Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ontvoerd en verkracht

Een heel aardige buurvrouw heb ik, ze heet Carla en is 25 jaar. Ze is getrouwd geweest, maar gescheiden. Haar man liet haar alle hoeken van de kamer zien. Mij heeft hij ook bedreigd toen ik er wat van zei. Ze vertelt mij alles, want ze is verliefd geworden op een vrouw en voelt zich heel gelukkig. Altijd op Vaderdag kwam ze bij me op visite een flesje whisky brengen. Heel aardig van haar en ik ben niet eens haar vader. Haar eigen vader is overleden. Soms gaan we samen boodschappen doen in de supermarkt en geeft ze mij onderweg kusjes. Ze zag er altijd stralend uit, vrij lang en prachtige benen. Menig manspersoon keek om naar haar.

Helaas miste ik haar deze keer op Vaderdag en het viel me op, dat ze al een maand niet thuis was. De gordijnen waren dicht geschoven en er lag veel post en reclame achter de voordeur. Ernstige zorgen maakte ik mij. Misschien was ze wel met vakantie met haar vriendin, immers het was al zomer. Eerst dacht ik, dat ze dood in huis lag, maar dat verwierp ik, want ze was altijd blij en vrolijk. Waarom heeft ze dan niets gezegd tegen mij, ze vertelde altijd alles.

Op een zonnige zaterdagmorgen zat ik voor het raam toen de telefoon ging. Tot mijn grote verbazing was Carla aan de lijn. Ze vroeg mij of ik haar ophaalde van het station. Haar stem klonk verdrietig. Ik vertel je straks wat er gebeurd is, lieve buurman. Ik kom eraan, zei ik. Wat was ik blij, ze leeft gelukkig. Ik stapte in mijn Daf en reed naar het station. Ik zag haar al staan naast de telefooncel. Maar het was niet de volslanke Carla. Heel mager met ingevallen wangen wuifde ze naar me toen ze mij zag aankomen rijden. Ik parkeerde de auto en stapte uit. Meteen kwam ze naar me toe en omhelsde me en gaf mij een paar zoentjes. Ik fleurde helemaal op al ben ik een oude man.

Haar bagage deed ik in de kofferbak en ze ging naast me zitten en ik reed naar mijn huis. Ze wilde eerst haar omkleden en douchen voordat ze naar mij toe kwam. Ik was benieuwd wat haar was overkomen. Gauw ging ik de tafel dekken en broodjes in een mandje doen. Roomboter klaar zetten, de halve Edammer en een pot pindakaas, waar ik van wist, dat ze dat heerlijk vond. De koffiepot pruttelde al. Alles klaar voor haar komst. Daar klonk de huisbel en zo snel als ik kon met mijn pijnlijke onderrug liep ik naar de deur en opende die. Ze zag er nu fris uit in een lange gebloemde jurk, maar wat was ze mager geworden, vel over been. Ze zal toch niet een ernstige ziekte hebben, dacht ik.

Ze omhelsde me weer en begon te huilen. Wat had ik een medelijden met haar en droogde haar tranen en begeleidde haar naar de huiskamer en zette haar in mijn fauteuil. Een bakkie koffie schonk ik voor haar in en ik ging tegenover haar zitten.
Ze zag natuurlijk de pindakaas op de tafel staan, en zei:
''Lieve buurman Kees, mag ik vast een sneetje brood met pindakaas. Ik heb zo'n honger.''
''Natuurlijk schat'', en ik maakte het voor haar klaar.
Ik zag haar opknappen.

Toen vertelde ze:
''Mijn gewezen man kwam midden in de nacht de woning binnen. Eerst dacht ik aan inbrekers, want ik werd wakker van glasgerinkel aan de achterzijde bij de tuin. Ik schrok mij kapot toen het licht in de slaapkamer aan ging. Hij trok de dekens van mij af en ik moest mij aankleden. Ik wilde nog een briefje schrijven voor jou Kees, maar dat mocht niet van hem. Ik moest mijn koffer pakken en hij duwde mij naar zijn auto. Ik werd gewoon ontvoerd. Het was nog pikdonker en waar we naar toe reden kon ik niet waarnemen. Ik dacht Franse borden langs de weg te zien. Eindelijk had ik het door, we waren in een dorp dichtbij Marseille.

Het was al lang licht buiten en op een stille weg was niemand te zien. Hij duwde mij een vrij staande huis binnen en verkrachtte mij. Ik verzette mij hevig, maar dat hielp niet. Urenlang bleef hij bezig mij te vernederen. Vervolgens mocht ik in een kleine kamer gaan slapen. Uitzicht door ramen had ik niet. Mijn gegil werd niet gehoord. Elke dag bond hij mij vast aan het ledikant en verkrachtte mij weer. Ik werd met de dag magerder, want ik kreeg alleen droog brood en thee. Hoe gemeen kan je gewezen man zijn. Had ik hem maar nooit ontmoet. Op een dag had ik geluk. Zwaar beschonken kwam hij mijn kamer binnen en wilde mij zoenen. Gelukkig had ik een arm vrij gekregen en met volle vaart stak ik met twee vingers in zijn ogen.

Hij moet totaal blind zijn geworden en begon als een wilde om zich heen te slaan. Die klappen kon ik ontwijken en kon mij met een zakmes, die ik uit zijn zak haalde, de touwen los snijden en vluchten. Eenmaal buiten zag ik een boer naderen op een tractor. Ik wenkte hem en hij stopte. Met het beetje Frans wat ik geleerd had, vertelde ik hem wat er gebeurd was. Hij belde meteen de politie, die snel arriveerde. Ik zag dat agenten hem uit het huis haalde en in de surveillance wagen zette, geboeid en al. Wat was ik blij. Ik moest ook mee in een andere politieauto en moest een verklaring afleggen in het bureau. Hij werd ingesloten en ik mocht van de officier van justitie na een paar dagen pas naar huis. De politie heeft mij goed verzorgd. De ambassadeur in Frankrijk heeft voor geld gezorgd om een treinkaartje te kopen. Wat ben ik blij Kees, dat ik weer thuis ben.''
''Eerst gaan we lekker eten, meid.''

Schrijver: kees niesse, 17 juni 2014


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.391



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 juni 2014
Mijn hemel, wat een tragiek met je buurvrouw Carla, ik neem aan dat dit fictie is, maar je weet het altijd weer zo te brengen, dat ik twijfel. Geen wonder dat ze lesbisch is geworden! Hopelijk zit die bezitterige ex van haar jarenlang in een Frans cachot en vindt Carla de vrouw van haar dromen. Nodig haar nog maar vaak uit voor een lekker diner met een flesje Teachers.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)