Op het computerscherm had zich altijd al, sinds lange jaren, de kronkelende lijn vertoond die was als een brutale, buitensporige rivier die telkens verkoos buiten haar oevers te treden, gekenmerkt door de instortingen en oplevingen die de gemene ziekte die men "astma" noemt mij dicteerde.
Het was niet schrikbarend druk geweest op de röntgenafdeling van het Twee Steden Ziekenhuis en ik had mijn naakte, weerloze lichaam tegen de machine moeten duwen als in een ongewilde, ongewenste omhelzing,…

Onze levens ontrollen zich als het ware parallel aan elkaar. Ze is zo dichtbij en vaak zo ver van mij. In de avond schemert het licht door onze beide glazen deuren en dan is ze daar, in het andere appartement, bezig met onduidelijke werkzaamheden. Ze is nog jong en draagt haar jeugd als een aureool. Ze is mijn onbekende buurvrouw.....

Stil en verlegen zat ik in een uithoek van het terras terwijl mijn tranen vloeiden. Bittere tranen om de gemene kwetsuur, afgevuurd op mijn hart als een projectiel, als een onomkeerbare pijl met uiterst trefzekere uitwerking.
Het bittere leed stapelde zich op en het bereikte onvoorziene, ellendige dimensies. Dat alles om een woord, om een verderfelijk en weerzinwekkend, maar niettemin ondanks alles eventueel bij nadere beschouwing onschuldig woord, mij toegevoegd uit de mond van de…

De tante, de zus van vader, staat afgebeeld naast haar drie broers en haar ouders op de familiefoto in zwart-wit die nog altijd mijn kamer siert. Deze stamt waarschijnlijk uit 1947. Op de foto draagt ze een geruite bloes en zwarte spencer en de ziekenfondsbril met ronde glazen en haar haar krult weelderig.
In de familie stond ze bekend om haar lusteloosheid. Verhaald werd hoe ze apathisch urenlang in een boek kon staren zonder een bladzijde om te slaan.
Deze tante was degene die mij eens de…

En zo vertrok onze vader iedere morgen vanuit ons arbeidershuisje in het zuidelijke gedeelte van onze stad naar zijn kantoor, het belastingkantoor in de Stationsstraat.
In zijn jonge jaren had hij de armoede gekend waarvoor hij was weggevlucht naar de saaie, doodse werkzaamheden die hij in feite haatte. De jonge jongens voor wie hij instond en voor wie hij klaarstond noemden hem "Willem"; hij was hun zo geliefde "Willem". Graag had mijn vader gestudeerd. Hij zag in de cultuur, in de filosofie…

Na mijn gebruikelijke rondgang over de Tilburgse markt ontwaarde ik haar plotseling bij de bushalte op het Koningsplein. Uit het verre, haast vergeten verleden sprak ze tot me; vormde haar gestalte welhaast een merkwaardige verbinding, een overbrugging naar die vroegere jaren waarin we het in saamhorigheid goed met elkaar gehad hadden. Uit de menigte was ze plotseling opgedoken als een onverwachte verrassing en ze vertelde hoe ze welhaast verdwaald en als het ware aarzelend op de fiets uit…

Ik ben romantisch en avontuurlijk. Hou veel van spanning, humor en reizen.
Ik weet veel en heb overal een antwoord op.
Ik kan je geven wat je wilt en zal je nooit teleurstellen. Onze relatie zal prettig zijn en altijd blijven bestaan.
Mijn naam is: Boek.…

Achter ons arbeidershuisje waarin wij, de kinderen Broeckx, opgroeiden, strekte zich een bescheiden, klein tuintje uit, begrensd door een ligusterhaag die ons scheidde van de buren.
Het afscheid van Vader viel ons soms zwaar, als hij 's morgens op de fiets naar zijn kantoor vertrok. Maar onze goede, lieve en ook humoristische Vader had hierop iets verzonnen. Hij verstopte een aardappel in de dicht groeiende takken van onze haag en verklaarde dat dat zijn oog was dat over ons, zijn kinderen,…

In Tilburg Zuid, tussen het uitgestrekte Leypark dat aan de kant van de Ringbaan Zuid begrensd wordt door vele lichtpaars bloeiende rododendrons en aan de andere kant door het hoog oprijzende flatgebouw dat men "De Zwarte Madonna' noemt naar ik meen, bevindt zich een merkwaardige, romantisch aandoende tuin, wellicht de tuin van het eveneens nabijgelegen Cenakel.
In mijn jeugdjaren toen de mateloze romantiek van mijn adolescentie hoogtij vierde, en toen we allemaal dweepten met Bob Dylan, The…

De vlaggen en de vanen waren weer uitgehangen en ze hebben de gevels gesierd. De Hasseltstraat was dicht en druk bevolkt met het publiek dat zich voortbewoog als in een trage colonne. Sommige kramen toonden een eerlijk gezegd wel wat merkwaardige uitstalling van plastic doodshoofden en andere parafernalia maar anderzijds kon men aan zijn trekken komen, consumeren en kopen naar hartenlust....
De grote coryfeeën van het Nationaal Welzijn poogden ons via het beeldscherm te inspireren tijdens hun…

