Feuilleton 15 Mooi geweest!
Uit het moeizame leven van Otto Berendsen
( Een feuilleton dat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit)
Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan scholengemeenschap De Vallei ( waar men arrangementem voor gedualiseerd opleiden ging expliciteren), zat met een verhit hoofd aan de telefoon.
Ja, Janneke Berendsen, nieuwe sloten je hoort het goed!
…
Oh, nu is het weer Nootenboom neem me vooral niet kwalijk, ik wist niet dat we al gescheiden waren.
…
Je meisjesnaam, dat hoort bij deze fase?
…
En vanaf nu voor altijd? Da’s handig voor de belastingen en de zorgverzekering, eens kijken of je je migrainepillen op die naam besteld krijgt.
…
Hoezo machtswellusteling? IK ben de deur niet uitgelopen hoor.
…
Ja morgenmiddag, dus als je nog een tas schone slipjes op wil komen halen of andere speeltjes.
…
Cynisch, ja mag ik?
…
Omdat ik er geen zin meer in heb dat jij te pas en te onpas hier binnen komt vallen en inbreuk maakt op mijn privacy.
…
Ja ik heb ook een leven, als je dat goed vindt tenminste.
…
Je belt maar van tevoren en als je geluk hebt ben ik thuis en doe ik open.
…
Een advocaat? Van tafel en bed?
Nou jij het bed, een waterbed toch? En ik de tafel … én andere sloten..
…
Veranderd ik?
…
Misschien ben ik er wel zat van dat jij op afstand hier de boel denkt te kunnen regisseren en mij aan het lijntje te houden.
…
Nou, dan heb ik nieuws voor je, dankzij jou is er een geheel nieuwe Otto Berendsen opgestaan.
…
Ja inderdaad, inderdaad, die uit het studentenverzet en dat werd hóóg tijd.
…
Dreigen doe je maar bij je ambtenaren.
…
En nu heb ik geen tijd meer voor je, Doei!
Otto legde zijn oude Nokia met een klap naast zich op de bank en liet zich met een zucht tussen de kranten van die week achterover op de kussens vallen.
Zo, die zat. Wat dacht ze wel. Een beetje de vrije Miep uithangen en denken dat de wereld verder stilstaat?
‘ Ruzie?’
Joris kwam met een slaapgezicht in zijn boxershort de woonkamer binnen.
‘ Meningsverschil met mama’
‘ Wordt het nog wat tussen jullie?’
Otto haalde zijn schouders op.
‘Je moet even goed opletten Joris, morgenavond krijg je van mij een setje nieuwe sleutels. Voordeur, achterdeur, garage. En ik wil niet dat je die om wat voor reden dan ook aan mama geeft.’
‘Woont ze hier niet meer dan’
Ja..nee nu even niet en ik wil haar niet telkens onverwacht over de vloer.
‘Jezus’
‘Wat Jezus?’
‘Jullie maken er wel een puinhoop van.’
‘Ja, ik vind het ook heel vervelend dat jij …’
‘Als het even kan ben ik hier weg hoor, het is jullie leven maar ik kan er helemaal niet tegen, als je dat maar weet pa.’
Otto zweeg.
Joris stond bedremmeld en machteloos voor hem met zijn armen slap langs zijn zij.
Otto zag hem weer als elfjarige jongen in precies dezelfde houding vertellen dat zijn hamster op de bodem van het aquarium lag en niks meer deed. Hij voelde de herinnering door zijn ingewanden trekken.
‘En heb je al iemand voor de 28e?’
‘Daar ben ik mee bezig.’
‘Ja, want ik kan die tweede VIP kaart ook aan iemand anders geven. Ze staan er om te springen hoor, die dingen zijn goud waard.’
‘Ik laat het je ruim op tijd weten.’
‘En het is hier een zooitje, wat eten we?
Otto keek de kamer rond. Op de salontafel stond een potpourri van aangekoekte kopjes en glazen, onder de salontafel lege flessen wijn, overal kranten, een pizzadoos met nog twee punten erin, en een half bakje Mihoen. Hij hoefde zijn hoofd niet om te draaien om te weten dat het in de open keuken net zo’n chaos was.
Otto stond met een ruk op
‘Kom, we gaan opruimen en boodschappen doen’
‘ Sorry,’ Joris draaide zich om richting gang.
‘Ik heb over een half uur een afspraak in de stad.’
Toen hij zijn zoon op de trap hoorde, tastte Otto naar de fles die naast de bank stond en keek of nog een staartje rode wijn in zat.
ZZring… pas na vier trillers had hij zijn telefoon tussen de kussens te pakken.
Als het Janneke was, meteen wegdrukken.
Een onbekend nummer.
Otto aarzelde even, toen nam hij op.
‘ Hé Otto.’ Een lome donkere vrouwenstem kwam hem tegemoet.
‘Met Wilma,…Wilma Beekman, van de werk…groep.’
‘Gedronken’, was het eerste dat door hem heerschoot.
‘Ik dacht … ik bel eens even hè, hoe het met je gaat.’
hotmail.comGeplaatst in de categorie: algemeen
Feuilleton
69
Geef je reactie op deze inzending: