Ze stond meteen in brand
Vroeger woonde aan de overkant de vijfjarige Elsje, een lief kind met blond krullend haar. Ik zag haar vaak buiten spelen en als ik van een wandeling haar voorbij liep, zei ze me altijd vriendelijk gedag en ze was al een paar keer op 11 november avonds aan de deur geweest om met luide stemmen met ander grut met lampionnen in hun handjes een liedje te zingen en dan gaf mijn vrouw ze een paar mandarijnen of appels. Aan hun ogen zag ik, dat ze liever snoep hadden gekregen, de rakkers. Ik heb toen het verhaal van haar mama gehoord, ik kon wel janken, want Elsje zag er niet zo mooi meer uit, allemaal littekens en een kaal hoofdje.
Wat was er gebeurd: In de keuken lag een doosje lucifers op de keukentafel, omdat mama daar wel eens zat om een sigaret te roken. Op een middag zat de kleine meid bij haar aan de tafel een glas limonade te drinken en mama had net de aardappelen geschild en ging effen zitten om een shagje te draaien. Ze stak de sigaret aan en pafte er op los. Toen pakte Elsje het doosje en schoof het open, maar mama zag het, en zei:
''Lieverd, daar mag een kind niet mee spelen, veel te gevaarlijk'', en ze pakte het doosje af en legde het op de koelkast, hoog genoeg, dat ze er niet bij kon komen. Toen ging de telefoon in de huiskamer en mama had daar een lang gesprek. Elsje bleef in de keuken en duwde de tafel tegen de koelkast en klom op de tafel en pakte het doosje met lucifers.
Ze schoof het doosje open en pakte er een lucifer uit en deed hetzelfde als mama, ze streek de lucifer over de zijkant van het doosje, en een vonk spatte op haar jurkje van een vatbaar stof en vatte meteen vlam zodat haar jurkje geheel in brand stond. Ze begon hard te schreeuwen. Mama hoorde haar noodgeschrei, gooide de telefoon neer en was aanstonds bij haar kind en zag de vlammen. Ze schrok vreselijk en nam meteen maatregelen, ze sloeg een handdoek om de vlammen en die waren snel gedoofd, maar geen haartje meer op het hoofdje en grote blaren op haar gelaat, armen en lijfje. Ze gilde het uit van de pijn, dat arme kind.
Moeder belde meteen 112 en een ambulance stond binnen vijf minuten voor de deur en bracht het arme kind naar het brandwondencentrum in Beverwijk. Daar heeft ze weken gelegen en de artsen hebben alles ondernomen het kind een goed uiterlijk te geven, maar ze genas wel, maar toch schrik je van haar beeltenis.
Geplaatst in de categorie: verdriet