De instrumenten (de viool, de bandoleon, de basgitaar, de piano en de gitaar) stonden al paraat in een van de schitterend mooie zalen van het "Cenakel" in Tilburg Zuid op een van de laatste dagen van mei van dit jaar en spoedig traden de musici aan. Zij waren de leden van de Grupo del Sur, een gezelschap dat al sinds vijftien jaar trouw, vakkundig en enthousiast optreedt en dat voornamelijk variaties op de tango's van Astor Piazzolla brengt.
Een groot publiek bevolkte vandaag de zaal; het…

Het was in die jaren, die vroegste jaren van mijn jeugd dat oma, die bij ons inwoonde en die me had leren rekenen en schrijven (ze was onderwijzeres geweest) de kleurige ringen voor me had meegebracht die je als in een piramide kon opstapelen en die ik met mijn kinderlijke fantasie en taalvaardigheid "de rollies" noemde. Figuren die ik op de een of andere fantastische manier met mijn geestesoog waarnam; magische gestalten die mij begeleidden gaf ik de naam "De Duna's" en "Sorry Wilder" was de…

Het licht van deze meimaand dat in brede banen is neergedaald op het welige gras aan de andere kant van de snelweg, werd ook gefilterd door de kruinen van de hoge bomen in de Warande gisteren tijdens onze wandeling.
We waren op weg naar een kleine uitspanning die men geloof ik de "Grotto" noemt in het hart van ons Sterrenbos waar leuke honden dartelden en men verpoosde. Tijdens onze wandeling plukte mijn vriendin nog een zacht, groen blad van de lindenboom en de aanraking was als een…

Een zacht, melodieus muziekje weerklinkt als vanouds bij Restaurant "De Burgerij" in de Noordstraat, bestaande uit populaire chansons die iedereen kent zoals "You are the one for me, for me, for me formidable". Het is midden mei en zelfs nu klagen sommigen over de weersomstandigheden, maar ik heb het zoele windje vanmorgen tijdens mijn wandeling verwelkomd. Ze serveren hier echte Parijse uiensoep; iets om waar te nemen en vanaf mijn plaatsje bij het raam heb ik een inkijkje in de tuin waar op…

In mijn boekenkast bevindt zich te midden van de ondanks alles niet zozeer uitgebreide collectie; te midden van werken betreffende filosofie en pedagogiek, in de rij die geordend is als de rangorde in een leger en wel vrij onopvallend, het "Kattenboek".
Met zijn kleurige afbeeldingen van de wonderlijke en fraaie dieren vormde het boek eens, in lang vervlogen tijd, een verjaardagscadeau van mijn zozeer dierbare ouders. Ik huisvestte in die jaren een Siamese kat genaamd "Cosmo", als het ware een…

Vele Tilburgse families koesteren hun moeder in hun hart en bezoeken het Zorgcentrum waar ZIJ, zwaar verouderd, haar dagen nog altijd rekt. Ter gelegenheid van Moederdag is de gang gesierd met een guirlande van kleurige vlaggetjes en op het slagroomgebakje, dat prijkt in een glazen kastje, treft men de benaming "mama" van de allerliefst aan.
Het was Moederdag op 14 mei, maar de vrouw die mij gedragen heeft in haar lichaam en die mij eens koesterde aan de tedere borsten en die door roeien en…

Soms bekruipt me het gevoel dat ik niet thuis hoor op deze planeet.
Vijf minuten “Even tot hier” en ik was al genezen. Goedkope “humor” over alles en nog wat. Smakeloze voorzetten gevolgd door gemakkelijk te voorspellen inkoppen. Vermaak zonder enige diepgang met als ultieme drijfveer om te scoren in het open doel der plebejers.
Je pakt wat “problemen” waarvan je weet dat de meeste mensen zich daaraan ergeren en flanst dan een wanstaltige parodie in elkaar om het klootjesvolk te…

Gisteravond zag ik, rond een uur of half zeven, toen ik al besloten had een bezoek te brengen aan het rampgebied en nog niet zeker wist of ik bloemen zou neerleggen, maar na een kort en plechtig beraad met de grasschaar toch drie tulpen had afgeknipt en daarmee op de fiets was gestapt, onderweg op de Boddenkampsingel naar het Roombeek een politieauto met een tamelijke vaart en zwijgende sirene voorbijrijden, terwijl op de kruising met de Deurningerstraat aan de rechterkant, een ambulance zonder…

Het uur van het afscheid was gekomen. De man kwam de zus opeisen. Hij voerde de zus, die in trouwe saamhorigheid aan de zijde van de andere zus had gewandeld gedurende de door onschuld getekende jeugdjaren, die als de ijlende wind voorbij gevlogen waren, mee in het huwelijk.
De strubbelingen, de repercussies en de woelingen van een roerige jeugd hadden de zussen gezamenlijk gedragen op hun nog kinderlijke, tengere en wankele schouders.
Op de huwelijksfoto, die ik nog altijd bewaar, legt zij…

In een uithoek van de stad koestert ze haar kleine universum als was dit afgezonderd, afgescheiden van de werelden van vele andere stadsbewoners en van al het onheil, leed en ongeluk dat overal "Gang und Gebe" is. In het plantsoen bij haar huisje trof ik nietige vergeet-mij-nietjes aan, als herinnerend aan liefdesverdriet, aan een op tragische, onherroepelijke wijze voorgoed verloren gegane liefde (alleen de kleine blauwe bloempjes schijnen nog te getuigen van wat eens was) En daar, te midden…