Stel nou: dat je alle plastic rietjes uit de handel haalt, want dat is natuurlijk pure winst, omdat die rietjes ervoor zorgen dat we een soort van plastic soep in de zee- en oceanen krijgen, dus die rietjes gaan in de ban en natuurlijk is dat hartstikke goed, zo voorkom je die soep, in de zee- en oceanen immers? In plaats van die plastic rietjes…

We waren beiden op weg met buslijn zeven. Hij droeg een krullerige haardos, een ringetje in het oor en een gouden kettinkje met medaillon om de hals, mogelijk duidend op bepaalde voorkeuren die mijn volledige begrip en billijking kunnen wegdragen. Hij was na zijn ongelukkige val nog maar net ontsnapt aan een dwarslaesie en nu dankbaar voor zijn herstel…

1978. Grease was een hit. examenfeest van de MAVO. mijn vader, beretrots op het diploma, wat kon die jongen toch goed leren na afloop van diploma-uitreiking uit eten bij de V & D het was schemerig verlicht door oranje lampen van glas met een witte binnenkant en kleverige houten tafels met een placemat hard gerinkel, gesis uit de keuken…

Het Imari-porselein vormt een zeldzame soort van Japans of Chinees negentiende-eeuws porselein, vaak met oranje en blauwe motieven en afbeeldingen. In een kringloopwinkel zag ik onlangs nog een fraai bord in die stijl in de etalage dat geveild zou worden.... Mijn zozeer door het leven gekwelde moeder vereerde de twee trotse, hoge Imari-vazen, erfstukken…

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen aan ons toonde.... Veel later: het politiebureau…

Tot mijn verrassing werden de twee grote, fraaie boeketten aan huis bezorgd; kennelijk als dank voor mijn redactioneel werk voor een wijkkrant en voor mijn notuleerwerk. De hoofdredacteur van genoemde krant had zich uitermate bezorgd en zorgzaam getoond om mijn longziekte, maar al te spoedig, onverwacht en onverhoeds, zou het reservoir van de affectie…

In de grote hal van het ziekenhuis heb ik het beeld bewonderd van een gevleugelde vrouw en man, mogelijk symboliserend het diepe dal van de kwetsbaarheid van de mens waaruit hij opgeheven kan worden door de medische wetenschap en -zorg (Ik was het ziekenhuis genaderd met mijn trage pas, voortstappend door paden, omzoomd met hagen met fris groen gebladerte…

Eens kwamen wij samen in het oude huis, in de achterkamer en schaarden wij ons rond de tafel onder het lamplicht en dan rikten we en speelden we yahtzee; vader en moeder en oma die bij ons inwoonde in de kamer op de eerste verdieping, mijn zus Cecile en ik. Wij allen speelden de spellen met de dobbelstenen en de kleurige kaarten razendsnel en slim en…

De wind ruist en zet het gebladerte, nu in zomertooi, van de bomen aan mijn venster in beweging. Ik zie uit naar een milde septembermaand met milde temperaturen als een feeëriek licht de wereld overspoelt. Vroeger werden de potloden geslepen in september; de schoolschriften lagen klaar. De zuster in het lange, zwarte habijt maakte haar rondgang…

Ze zong het lied vaak met luide, galmende stem: "Catch a falling star and put it in your pocket, save it for a rainy day". De song moet haar bemoedigd hebben en hoopvol gestemd hebben bij haar diepe verdriet om de ongelukkige zoon, alsof de hoop, het kostbaarste en meest waardevolle geschenk uit de Doos van Pandora; de zoete, weldadige, heilzame…

Aan de overkant van het trapportaal regeert de absolute stralende jeugd en jeugdigheid van de jonge vrouw die daar woont en die zo vergaand onbereikbaar voor mij is. In de avond schemert een lichtschijnsel door de beide glazen deuren die onze woningen scheiden. Kort geleden wilde het toeval ondanks alles dat het tot een, zelden voorkomende, ontmoeting…

In een curiosa-zaak (of curieuze zaak) vond ik de vaas. Deze was turquoise van kleur, bolrond en droeg sierlijke motieven. Ik wilde de vaas bestemmen voor de nieuwe woning van een vriend. Al vaak was ik de in aanbouw zijnde woningen aan de Lage Witsiebaan gepasseerd die in de avond vaak verlicht waren. De nieuwe bewoners hadden hun intrek al genomen…

Al eerder had ik meneer gesignaleerd op een bankje in de winkelgalerij, ontspannen en welgemoed, en nu troffen we elkaar vóór de supermarkt. Hij sprak mij aan: "Bent u niet ongeveer twintig jaar geleden langsgekomen voor een interview? En werkt u nog voor de Wijkkrant?" Hij woonde inderdaad nog altijd in de kapitale woning, vlakbij die van mij aan…

Het is op het kruispunt van de wegen, op het cruciale moment van onze unieke, eenmalige ontmoetingen dat het lot toeslaat of het noodlot, dat de allesbepalende gebeurtenissen zich voordoen die ons leven inkleuren, die onze toekomst bepalen..... En zo ontmoette ik de kersverse weduwe die zojuist haar echtgenoot verloren had; de weduwe met het diep-doorgroefde…

De dorpen Berkel-Enschot en Udenhout zijn als parels aan de kroon van Brabantse gemeenten en ik heb er vele voetstappen liggen. Op een milde augustusdag legde ik per bus de weg af naar Udenhout, naar zwembad "De Groene Wellen" dat daar onvermoed in een oase van groen is gesitueerd. Mijn beste vriendin kon niet ophouden deze accommodatie de hemel in…

Klooster Nieuwkerk is gesitueerd in het grensgebied van Nederland en België en omgeven door hagen met paarse, witte en roze rododendrons. Vandaag ben ik hier in het gezelschap van de stoere en manmoedige dames die de eenzaamheid en het leed als een bittere dronk hebben leren aanvaarden. Maar zwijgzaamheid en stilte drukken zwaar op ons als wij plaatgenomen…

Met honderden kranten op mijn bagagedrager ging ik op pad. In die tijd werd "De Tilburgse Koerier" nog uitgegeven, onze populaire wekelijkse krant, momenteel gemist door velen en nu uit de roulatie en vervangen door "Stadsnieuws". Ik had me aangemeld om onze krant te bezorgen, in een wanhoopspoging, die, naar ik goed besefte, wel moest mislukken…

Met mijn jeugdvriendin Lucia fietste ik vaak door de grauwe straten van onze provinciestad en we kaatsten met de kleurige ballen tegen de bakstenen muren van de arbeidershuizen. Lucia's moeder zat hele dagen achter de naaimachine om een hippe garderobe voor haar dochter te vervaardigen en ze luisterde zeer graag naar het Duet uit "De Parelvissers…

De foto stamt uit 1963 Op een bank ligt het jongetje dat het zoontje is en het broertje uitgestrekt en met een boek in zijn handen, getiteld: "De hemel is van jou". De hemel werd het jongetje nooit geschonken, integendeel. Hevige onrust leefde in het kind dat zijn leven zou doorbrengen in inrichtingen. In vroege jeugdjaren fietsten de ouders…

Ken je dat: gewoon een kast opruimen omdat het nodig is, of om een regenachtige dag mee op te leuken, dat kan ook. Er is geen sprake van leuk, nog minder van opleuken als we gezamenlijk een kast onder handen nemen. Maar jemig wat een zooi eruit komt, nooit in de gaten gehad dat 40 centimeter ook naar achteren doorloopt en als je zo slim bent als wij…