijn flat zie ik iedere dag de razendsnelle interlokale bussen passeren op de snelweg naast mijn woning en vandaag zal ik zelf ook passagiere zijn op mijn weg naar Den Bosch door dorpen, langs bosschages, velden en rommelige, schijnbaar wanordelijke bebouwing en langs een hu...

Om zeer mysterieuze en mij totaal onbekende redenen is in het portaal van mijn flat onlangs de schitterende tegelvloer vervangen door een tapijt van miezerige witte tegeltjes. Zou de woningbouwvereniging dit feit gebruiken als alibi voor een forse huurverhoging? Of moest een bedrijf zonodig zijn teg...

Het bovenleer van de zwarte stappers die ik eens bij uitzondering had kunnen bemachtigen op de befaamde mei-markt vertoonde, na een trouwe dienst van acht seizoenen, kleine scheurtjes. (Je wordt steeds inventiever als je een werklozenbudget hebt...). In de advertentie had ik gelezen: "Wegens oms...

Een taxi is op weg van zuidelijke naar noordelijke gedeelten van de stad en ik ben een van haar passagiers. Het geval wil dat bij een halte aan de Bisschop Zwijsenstraat, bij een groot, monumentaal parochiehuis, dat oprijst tegen de nachtelijke hemel, mogelijk een brandpunt van Christelijke Devotie ...

Het kleine meisje Elvira liep aan vaders hand langs allemaal mooie bloemen. De gelukkige man was kort geleden een kwekerij begonnen, waar hij heel blij mee was. Vader en dochter wandelden in de avondkoelte voorbij bonte rozen, zonnebloemen en nog veel meer mooie bloei. Af en toe keek Elvira naar he...

Toen ik een jaar of twintig was liep ik avonds door het centrum van Bergen op Zoom, gekleed als dienstplichtig soldaat. Het was in 1951 en toen mocht je niet in je vrije tijd in je burgerkloffie uitgaan. Ik stapte een restaurant in waar ook gedanst werd. Ik vond het leuk om naar dansende paartjes te...

(geen fictie) Voor de oorlog woonden mijn ouders in een huisje vlak tegen de duinen aan. Het was in het gehucht Groote Keeten in Noord-Holland. Negen jaar was ik toen en moest lopend naar school in Callantsoog. Wanneer het heel slecht weer was of in de winter bij vorst en sneeuw, dan werden de k...

Als ik het "Slavenkoor" uit "Nabucco" hoor, ben ik ineens weer in die kamer. op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden, en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me omringd door de goedgunstige, overvloedige zorgen en aandacht van mijn vade...

Wouter had het rijk alleen. Mien was naar de zangclub, dus geen gezeur aan zijn kop, dacht hij. Toen hij de tuin in ging om te maffen rinkelde de huisbel. Hij slofte naar de deur en opende die. Het was zijn vriend Wim van de kaartclub. ''Hé Wim, kom binnen. Ik was net van plan in de tuin te gaan...

Toen ik nog jong was werkte ik als scheepskok op een viskotter. De boot was zestien meter lang en had een groot zeiloppervlak. Volgens mij was het bouwjaar van de kotter 1917. De keuken was nog niet van alle gemakken voorzien, zoals tegenwoordig het geval is, dus geen magnetron en een afwasmachine. ...

In de bijlage Letter & Geest van de kant Trouw stond op 31 mei 2014 een essay van de Arabist Hans Jansen, getiteld 'Het wankele fundament van de ware Mohammed'. Daarin riep hij op tot gedegen korankritiek, omdat de bronnen van de koran verre van authentiek zijn. De schrijvers hebben her en der pop...

Je had het anders aan moeten pakken. Bij de huisarts. ''Jansen, je bent niet tof, ik stuur je naar een psychiater. Een hele stapel brieven heb ik hier van busondernemingen en spoorwegen, dat je muizen loslaat. Hoe kom je daar in godsnaam bij. Vooral vrouwen schrikken zich een ongeluk b...

''Henk, als je vanavond van bil wil moet je eerst condooms bij de drogist kopen, want ze zijn op.'' Vorige week had het echtpaar een pakketje met twaalf stuks, via het internet besteld. ''Zijn ze nu al op, Truus? Ik heb geen zin die dingen te kopen en af te rekenen bij een meisje achter de k...

Ze noemen hem allemaal Bolle Dirk, vanwege zijn forse bierbuik. Dirk de Goede vindt dat helemaal niet erg, zolang hij maar zijn biertjes in handbereik heeft. Gekke Griet is zijn geliefde straatvriendin, die hem altijd wel ergens op een bankje weet te vinden. Ze heet in het echt Grietje Vrolijk en ha...

Vroeger werd gedacht, dat de aarde plat was. Dat geloofden ze al in de middeleeuwen toen zeevaarder Columbus op weg was nieuw land te zoeken. De matrozen op zijn schip waren toen doodsbang om van de aarde af te vallen. Veel schepen zijn niet meer teruggekomen in hun eigen land, ze zijn gewoon van de...

Alie, de vrouw van Gerrit, was al een week in Purmerend om haar alleenstaande zieke zuster te verzorgen. Hij moest zich dus alleen zien te redden. De erwtensoep die hij had gekookt was al mislukt. Ook was er geen brood meer in huis. Hij belde aan bij zijn buurvrouw Chantal. ''Dag buurman, is Alie...

Een heel aardige buurvrouw heb ik, ze heet Carla en is 25 jaar. Ze is getrouwd geweest, maar gescheiden. Haar man liet haar alle hoeken van de kamer zien. Mij heeft hij ook bedreigd toen ik er wat van zei. Ze vertelt mij alles, want ze is verliefd geworden op een vrouw en voelt zich heel gelukkig. A...

Vader Verschuur deed open en begroette me hartelijk. In de lange gang vol kunstzinnige kostbaarheden botste ik tegen de vriend van Nelleke op. Hij heet Pieter Tollenaar en ik kneep hem net even te hard in zijn zweethand. In de woonkamer lag Lodewijk inderdaad languit op de leren bank en ik kreeg...

De oudjes zaten achter de geraniums koffie te drinken. Zij zat zich te ergeren aan haar kerel hoe hij de koffie slurpend dronk. Ze dacht aan vroeger, en zei: ''Hé luilebol, ik moet nog denken aan je eerste liefdesbrief. Ik weet het nog uit mijn hoofd. Je schreef, schatje, ik denk alleen maar aan...

Lodewijk Verschuur is al jaren een goede vriend van mij. We leerden elkaar kennen in het hockeyteam van Blaricum. Hij is van zeer goede huize, want zijn vader is professor in de Engelse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Leiden en zijn moeder is een gerenommeerde psychiater. Hij woont met ...