Mijn mooie laptop is bezweken en is nu gedumpt op een stortplaats en ik betreur ons afscheid.
Bij gebrek aan kameraden en vriendschappen was het apparaat mijn "true companion" met haar uitgebreide en ingewikkelde capaciteiten als van een menselijk brein en voor "onze" site typte ik er mijn schrijfsels mee uit.
Ze was een geschenk van een trouwe vriendin en toonde haar mooie exotische vergezichten en haar exacte tijdsaanduiding.
Het Lenovo Chromebook zal een goede vervanging vormen zoals de…

Opnieuw een zonovergoten dag, de zoveelste op rij en de vooruitzichten zijn eveneens, volgens de weervrouw: nog meer zon, warme Pinksterdagen en misschien als klap op de vuurpijl, krijgen we donderdag regen, onweer en meer van dat moois. De natuur schreeuwt om vocht, maar het is ondoenlijk om - zoals we hier wel vaker deden - de planten vanaf je balkon water te geven. Immers moeten we uitkijken met het kostbare vocht, dus geen optie om een slang over de reling te hangen en de kraan aan te…

Het gewone “ gewoon” is zo gewoontjes geworden dat we er nauwelijks van opkijken, het gewone gedoe van alledag daar kijkt ( of hikt) niemand meer tegenop. De hele gewone dingen, de ongedwongen normale mooie dingen, waar je toch echt geen moeite voor hoeft te doen, zijn bijna in de ban, neen, niet bij mij hoor! Het is maandag en een prachtige dag dus meneer T vraagt: wilde je nog iets doen! Jazeker wil ik dat en na het huis acceptabel achtergelaten te hebben pakken we beiden onze gemeente-…

Als ik naar de titel kijk word ik spontaan weer misselijk, ga bijkans over m’n nek, want het drama dat zich afspeelde tart elke verbeeldingsvorm. Te beroerd om erover te praten probeer ik het dan maar neer te zetten, als voordeel dat het uit mijn hoofd gehaald wordt.
Ik rijd op een vrij drukke weg, wat goed te merken is na een mooie periode van haast autoloze dagen, toen je geen hond tegenkwam, toen je alleen wachten moest op het groene stoplicht, dat zinloos brandde ook nog, immers er reed…

Soms zijn afspraken van welke aard ook, niet leuk, fijn of aangenaam maar ik heb er een oplossing voor gevonden, zeer zeker voor juist die afspraken waar ik best een klein beetje tegenop zie. Een afspraak in het ziekenhuis, trouwens nu al helemaal want tjonge jonge wat een gedoe om er sowieso binnen te komen, niet alleen is er een deur geblokkeerd, de andere deur, aan de achterkant van het ziekenhuis leek verdacht veel op een soort uitdragerij. Een langgerekt soort overkapping waar op de…

Verdorie, wat een waardeloos nieuws, en blij word ik er al helemaal niet van, een poosje geen zegels kunnen kopen bij AH is nog te overzien maar rigoureus stoppen met “wilt U nog koopzegels” verdorie wat een rotstreek. Jaja ik weet het wel, het kan in een app, maar dat wil ik dus helemaal niet, ik wil gewone zegels, bij de kassa en die opsparen in een grote pot en als die pot vol genoeg is, dan pak ik een natte schuurspons en maak die dingen nat en plak ze in een daarvoor bestemd boekje,…

haiku:
Het wuivende gras,
gedicht, sprookje, jong of oud,
steeds blijft dat spreken.…

Op een troosteloze zondag als vandaag moet je extra je best doen humor te bewaren. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ons dat hier erg goed lukt, geen van beiden staan te springen om te worden natgeregend en dus vermaken we ons opperbest binnen!
Eega zit te hobbyen aan de tafel en ik zit heerlijk onderuit, wachtend tot de koffiepot is doorgelopen en ik zeg je: daar kom je best de dag mee door, morgen wel weer buiten spelen als het ware, vandaag hoeft dat niet, maar als gezegd vervelen is hier geen…

Elke week zag ik haar, elke week een praatje, over van alles en over niks over kinderen over het weer kortom wat er ook voor onderwerp was, we hadden het erover. Als zij zich even omdraaide, was haar man degene die het gesprek gezellig voortzette.
Allemaal elke week, vaste prik. Natuurlijk wisten we beiden dat: we geen van allen gezond zijn- of waren, natuurlijk mankeren we allemaal wel eens wat, maar dat viel allemaal onder de noemer: het komt wel goed en zo niet....dan nog is er geen man…

Gisteren ontmoette ik Janneke en raakte met haar aan de praat. Haar naam kwam ik pas te weten toen we afscheid namen en zij linksaf sloeg richting het stationsplein om de bus naar Oldenzaal te halen en ik rechtdoor liep naar huis. Een vreemd einde bijna toen we elkaar een hand gaven. Doorgaans drukt men de hand, ontspant de spieren in de hand en laat weer los, nu echter drukten we elkaar nogmaals de hand zonder te hebben losgelaten. En toen we loslieten en ze met haar twee honden wilde…

