Soms verbaas ik me er weer eens over hoeveel dieren op mensen lijken of mensen op dieren. Het is maar hoe je het bekijkt.
Ook dieren willen zich allemaal voortplanten en een nestje bouwen. Het bekende huisje, boompje, beestje is ook hen niet vreemd. Het beestje zijn ze dan wel zelf of hun jongen, maar toch die drive is aanwezig net als bij de mens. Goed zij doen het dan meerdere keren in hun leven, bijna elk jaar. Wij meestal niet, tenzij je je het financieel kunt permitteren; dan heb je soms…

Toon en Julia waren pas getrouwd. Het jonge echtpaar was fruitteler, had pas een appelboomgaard gekocht. Tussen hun fruitbomen stonden hier en daar wat dorre struiken.
"Die lelijke dingen zullen we maar rooien," dacht Toon. Maar Julia keek vaak naar die onooglijke struiken. Zij scheen er toch iets van te verwachten. Mooie voorgevoelens?
Na het avondeten ging Toon eens lekker in zijn luistoel zitten. Al gauw dutte hij in. Een aangename stem in zijn slaaptoestand sprak:
"Kijk eens naar de andere…

Oh! Daar in de verte! In de grauwe sneeuwstorm zag hij twee raampjes, waarachter licht brandde! Daar stond een kleine hut. Stefan hoorde een grote houtzaag heen en weer gaan. Daar waren vast wel mensen, die hem wilden helpen. Daar zou hij vast veilig zijn voor die griezel, die hem achtervolgde! Gauw naar dat hutje toe! Stefan liet zich zomaar tegen de houten deur vallen, die meteen open vloog. Boem! Stefan viel op de vloer van de hut.
Maar die witte gedaante kwam ook naar binnen. Stefan voelde…

Een hele poos geleden liep ik met een paar hondjes via de Scheidingsreed langs het voetbalveld in Haulerwijk.
Het was iets voor twaalf uur. Ik loop meestal rond die tijd met de hondjes – je komt dan niet te veel anderen tegen, wat wel zo prettig is. Maar vooral omdat een van de hondjes – een kleine waakse dwergkees mij meent te moeten beschermen tegen andere honden.
Ze probeert er op af te vliegen. Vorige week, aan de Slotemaker de Bruïneweg, liep er een mevrouw met twee honden. Een van…

Blauwe gekneusde vingers hou ik eraan over, want wat gebeurde er wel - dat zal ik even uit de doeken, of vingers doen. Al jaren gebruiken we Ariël wasmiddel en omdat het gemak de mens dient zijn het de pods die ik voornamelijk gebruik want, zware wasmiddel flessen zijn hier helemaal geen optie meer, trouwens wat heb je nog nog helemaal aan was? Dat was vroeger wel anders natuurlijk, dan draaide de wasmachine talloze malen per dag en hingen de lijnen en rekken bomvol. Heel logisch, je kwam er…

Stefan, het zoontje van de bloemkweker, werkte hard in de grote tuin van zijn vader. Hij trok het onkruid weg uit de lange rijen bloemen. Met een schoffel maakte hij de aarde luchtig en kruimelig.
Telkens zag Stefan spinnetjes en kevertjes, die hard weg renden. Stoorde hij met zijn werk die kleine diertjes? Joeg hij hen met zijn handen en zijn schoffel uit hun vettrouwde woningen en aardkluitjes?
Met tranen in zijn ogen werkte Stefan toch maar door. Wel probeerde hij te zien waar de spinnen en…

Oh ja, ze zijn er best, de kleine lieve attente acties die plaats vinden en je een glimlach geven, jazeker wel! Een vriendin is jarig en zegt: ga jij om het te vieren even gebak halen en laat weten wat je kwijt was, zo vieren we het op afstand en ik maak het geld naar je over, dat doen we en we proosten met gebak, glimlach….
Elke week bel ik een paar oudere mensen die echt alleen zitten, gewoon omdat het prettig is, voor beide kanten dat zeg ik erbij! De dame van 82 lentes is gedurende de…

'Ik zeg het je maar meteen, dat ik het allemaal vannacht gedroomd heb en dat je er zelf maar een waarde-oordeel op moet plakken!', balkt Adriaan de Wael tegen zijn boezemvriend Piet Tiet, de openlijk homoseksuele kapper in Doorn, die inmiddels naast zijn regenboogvlag een Oekraïense vlag voor zijn kapperszaak heeft wappperen. 'Zeg, even iets anders, die dichter C.O. Jellema, je weet wel, die heeft een homoseksuele relatie met Hans Stolp gehad, is dat die Hans Stolp, die mystieke boeken over…

Al het negatieve nieuws ten spijt, al die mensen die- het lef verzameld hadden om aangifte te gaan doen- ten spijt, is het dus gewoon een kwestie van: de bladzijde omslaan en verder gaan? Al die mensen die bezig zijn met- verwerken van, voor zover dat mogelijk is dan natuurlijk, die krijgen de domper op de neus want: je slaat als dader gewoon: de bladzijde om, zodat je verder kunt met je leven? Welk deel snap ik nu niet?
Welk gedeelte snappen die slachtoffers niet? Is het sowieso te begrijpen…

Nee, hij zou niet een Icarus worden, daarvoor was hij te bescheiden en te slim. Maar hij had wel de wens zich als een vogel te voelen.
Nee, hij zou niet zoals in de mythe omtrent Icarus die probeerde te ontsnappen van Kreta, waar hij gevangen werd gehouden, door roekeloosheid falen.
De vader van Icarus, Daedolus had destijds ingezien dat ze het eiland alleen vliegend zouden kunnen verlaten. Hij ontwierp een houten raamwerk als een soort van vleugels en plakte hierop met was veren. Na wat…

