Verhalen

Er wordt altijd gezegd dat domme vragen niet bestaan, toch? Maar wat ik nu vertel is wel degelijk DOM met hoofdletters, want wanneer een kleinkind (10) bij ons logeert, is het in het begin nog lollig maar allengs wordt het antwoord irritanter. Dylan? Een verstrooid 'wie IK?' komt mijn kan...

Een bouwvergunning is niet aangevraagd, ze begonnen gewoon. Naarstig werd bouwmateriaal aangesleurd, personeel slecht voorhanden terwijl het economisch gezien best makkelijk is om aan een paar bouwvakkers te komen, maar dit terzijde. Ondanks dat de benodigde papieren niet door de bus waren gekomen, ...

De lente is weer begonnen ''Waarom is het nu weer zo koud, vanmorgen vroeg viel er nog een regenbui bij een harde noordwesten wind, Wout?'' ''Dat weer heb je vaak in maart Janneke, want maart roert zijn staart. De meteorologen laten de lente om praktische reden op één maart beginnen. De ...

Na de grote hitte is augustus koel en mild. Een helder licht koestert de aarde en liefkoost haar. De rode, roze en oranje rozen bloeien nog steeds. Op het terras van Café-Restaurant "De Moerse Hoeve" is het op vrijdagavond een drukke bedoening en als ik er die avond plaatsneem valt mijn oog op...

Toen Wout de gang inliep om de stofzuiger te pakken zag hij een witte enveloppe op de grond liggen met een zwarte rand eromheen. Hij had al zwaar de pest in dat Janneke hem opdracht had gegeven alle kamers te stofzuigen en nu dit. Hij bukte zich en pakte de brief en was zeer benieuwd wie de geest ha...

Mijn tocht door de halve stad had me via de kapper naar de opticien gevoerd en via de bibliotheek naar de broodjeszaak. Bij mijn onvermijdelijke thuiskomst zocht ik grondig naar mijn sleutels, die vergezeld waren van een kunstig geborduurd monogram met de dooreengevlochten letters "I" en "B" en...

Het was zondagmorgen en buiten was het koud en grijs weer. Wout zat voor het raam in de bijbel te lezen. Dat boek had hij gekregen van Wim, de bijbelvorser. Misschien was het mogelijk Wout in de toekomst te bekeren, dacht de gelovige man. Janneke ging tegenover hem zitten en dacht, had hij maar gele...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( Een feuilleton dat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan scholengemeenschap De Vallei ( waar men arrangementem voor gedualiseerd opleiden ging expliciteren), zat met een verhit hoofd aan de telefoon. ...

"Ik kom voor meneer Janssens", verklaarde ik nadat ik de deur van het biljartlokaal in het Wijkcentrum geopend had. De genoemde persoon trad onmiddellijk naar voren uit de rij van heren die hun beurt zaten af te wachten rond de biljarttafel. Het Wijkcentrum "De Ypelaer" is opgetrokken uit kr...

In mijn tienerjaren verbleef ik met mijn ouders en mijn jongste broer in een vakantiehuis in Nuth, niet ver van Maasticht vandaan. Het was een gewoon rijtjeshuis en in de keuken verbleef een wandelende tak. Onder in een koude, betonnen kelder stond zo'n fietsapparaat, wat ik maar een naargeestig ge...

Nikita zat op een top van de duin in Kijkduin en keek tijdens zonsondergang over de Noordzee. Met een diepe zucht was ze verzonken in gedachten van de afgelopen twee jaar. Ze kan nu nog de harde klap van het glazen potje horen in de portiek bij de voordeur van haar buurman, “Richard”. Tijdens...

Wout was naar de huisarts geweest. Hij klaagde over slapeloosheid en angstige dromen. De dokter onderzocht hem. ''Niks aan de hand man. Ga veel wandelen en zoek gezelligheid in een café. Drink een stevige borrel en rook een sigaar. Daar knap je van op.'' ''Bedankt dokter, ik ben het volledi...

Door merg en been ging de deurbel. Richard opende verdwaasd zijn ogen en moest zich eerst oriënteren uit zijn slaap. “Ik ga vandaag eerst iets aan die deurbel doen”, dacht Richard terwijl hij naar de voordeur strompelde. Toen hij de deur opende zag hij Nikita in de portiek van zijn deuropen...

In September 1943 woonde mijn moeder met haar vier zoons in Amsterdam Zuid. De oudste was ik, toen twaalf jaar. Mijn vader was in 1939 weer opgeroepen in militaire dienst en werd gelegerd op de Afsluitdijk aan de kant van Noord-Holland en moest het afweergeschut tegen vliegtuigen opnieuw beoefenen. ...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton dat zich onweerstaanbaar opdringt) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan scholengemeenschap de Vallei (waar de focus op kernprocessen kwam te liggen), lag uitgeteld in de woonkamer op de driezitsbank en hoorde de buitendeur openg...

Ergens in de kelder van het Museum van Schone Kunsten lag een sterk, maar sierlijk houten kistje. Daarin werd een heel oude schilderskwast bewaard. "Ik heb de eer om jou te bewaren en te beschermen," sprak het kistje tot wat het omsloot. "Wees maar blij dat je lange tijd binnenin mij mag blijven...

Niemand weet waarom halverwege de Dillenburglaan in Tilburg twee helgele, gelakte, metalen stangen uit de muur naar voren springen. Ze dienen ongetwijfeld toch een mysterieus doel dat mij althans onbekend blijft. Het geval wil dat ik bij nacht en ontij door een sneeuwlandschap op weg ben gegaan n...

Op de dag waarop het vijfenzestig jaar geleden was dat in Amsterdam en Den Haag een juichende menigte haar bevrijders begroette, was de hemel boven Tilburg afwijsselend staalgrijs en hemelsblauw. Wimpels, gesierd met het logo "T" wapperden aan de Spoorlaan aan lange, verticale vlaggenstokken en ...

Ik herinner mij nog het oorlogsjaar 1942. Ons gezin was nog compleet. Vader Arie moeder Coba en de jongens Kees, Gijs en Bennie. Ik was elf jaar en de oudste. In 1943 werd Arie nog geboren, een blond ventje met blauwe ogen. Vader werkte bij de tram als conducteur. Na de oorlog hoorde ik, dat hij ook...

Dat moet het zijn, het kleine witte huisje aan de rivier. Rivier? Eigenlijk meer beek, maar goed, het ligt er mooi. Maar wat zou er verder moeten in dit godverlaten oord, dat vijftien accommodaties moet kennen, maar niet hier. Goed, zomers zal het er drukker zijn, mooi ook misschien. Maar nu, in ...

'Weet je wat mij opvalt darling, dat je geen straatvegers meer in de straat ziet. Alleen Carla houdt de stoep schoon en ook bij ons.' 'Ja, en weet je waarom, omdat ze hoopt jou te zien en binnen wordt gewenkt om koffie te komen drinken, ik ken je.' 'Hoe kom je daar nou bij mens, maar ze is w...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton dat al een hele zit wordt) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei ( waar monitoring en reflectie binnenkort geïmplementeerd werden), zat in het hok van Sjaak de conciërge en roerde met een...

De voorzitter van de vergadering zat verbijsterd, verrukt en gebiologeerd naar de management-assistente te staren, die een nieuw zomerjurkje droeg dat de aanzet van haar borstjes onbedekt liet en die op verleidelijke wijze wapperde met een paarse, gelaagde waaier, tevens om haar overgangsverschijnse...

Op een nog koude februarimorgen waarop een bleek zonnetje de wereld overspoelde werden wij opgeschrikt door luide kreten van onze buurvrouw en medebewoonster van de tweede verdieping. De moeder houdt in het trapportaal het kindje, het lieflijke, speelse en mooie meisje als een slappe pop in de arme...

Wanneer ik niets meer te zeggen zou hebben, zou mijn mond gesloten zijn, als ik niks meer te schrijven zou hebben, zouden mijn vingers niet meer het toetsenbord raken, zou ik evenmin een pen ter hand nemen! Maar er blijven altijd onderwerpen die me bezig houden, er blijven altijd dingen gebeuren die...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( Een feuilleton dat zijn eigen gang gaat) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei ( Waar men ‘Big Data’ van leerlingen in hun eigen context ging optimaliseren), stond in de open keuken bij het aanrecht en vulde ee...

De eerste maand van 2015 zit er al weer op, slechts 31 dagen en toch lijkt het alsof het veel langer is. Februari begint als vanzelf koud, vochtig en met een januari-kater want eerlijk is eerlijk, wanneer we ouder worden gaan niet alleen de jaren, maar ook de maanden en straks zelfs de weken met een...

Voordat Liselore die zomer verhuisde, ging ze met haar vadertovenaar Herald nog een keer naar Belaland voor een laatste behandeling voor haar migraines. In Belaland woonde een tovenaar die, door naalden in haar oren te prikken, probeerde de migraines te verminderen. Maar ondanks dat ze al vele keren...

Uit het Moeizame leven van Otto Berendsen ( een feuilleton dat alle kanten op gaat) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei (waar men via een audit de kwaliteitszorg ging herijken) sneed een randje van zijn hertenbiefstuk, die op een bedje van gekonfijte spina...

De kamer waarin Liselore terecht kwam, was bijna even groot als het hele huis van Nana en Herald. Nou, zeker zo groot dan als de keuken plus de hal plus twee slaapkamers van Liselores thuis. Aan de wanden stonden hoge kasten vol met boeken. Achter een grote tafel zat een kleine tovenaar in een grote...