Verhalen

Ik ben een gelukkig geprezen nageslacht waarin van mijn moederskant zijnde zo goed als alle neven en nichten drugsverslaafd zijn en van mijn vaders kant idem dito plus maar dan met een extra slok er boven op. Hoe kon het met mij eigenlijk goed aflopen? Ik was bij voorbaat kansloos. Dit is geen afsch...

In de juwelierswinkel hadden al die mooie dingen elkaar veel te vertellen. Niemand stoorde hun gesprek. "Ik woonde kort geleden nog in het mooie kasteel van een deftige graaf," zei een mooie ring met vier diamanten. "Daar was het veel beter dan hier in deze etalage. Waar zal ik volgende week toc...

Ik moet effen de buitenlucht in. De regen was opgehouden. Voor alle zekerheid nam ik mijn paraplu mee en verliet de woning. Nu niet naar de weilanden, maar richting bos. Van mijn huis naar het bos is ongeveer een kwartier lopen. Het is een smal pad met aan weerszijden weilanden. De koeien waren al ...

De dag is gekomen, het was een septemberdag, waarop mevrouw voor de eerste keer al op mijn komst wachtte, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in het zonnetje heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst. ...

''Zeg ouwe, je had het over vroeger toen er nog geen geld was. Wanneer was dat dan?'' ''Je kunt het je nauwelijks voorstellen Mien, maar die tijd bestond wel, namelijk achthonderd jaar na de geboorte van Christus bestond er geen geld onder de bevolking. Het was toen een agrarische maatschappi...

......na deze bezigheid gingen we wel eens aan de wandel door de gangen van het tehuis. Daar lag in een verre uithoek een zaaltje dat voor de gelegenheid verduisterd was en waar dames en heren met grijze hoofden en geplaagd door de vele kwalen die door een gulle, maar misdadige, onbekende hand uitge...

Vroeger woonde aan de overkant de vijfjarige Elsje, een lief kind met blond krullend haar. Ik zag haar vaak buiten spelen en als ik van een wandeling haar voorbij liep, zei ze me altijd vriendelijk gedag en ze was al een paar keer op 11 november avonds aan de deur geweest om met luide stemmen met an...

.....en zo waren de gangen en zalen van het Zorgcentrum "Zonnehof" dat haar naam niet in alle opzichten eer bewees, waar hier en daar aan de muur een verveloos, gedateerd en waardeloos schilderij hing, mij gaandeweg vertrouwd geworden en ook de l-vormige kamer van mevrouw, waar "Moriaantje" de w...

In 1974 had ik een kamer bij een Indische mevrouw, een mooie slanke dame. Haar man had ze verloren bij de Birma spoorlijn, die door de gevangenen van de Japanners aangelegd moest worden. Bij haar had ik een goed leven. Mijn kamer was mooi gemeubileerd en op het balkon had ik uitzicht op een park met...

.....bij een andere gelegenheid vroeg mevrouw om nachtjaponnen. Het sneeuwde op de dag waarop ik daar op uit ging en op de markt, voor een kraam, zag ik geschikte japonnen hangen. Ze waren lichtroze, blauw en groen van kleur, wapperden in een licht briesje en leken wel wat op vormeloze zomerjurken v...

De buurt gaat achteruit, zei mijn vader toen hij nog leefde. Bijna op elke hoek was een café gevestigd en er was er weer één geopend door de locoburgemeester, Krikke. Ik zei toen tegen hem: Ik was erbij, vader. Hij stond met een vol glas bier te zwaaien en gooide de inhoud op de helm van de vel...

Welke demon mijn schreden heeft geleid op het smalle en oneffen pad dat naar haar voerde, zal ik nooit weten en ook niet of onze eerste ontmoeting, zo laat in onze levens, voorbeschikt was, maar op een dag was deze een feit. Haar naam was mevrouw Van Keulen en ze sprak deze uit bij de eerste handdru...

Ik denk vaak aan vroeger. Toen ik een jaar of vijftien was vlak na de oorlog kreeg ik voor het eerst een fiets. Wat was ik blij. Mijn vader had die tweedehands voor 25 gulden op de kop getikt. De lente was aangebroken en ik wilde een flink eind gaan fietsen. Eerst had ik kleine tochtjes gemaakt in h...

Wij vrouwen zitten in de kantine nog wel eens lekker aan een wijntje. En ik moet zeggen, als het Merlot is die nog geen week open staat, dan kan het nog een echt lekker wijntje zijn ook. En tijdens zo’n wijntje dwalen onze gedachten nog wel eens af. Vooral als het er meer dan drie worden. Vel...

De busreis duurt anderhalf uur en voert door tal van Brabantse dorpen als Waalwijk, Sprang-Capelle en Vlijmen, tot ik mijn bestemming bereik: het grote, nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis, gelegen aan de zuidrand van Den Bosch. Terwijl opgewekte, jonge verpleegkundigen en artsen schertsend, lachend en ...