En nu voelt de ‘georganiseerde’ sport ook al nattigheid. Zaalsporters zeiden hun lidmaatschap al vanaf half maart massaal op. De sportfederatie heeft de bonden gevraagd of ze willen zoeken naar aangepaste competities of alternatieven. Want competities zijn opeens niet zo vanzelfsprekend. Het hoofdbestuur van de basketbalbond reageerde opmerkelijk. Voor hen hoeft het even niet meer, bij hen gaat er een dikke streep door 2020. Ze laten het aan hun verenigingen over om nog een toernooi of…

We waren eens collega's; jij de fotograaf, ik de journaliste en we liepen zij aan zij en lachten en huilden met elkaar. Je droeg nog je chique colberts, bonte overhemden en kleurige stropdassen....
Achter de huizen verscholen in de Anselmusstraat woonde je met je vriend, die in vertwijfeling achterbleef.
"We zijn maar één dood verschuldigd", verklaarde je me en bij het definitieve afscheid weerklonk een treurig en weemoedig chanson uit je zo geliefde Oostenrijk.....

De bovenbuurman, die ik zelden ontmoet, omdat we in deze contreien allemaal vervreemd zijn van elkaar en omdat we langs elkaar heen leven als monniken in cellen, is jong, kennelijk gezond en stralend en florissant als ik hem ondanks alles gadesla vanaf mijn hooggelegen balkon als hij beneden in het plantsoen, langs de grasstrook, wandelt met een petieterig hondje.
De dag is eveneens stralend en helder, als een vervroegde zomerdag, maar mijn hart, dat diep van binnen in mij rust is dor,…

De Conradhof ligt verscholen en ingeklemd tussen de bebouwing, ergens achter het "kosmopolitische" lint dat de Korvelseweg met haar veelheid van al dan niet succesvolle neringdoenden vormt. Ik moet een poort passeren om het huis van mevrouw de Pedicure, mij bekend van voorgaande gelegenheden, te bereiken. Mevrouw verwelkomt me al in de deuropening, maar de vraag is of ze zo afwerend is wegens het zo onschuldige, nutteloze en banale praatje dat ik eerder met haar man, tekenleraar, voerde? Haar…

De meneer in ons gezellige, nieuwe postkantoor aan de Hasseltstraat droeg een elegante "spuugkuif" en in de borstzak van zijn shirt een smartphone en een nutteloze balpen. Verspreid in de zaak lagen en hingen agenda's en kantoorartikelen en er stond een molen met kleurige wenskaarten om vrienden en kennissen in veel opzichten het allerbeste te wensen.
De man verpakte voor mij de chocoladerepen liefdevol, zorgvuldig en geduldig. "Ze zijn voor mijn broer" verklaarde ik, "voor zijn…

De ongeving van de Zernikestraat biedt ongetwijfeld huisvesting aan zeer ijverige, liefdevolle en kordate Tilburgers maar de balkons van de woningen zijn rommelig ingericht met vooroorlogs aandoende tuinmeubelen en onduidelijke siervoorwerpen.
Mijn vrienden wachtten al langer op mijn bezoek. Het uitzicht uit hun appartement biedt een binnenstads panorama met oranje en loodgrijze pannendaken.
Ik ben welkom; ik mag op de foto; mijn vriend schenkt me koffie en ik schenk mijn vriendin een…

De bloempjes, de helgele kleine roosjes, ontluiken nu een voor een en bloeien op, hoewel een gedeelte van de knoppen voor altijd gesloten zal blijven.
Het plantje werd mij geschonken door mijn liefste kameraden van de "Opstapbus" met wie ik jarenlang vele avonturen heb beleefd; de goedmoedige maar zo eenzame Tilburgse weduwen die ik nu missen moet.
Het plantje staat te pronken op mijn zwarte vitrinekast met de glazen deuren waarachter zich een servies bevindt en petieterige beeldjes en…

Vervolg op column nr 1984
Zo zijn we inmiddels vanwege dat ellendige nare spook een aantal weken verder, heeft het mormel vreselijk veel levens op zijn ( of haar) geweten en is het einde nog bij lange na niet in zicht, oh zeer zeker niet. Zodra de deur op een kiertje gaat, komt er een wind vol ellende binnen, waar het zich verschanst tot het een prima prooi ziet. En weet je prooien zat, iedereen valt als een blok voor het kavalje.
Zodra de regels zoals opgesteld door diverse spannende mensen,…

Vandaag lag de kaart met de hartvormige uitsnijding in de brievenbus. Daarin het portret van mijn broer, zwakzinnig, en rondom het hart wanordelijke krassen, gezet door een kleurpotlood. Een kaartje eraan vastgeniet met de tekst: "Voor mijn liefste zus". Mijn broer mist mijn bezoek. Gewoonlijk grijpen we elkaars hand en dan verklaar ik: "Ineke en Thijs!, Broer en zus!" Zijn gebrekkige verstand en hart zijn voor deze liefdesbetuiging ontvankelijk.....
Mijn broer is er gerust op dat de paviljoens…

Een milde en rustgevende atmosfeer - als van september - overhuifde de wereld in mei 2020.....
Lange schaduwen vlijden zich over het gras en de Natuur had een leuk, idyllisch tafereeltje geschapen in de Dillenburglaan, want op de knoesten van de "gekandelaberde" platanen hadden duifjes een plaatsje bemachtigd
En zo legde het licht, als van een nieuwe zomer, zich ook bevallig over marktkramen en publiek op het Koningsplein
Ondanks de dreiging waren de mensen op de been en lagen de onschuldige,…