Wat ben jij een ondeugende jongen

De oudjes zaten achter de geraniums koffie te drinken. Zij zat zich te ergeren aan haar kerel hoe hij de koffie slurpend dronk. Ze dacht aan vroeger, en zei:
''Hé luilebol, ik moet nog denken aan je eerste liefdesbrief. Ik weet het nog uit mijn hoofd. Je schreef, schatje, ik denk alleen maar aan jou, aan de lange blonde haren, je blauwe ogen, grote borsten en lekkere kont.''

''Ja, dat klopt Mien, maar als ik nu naar je kijkt ben je een dikke tante geworden. Niet erg hoor, want ik ben nog steeds verliefd op je, behalve gisteravond in bed. Toen ik dacht je eindelijk weer eens te verwennen en op je klom, duwde je mij met je dikke kont mij het nest uit. Ik heb nog pijn in mijn schouder.''
''Dat is je eigen schuld ouwe, je stonk een uur in de wind met je gezuip. Die smerige bierlucht uit je strot is niet te verdragen en ik had hoofdpijn.''

De telefoon rinkelde. Hij nam de hoorn van het toestel, en zei:
''Met Jansen.''
''Dag lieve schat, hier met de barones. Ik heb je hulp nodig. Kan jij fotograferen, want ik heb een foto van mijzelf nodig? Ik kreeg vanmorgen een brief van een graaf uit Engeland, met wie ik al een hele tijd correspondeer. Hij wil nu een foto van mij hebben. Zeg schat wil je vanmiddag even langskomen en een foto van mij maken. Je borrel staat klaar. Kom je, doen hoor.''

''U kunt op mij rekenen mevrouw de barones, dat weet u toch. Zal ik tegen twee uur komen?''
''Prima beste kerel, tot straks dan.''
Mien:
''Wat moest dat wijf?''
''Ze vroeg of ik een foto van haar wilde maken, want ze schijnt een graaf in Engeland aan de haak te hebben geslagen en die wil een foto van haar hebben. Misschien krijg ik weer een fles jajem, dan zitten we weer gebeiteld, darling.''
Zij weer:
''Hé, ik hoorde dat wijf schat tegen je zeggen. Wat heb je met haar?''
''Niks, je hebt het verkeerd verstaan, ze zei tot straks, je moet je oren laten uitspuiten, darling.''

Wouter meldde zich op het afgesproken uur bij de villa van de barones. De deur werd geopend door de hem bekende dienstbode, een jonge knappe vrouw met lang blond haar en weelderige vormen. Ze begroette hem zeer hartelijk en pakte hem zachtjes bij zijn hand en begeleidde hem door de lange gang en klopte op de deur van de slaapkamer.
''Binnen'', werd er geroepen.
De dienstbode opende de deur, en zei:
''Mevrouw, hier is de fotograaf.''

Hij mocht binnenkomen en hij keek zijn ogen uit, daar stond de barones voor een grote spiegel, helemaal naakt. Ze zag er nog knap uit voor haar leeftijd, ze was immers al boven de vijftig.
''Hoe vind je me lieverd, zie ik er nog goed uit?''
Hij kreeg een warm gevoel en hoopte, dat ze hem geen kunstje flikte en hield zich stil. De barones:
''Zeg schat, welke jurk zal ik aantrekken? Ik doe er niks onder, want dan lijk ik slanker.''
Hij keek naar een paar jurken die naast elkaar op het bed lagen. Hij wilde haar een plezier doen en koos de rode met het bloemmotief erin.

''Je hebt een goede smaak schat, geef die dan maar.''
Hij pakte de jurk en reikte die haar aan. Toen hij dichtbij haar stond rook hij een verleidelijke parfum. Ze trok de jurk aan, maar haar naakte borsten waren door de jurk heen duidelijk te zien. Zij zag het ook in de spiegel, en zei:
''Zou je mijn tieten op de foto kunnen zien, lieve schat?''
''Ik denk het wel, mevrouw. Ik weet niet of de graaf daar prijs op stelt.''

''Laat ik het maar beschaafd houden, geef mij even die rode bustehouder daar, wil je?''
Ze trok de jurk weer uit en deed de rode bustehouder op haar borsten.
''Doe jij van achter de bandjes even vast, schat?''
Attenoje, dacht hij, ook dat nog.
Hij pakte de bandjes en maakte die vast.
''Zit vast, mevrouw de barones.''
''Goed zo beste man, zeg doe mij een lol en kriebel even op mijn rug, want ik heb daar vreselijke jeuk.''

Hij werd onrustig en aarzelde.
''Niet zo bescheiden lieverd, we kennen elkaar toch al jaren en we hebben ook samen in bed gelegen al werd het niks.''
Ja, dat wist hij nog. Ze was toen stomdronken en wilde seks met hem, maar hij kon joepie niet overeind krijgen, waarna ze hem het bed uitschopte.
Hij begon te kriebelen, zo hoog mogelijk op haar rug.

''Lager zeg ik je en neem mijn kont gelijk mee'', zei ze met een zwoele stem.
Dat was te veel van het goeie en hij stopte ermee.
Ze draaide zich om, en riep:
''Hou maar op, want je bent net zo’n boerenkaffer als de rest van het dorp. Maak nou maar een foto. Ze pakte een fototoestel van het nachtkastje en reikte hem dat aan. Inmiddels had ze weer de rode jurk aangetrokken.
''Doe je best, boterzachte. Ik heb graag, dat je mij van de beste kant fotografeert.''

Hij was weer wat vrijer geworden, en zei:
''Dat gaat niet, mevrouw?''
''Wat gaat niet?''
''Daar zit u op, mevrouw.''
De barones weer:
''Wat ben jij een ondeugende jongen, zeg. Nou van mijn kont mag je ook een foto maken, voor eigen gebruik'', en meteen ging ze staan en trok haar jurk helemaal omhoog.
Hij deed het maar niet en dacht, wat zijn die rijke lui toch een stelletje schoften.

''Wat ben je toch een droogkloot man, met jou valt ook niets te versieren. Heb ik dan geen mooie kont. Ik neem het je niet kwalijk. Hier heb je vijftien euro en een fles jajem en doe de groeten aan Mien. Toen ze op een knopje drukte kwam de dienstbode weer en begeleidde hem naar de uitgang. Van haar had ik liever foto’s gemaakt, dacht hij.