In het begin van de zomer van 2013 kwam hij op de galerij van het flatgebouw voorbij lopen. Hij groette vriendelijk met Amerikaans accent 'Hay, how are you?'. Ik groette glimlachend terug. Via mijn buurman ontdekte ik, dat Bill (hij heet trouwens anders, maar dat is uit respect) een Amerikaan uit ...

'Ja hoor zo kan ie wel weer, Koos Postuma', voegt Mw. T mij regelmatig toe. 'Het is Postéma', werp ik tegen. 'Voor mij is het Postúma', houdt zij vol. Een verbastering die de afstand weergeeft die zij in acht wenst te nemen tot relieken uit vroeger tijden. Groot geworden met 'Achter...

Ik ben een tamelijk klein bos, met een bewogen verleden om op terug te kijken. Ik lig ten zuidwesten van Breda. Een eindje van mij vandaan stroomt het riviertje de Aa of Weerijs. Aan de overkant ervan ligt het grote, statige Mastbos. Bij een van mijn mooiste kastanjebomen staan een jongeman en een ...

Toen ik nog jong was wilde ik graag een baan hebben als matroos op de grote vaart, maar mijn ouders gaven daar geen toestemming voor, maar ik bleef zeuren en mocht toen mee als scheepsjongen op een kotter. Wat was ik blij, lekker werken op een schip. De dag was aangebroken, dat ik aan boord kwam....

Hij zag het weer. Zijn vrouw pakte bij de parfumerieafdeling in het warenhuis een klein flesje uit het schap en gooide het in haar tas. Zou haar ziekte weer teruggekeerd zijn? Het echtpaar is nu boven de tachtig. Het kan toch niet waar zijn, dat Alie weer aan kleptomanie lijdt?, dacht hij. Ze liep...

Het weer is zijn mooiste onderwerp. Het is een zaak waar Edgar niets aan kan doen, net als iedereen. Omdat hij niet zo vrolijk geaard is, is het weer hoofdonderwerp geworden waarover hij praat. Het enige dat nu nog opvalt, is de eenzijdigheid van zijn aandacht. Soms bepalen de omstandigheden dat ...

De oudjes waren met de bus naar Assen gegaan om te winkelen. Ze konden in de bus niet naast elkaar zitten. Zij nam plaats naast een jongeman. Mien schatte hem in de twintig, knap en slank van uiterlijk en donker krullend tamelijk lang haar. Wouter nam plaats naast een jongedame. Buiten was het erg w...

Het was al laat toen ik naar huis wandelde. Tien minuten lopen zou me goed doen. Mijn hoofd zal nog vol van die avond. ’s Avonds toont de wereld zich aan ons in een andere vorm. Het is de vorm van verlatenheid. De straatlantaarns die vroeger het witte licht uitstraalde waren vervangen door n...

Er was eens een vogeltje dat heel ongelukkig was omdat het maar een snaveltje had gekregen. Telkens wanneer het op een takje zat en hij een bes zag hangen proefde hij met tegenzin de bes en spuugde hem uit omdat naast die glanzende bes nog een veel vollere en smaakvoller bes hing waar hij niet bij ...

Toen Wouter de gang inliep om de stofzuiger te pakken zag hij een witte enveloppe op de grond liggen met een zwarte rand eromheen. Hij had al zwaar de pest in dat Mien hem opdracht had gegeven alle kamers te stofzuigen en nu dit. Hij bukte zich en pakte de brief en was zeer benieuwd wie de geest had...

Mien had patat gebakken en dat komt zelden voor. Meestal is het gewoon gekookte gladdekkers, een aardappel zonder kruim. Zij vindt die gladde aardappel lekker gedoopt in boter jus. Wouter heeft liever kruimige aardappels. Vaak krijgt hij er sla bij, zo van de eigen tuin. Niet lekker gemaakt met ...

Zestig jaar wonen ze in dat kleine huis. Vroeger was er nog geen toilet, alleen de houten plee buiten, maar hij staat er nog steeds. Achter het huis ligt een groot stuk land en een moestuin, waar Wouter zijn aardappelen, groenten en fruit verbouwt. Een welkome aanvulling op hun uitkering. Maar nu ...

Wat had ik toch een ellende met dat mens. Mijn vrouw lag in het ziekenhuis, bevallen van een dochter, die veel te licht in gewicht was. Ze moest in de couveuse en mijn vrouw moest ook in het ziekenhuis blijven. Dat was vroeger zo. Sjaan, haar moeder, was bij mij in huis getrokken om de boel te verz...

Ze zouden net naar bed gaan toen de huisbel ging. Mien schoof het gordijn opzij en zag de minister-president staan, die ongeduldig stond te trappelen. Ze dacht wat moet hij nou weer en dat zo laat in de regen. Tegen haar man, die al onder de dekens lag, zei ze: ''Opstaan ouwe, kleed je snel aan,...

In de wachtkamer van hun huisarts zit een rij mensen stijf als stenen standbeelden, met een starre uitdrukking op het gezicht, de vrouwen als zwarte Madonna's met de bontgekleurde hoofddoek strak om het hoofd, te wachten op diagnose of therapie, op medicijnen, een bloeddrukmeting of een injectie. ...