Twee rammen, qua sterrenbeeld dan en alle twee hebben ze veel zaken gemeen, niet alles natuurlijk maar veel wel! De ene werkt, de andere niet meer en dat wil weer zeggen dat overdag het contact merendeels via de app verloopt. Ook goed natuurlijk en elkaar op de hoogte houden van elkaars wederwaardigheden hoort daar natuurlijk ook bij. Zo wil het geval dat: als de ene weet dat ze ander op pad gaat- het laat weten en wanneer zij: die aan het werk is, zogenaamd op de schouder meelift naar welke…

Geen voorstelling te maken van het feit dat- het vrede zou zijn, overal! Niet alleen in de Oekraïne, maar overal, vrede…stel je toch eens voor dat: er nergens narigheid zou voorvallen, dat er niemand het in z’n - of haar hoofd zou halen een ander te belagen met welk wapen dan ook?
Er is voor van alles een dag uitgevonden, een - schelpenzoek dag, een dag voor de vrouw- een dag voor de man, een dag voor de vrijheid, een dag om de gevallenen te gedenken, een dag voor de arbeid, een dag…

Bijna iedere dag maak ik een wandeling door het dorp. Eerst langs de zuidkant. van de er door lopende, vaart tot de fraaie Meidoornlaan me opwacht. Een straat die er vroeger minder florissant bij heeft gestaan – volgens zeggen.
Nu is het een mooi straatje, met nog ouderwetse klinkers en opgeknapte huizen en boerderijtjes. Oudere bomen aan weerskanten van de weg. Het heeft de charme van een Drents dorpje. Een sfeervol straatje waar aan het eind een modern groot huis staat, wat qua…

We gaan op pad, met z’n tweetjes dit keer want afgelopen week was ik in mijn eentje weg en thuiskomend zit dan mijn maatje toch een tikkie verpieterd zeg maar, met z’n ziel onder de arm, niet letterlijk natuurlijk want dat zou niet goed zijn en waarom zat ie dat dan - wel dat is omdat: hij een heerlijke hobby heeft, waarbij gereedschap aan te pas komt. En nou is er dus niks mis met gebruik van dit soort attributen, maar dat speelt wel op als hij er een houtje van maakt een verwonding op…

Het is zaterdag en op het winkelcentrum staan talloze kraampjes van de meeste politieke partijen zich te profileren, allemaal op hun eigen manier natuurlijk. Als we eerst even een rondje gereden hebben, besluiten we de horde te nemen en rijden in de scootmobiel het centrum op.
Ondanks de schijnveiligheid (immers lopen besmettingen nog altijd op) houden we gepaste afstand en rijden we langzaam richting de kraampjes… eega rijdt een slordige tien meter voor me, waarbij ik eerlijk beken dat hij…

Daar zat ze dan, even van het zonnetje te genieten in het park, waar ze niet al te vaak kwam. En hij kwam aan lopen; hij die er regelmatig vertoefde, vooral nu moeder Natuur op het punt stond de lente in al haar glorie los te laten. Hij liep richting het bankje waar zij zat en geloofde z’n ogen bijna niet. ‘Verdorie,’ zei hij in zichzelf, ze is het, dat moet Ans wel zijn – een oudere versie, maar nog steeds mijn oude liefde Ans.’
Hij ging naast haar op het bankje zitten, na eerst…

Heerlijk in het zonnetje rijdend, afkomend van een artsenbezoekje naderen we een overgang die prachtig gemarkeerd wordt door een stoplicht en warempel het ding doet het nog ook! Reagerend op een sensor in de weg, lukt het me soms om- gas terugnemend net op tijd door het groene licht te rijden. De weg die ik dan oversteek- is een vrij rustige weg met een aantal bedrijven, dus al te vaak staan we daar niet stil, maar als ik het kruispunt nader, rijdt er voor me een wat oudere dame op de fiets.…

Ach, in ons kasteel is het goed wonen," bromde het spook. "Maar om hier altijd en eeuwig gevangen te zijn en er nooit eens uit kunnen... O, mochten wij geesten maar eens naar buiten zweven!" kwamen deze laatste woorden er luid klagend uit.
Er kwamen veel meer spoken bij de ramen staan. Die keken allemaal neerslachtig naar buiten, naar beneden.
"Wat staren jullie allemaal naar de grond," merkte Robert op.
"Ja!" schalde Liannes hoge stem. "Jullie moesten eens naar de boomtoppen kijken en naar de…

Dichtbij het dorpje lag een groot bos, waarin een oud kasteel stond. Er woonde niemand in dat sombere, vervallen gebouw. Wat zag dat er naargeestig uit! De muren waren grauw, overal beschimmeld. En op sommige plaatsen gebarsten. Een van de vier torens was helemaal in elkaar gezakt. Je kon dat kasteel allesbehalve mooi noemen.
De mensen van het dorpje vertelden vaak dat er in het kasteel gevaarlijke spoken woonden. In ieder geval waagde niemand het om 's avonds laat in de buurt van dat…

Vandaag weer voor een klein checkupje naar het UMCG en het oordeel erover aanhoren.
De taxi is extra extra vroeg dit keer in verband met de werkzaamheden in het centrum van Groningen.
Ja zei de chauffeur: ‘Ik moet ook nog een klein jongetje ophalen uit een naburig dorp. Daarom ben ik even extra vroeg, want anders zou ik hem eerst moeten ophalen en dan weer terug naar jou rijden, dat lijkt me een beetje verspilling.’
‘U heeft gelijk, een beetje rekening houden met het milieu kan geen…