De nieuwe dag is aangebroken met nieuw licht dat gloort door de neergelaten beige rolgordijnen. Het verkeer op de snelweg naast mijn huis voltooit haar route zoals ik vandaag mijn gang naar het ziekenhuis moet afleggen. Ook vandaag zal de injectienaald diep doordringen in mijn kwetsbare rechterarm en zal ik mijn lotgenoten signaleren en ontmoeten in de heilloze lokalen, in de gangen en kamers van ons Twee Steden Ziekenhuis.....

De beide buurmannen, mijn beide buurmannen staan te "koeren" in de deuropening in het zonnetje van een late septemberdag dat veel weg heeft van een voorjaarszonnetje. De ene lang, aantrekkelijk, een acteur die nooit acteur werd, een "he-man", de andere kleiner en kalend; sprieterig zwart haar begroeit zijn schedel als moeizaam opschietend gras.
Ze klagen, want er valt altijd te klagen in Nederland en nu gaat hun gesprek over het groot onderhoud terwijl de stoere heren van de BAM toch gedienstig…

De Tilburgse speelgoedzaak van "Intertoys" kan men vinden in een kelder in de binnenstad en het assortiment is er enorm.
Kinderloos als ik ben heb ik het zicht verloren op datgene waarmee de jeugd te plezieren is maar de kleine jongen die nu zijn achtste levensjaar bereikt, heeft gevraagd om een "digitaal spelletje" met de wonderlijke naam "Bitzee". Ik breng dit de jeugdige verkoopster bij "Intertoys" aan haar verstand door de naam zorgvuldig te spellen: "Bitzee". Ze diept achter uit de zaak…

Ze vroegen aan Hem, aan mijn arme, goede vader "Of hij weleens gelukkig was". "Als ik Mozart hoor, ben ik gelukkig" was zijn antwoord.
Hij rust onder bruine, rulle aarde, op de velden aan de Karel Boddenweg, onder een oude eik. Zesentwintig jaar na zijn dood zie en hoor ik op het brede scherm de symfonie-orkesten aantreden in de concertzalen, die aandachtig, in grote saamhorigheid, de instrumenten bespelen. De genen van mijn vader zijn mijn genen: Mozart maakt ook mij gelukkig. Zijn muziek is…

Enkele medebewoners van mijn tijdelijke woning hebben zich al vertoond in het trapportaal en ze waren heel erg belangstellend (dan wel nieuwsgierig?), maar het ging slechts om vluchtige, oppervlakkige praatjes. Ze staken hun hoofd slechts even buiten de deur maar door mijn dunne plafond heen had ik wel van hun opgewonden, geagiteerde gekakel vernomen. De deuren bleven overigens voor mij gesloten. Spoedig al zal ik mijn tijdelijke verblijf inruilen voor mijn gelukkige terugkeer en thuiskomst in…

Oktober kondigt zich aan en de kou zit al in de lucht. Sinds het groot onderhoud in onze straat volop aan de gang is, is een merkwaardig gebouw opgericht met felgroene wanden, als was het van plastic. Een stalen trap leidt naar de eerste verdieping en de gehelmde heren van de BAM betreden dit bouwsel af en toe en ze zwermen er omheen als uitbundige hommels om de bloemen in een welvoorziene tuin in het zomerseizoen. De werkzaamheden in de oude flats vinden nu plaats en we kunnen de nieuwe…

Lang had ik in de rondte gedrenteld, steeds weer een voordeur naderend die hardnekkig voor me gesloten bleef. Dit speelde zich af in het warmste seizoen en de hitte drukte loodzwaar op de wereld en op mijn lichaam. Daarbinnen vond klaarblijkelijk een buitenissige therapeutische sessie plaats en enkele kentekenen daarvan drongen tot mijn oren door.
Men moet listig zijn om zich in de armoede nog te redden, maar bij uitzondering was mij een paar schoenen aangeboden. Na lange uren waarin ik mij…

Klimaatactivisme; mijn sympathie is tanende, aangezien zij, de klimaatactivisten, kan iemand mij vertellen wat het nut van cultuurbarbarisme is, recent de Brandenburger Tor, de Trevi-fontein en eveneens een schilderij van Van Gogh, respectievelijk hebben besmeurd, houtskool in het water gegooid en eveneens besmeurd.
Is er geen verband tussen het klimaat en cultuur?
Net als de Brandenburger Tor, verwordt het klimaat tot geschiedenis, staat de Trevi-fontein straks permanent droog en bivakkeert…

"We moeten als senioren maar solidair met elkaar zijn, vindt u ook niet?" stelde ik voor aan de grijsharige, res[ectievelijk zwartharige dames naast mij op het bankje op het Stadhuisplein. "Daar hebt u gelijk in, mevrouw, want we hebben niets te verliezen!" repliceerden zij. Ze schikten wat op en boden mij, met mijn hoe dan ook niet zo forse postuur, een plaats naast hen aan.
De senioren zijn, ieder op eigen, unieke wijze, getekend door talloze ervaringen en door lief en leed. Hun leven…

Een nieuwe herfst, mijn zozeer geliefde seizoen, breekt aan. De oude bomen staan in stille afwachting rondom mijn huis.
De pijn in geest, ziel en lichaam is uit mij geweken; zij is gevlucht, zoals de vogels uit de boomgaard vluchten voor het onvoorziene schot hagel van de schutter of zoals de schuwe reeën op hol slaan voor het geweer van de jager....

