Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wat was dat meisje lief

Ik denk vaak aan vroeger. Toen ik een jaar of vijftien was vlak na de oorlog kreeg ik voor het eerst een fiets. Wat was ik blij. Mijn vader had die tweedehands voor 25 gulden op de kop getikt. De lente was aangebroken en ik wilde een flink eind gaan fietsen. Eerst had ik kleine tochtjes gemaakt in het boerenland rondom Amsterdam. Op een mooie dag zag ik een boerin een koe melken, toen nog met de hand en de emmer was bijna vol. Prachtig vond ik dat. Ik dacht meteen aan tante Aaltje en ome Piet in de Waardpolder bij Schagen. Ik kreeg het idee een briefkaart te sturen en te vragen of ik mocht komen in de vakantie. Ze hadden toen nog geen telefoon, vandaar dat ik het schriftelijk moest doen.

Tante Aaltje was de zuster van mijn vader en was getrouwd met Piet, een landarbeider. Hij werkte bij een boer in de buurt. Spoedig kreeg ik bericht terug, dat ik welkom was. Opgetogen was ik. De fiets werd goed nagekeken en in orde bevonden. Op de dag van vertrek regende het vroeg in de morgen, maar ik wilde gaan rijden. Moeder had brood met kaas in een fietstas gedaan en schoon ondergoed en werkkleding. Ik stapte op de fiets en nam afscheid. Dwars door Amsterdam reed ik naar de pont over het IJ achter het Centraal Station. Kletsnat was ik al in mijn dunne regenjas. Op de pont kon ik lekker uitrusten onder en afdak.

Eenmaal aan de overkant reed ik weer verder, maar gelukkig was de regen opgehouden, maar de wind uit het westen was sterk toegenomen. Dat viel effen tegen, het leek wel storm en ik had hem tegen. Ik was toen nog broodmager, want de oorlog was net afgelopen en ik had honger geleden in de hongerwinter. Gelukkig was er meer voedsel aangevoerd uit Amerika, maar het was nog wel op de bon. Ik volgde het fietspad naar Purmerend en op het vlakke land moest ik soms afstappen, zo hard waaide het. Ik zweette behoorlijk onder mijn natte kleding. Waar ben ik aan begonnen, dacht ik. Gelukkig had ik de wind soms mee en snelde ik als een speer vooruit.

Tegen drie uur in de middag bereikte ik het huisje van oom en tante. Tante begroette mij aller hartelijkst met zoentjes. Ze was in de keuken bezig brood te bakken in een oventje op een petroleumtoestel. Heerlijk rook dat. Onderweg had ik het brood van moeder al opgegeten, maar ik had weer honger en kreeg van tante een paar sneetjes bruin brood met roomboter. Wat vond ik dat lekker met een beker volle melk. Oom Piet was naar zijn werk bij de boer.

De volgende dagen mocht ik met hem mee naar zijn baas. Prachtig lenteweer was het en ik mocht van de boer erwten zaaien en nog ander spul, maar dat ben ik vergeten. De kippen liepen op het erf en de hen hield haar kroost in de gaten. Ze smulden heerlijk van het toe gestrooide graan. Wat is het toch heerlijk om in de natuur te werken. De vogels zongen hun lied. Natuurlijk was je erg moe en sliep je als een roos. Om halftien avonds lag iedereen in bed. Op een keer vroeg tante thuis te blijven, want ik moest met een zak graan op de fiets naar de molenaar in Wieringerwaard, nog een flink eind fietsen. Daar moest het graan gemalen worden. Ik stond erbij en keek ernaar, schitterend hoe dat gaat in het molenbedrijf. Met en zak gemalen graan ik weer op stap.

Tante bakte elke dag een heerlijk tarwebrood, ik smulde er echt van zo lekker was dat. Tussen de middag kwam oom thuis voor de warme hap, aardappelen met groenten en boterjus. Vlees was er niet. Ik maakte ook nog kennis met een mooi blond meisje uit de buurt. Wat kon ze lief lachen en naar me kijken. Zelf had ik nog nooit met vrouwelijk schoon kennis gemaakt. Thuis waren er geen zusters, alleen broers. Op een zondag liep ik op het erf en kwam zij op de fiets naar me toe. We zijn toen een eind gaan fietsen en op een dijk bij een plas gingen we naast elkaar zitten. Wat was ik verlegen, ik durfde niks, maar ik had wel zin haar te zoenen. Het einde van de vakantie naderde ras en ik moest afscheid van haar nemen. Tot mijn grote blijdschap gaf ze mij een zoentje. Wat was ik blij. Helaas is het bij deze ontmoeting gebleven. Als ze nog leeft zal ze nu ook wel in de tachtig zijn. Ik ben heden 82 jaar.

Schrijver: kees niesse, 7 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: afscheid

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)