De zus, de liefdevolle, bezorgde en betrokken zus van de zeer zwakbegaafde man, leest zijn wisselende sentimenten af van het gezicht van haar broer. Zij probeert uit zijn gebaren zijn gemoedstoestand op te maken. Met behulp van haar kunstzinnige gaven zal zij een wandschildering vervaardigen die de muur moet gaan sieren van de armzalige, schamele kamer van de man in de inrichting.
Aan het sterfbed van hun moeder heeft zij beloofd dit voor de broer te zullen volvoeren.

September - mijn favoriete maand - is vaak nog mild als de temperatuur niet de hoogte in schiet en een zoele wind ons verrast. Een luchtig wolkje zeilt voorbij achter het geboomte tegen een lichtblauwe hemel en een intercontinentaal vliegtuig trekt in hoger sferen haar spoor tegen het zwerk. De herfst treedt nog altijd niet aan.....

Hij stapte in in lijn zeven die halt hield aan het station. Hij was van plan aan de chauffeur van het voertuig zijn bedoelingen en bestemming mee te delen, maar hij stamelde in uiterst wanhopige verbijstering en geestverwarring, stootte klanken uit en was niet in staat over het voetlicht te krijgen wat hij wilde uiten. Nodeloos, gebrekkig en hulpbehoevend gebarend en gesticulerend stond hij vooraan bij de kaartautomaat tot hilariteit dan wel compassie van de overige passagiers die ongeduldig…

Mijn goede vader, die mij in alles heeft bijgestaan, was een Verlichtingsdenker. Hij hield vast aan de "Clarté Francaise" en het "aude sapere" maar hij staarde met grote verontrusting en ontzetting in de oneindige, lege en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke toekomst en bestemming.
Hij voelde zich een korrel zand in de oneindige woestijn van het leven: een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat…

Zijn gezicht was als zwart geblakerd door een waarschijnlijk Afrikaanse tropische zon, maar hij verklaarde een rasechte Tilburger te zijn, geboren in Kraamkliniek "De Meiboom". Zwart krullerig haar bezette zijn schedel en zijn regelmatige tanden blonken als waren zij van ivoor.
Hij had me zien sjouwen met mijn manke been met twee zware tassen en mijn krakkemikkige lichaam van oude dame moet wel een desastreuze indruk op hem gemaakt hebben.
Hij bood me aan de tassen te dragen en sjorde ze op de…

Er waren best ingewikkelde handelingen nodig om het pakket naar Engeland te zenden, maar de verkoper was gelukkigerwijs expert.
De "Royal Mail" ligt op zijn achterwerk en de Brexit betekende een revolutie.
Mijn pakket bevatte aantrekkelijke kaarten voor mijn Engelse vriendin met daarop kunstzinnig verantwoorde afbeeldingen van leuke vogels.
Onze vriendschap houdt al dertig jaar stand.....

Het pand waarin de natuurvoedingswinkel sinds lange jaren gevestigd was, staat nu leeg. Het schijnt dat het vervangen gaat worden door nieuwbouw. De gele trucks van Van Riel, "bemenst" door gehelmde heren en door één dame, die zich met recht profileren mag als "one of the boys" zijn daartoe druk in de weer. Ik observeer een en ander vanaf de overkant van de straat.
Mevrouw voltooide haar carrière in de kruidengeneeskunde toen zij haar zeventigste levensjaar bereikte. Onvervangbare…

De lange Enschotsestraat strekt zich uit van de Ringbaan Oost tot aan het N.S.-plein, gelardeerd met fraaie woningen en tuinen die nog volop bloei tonen in september.
Daar is de foto genomen in 1958 die mij toont op de bank met mijn eerste pop in de armen (ze droeg de naam Rosa). Het was voor het huis van oom Gérard, de broer van vader. Oom Gérard had gespeeld met mij op een "verkeersbord" dat hij wegens zijn beroep van vertegenwoordiger verkocht aan scholen en tante Resi, zijn echtgenote en…

Het assortiment bij Boekhandel "Gianotten" aan de Emmapassage in Tilburg mag er zeker zijn en dit is volop de moeite waard. De rijen romans rijgen zich aaneen als in een rangorde in een leger.
Ondanks alles hoef ik me niet te bekeren tot de "woordenbrij" die te omvangrijk wordt voor mijn verouderde verstand en gevoelsleven maar uit de collectie koos ik twee "brievenboeken"
van Baudelaire en van Multatuli, grootheden uit de zozeer onvergetelijke negentiende eeuw....

Ik ben gisteren gearriveerd in wat men aanduidt als de "logeerwoning": de woning in mijn straat op de vierde verdieping die tijdelijk mijn huisje moet vervangen in verband met het groot onderhoud dat plaats moet vinden.
Bepakt en bezakt ben ik hier aangekomen. Ik zal vannacht het bed beslapen dat bestemd is voor twee personen tot de morgen zal dringen met haar licht dat ik zozeer verwelkom door de prachtige beige rolgordijnen en ik me aan de kwark en de thee zal zetten.