Alle inzendingen van An Terlouw

Wie had ooit gedacht dat we zouden hunkeren naar ‘gewoon’? Wie had verwacht dat we gewone acties en gewone dingen zouden missen, dat we er alles voor over zouden hebben om alles weer ‘gewoon’ te laten zijn. Hoe mooi zou het zijn, op een avond naar bed te gaan en de andere ochtend op te staan, te horen, alle narigheid is voorbij, virussen zijn bedwongen…

Zo slaat de paniek eindelijk toe in ons landje, nemen maatpakken beslissingen die mijns inziens veel eerder genomen moesten worden en gaat iedereen, nou ja veel mensen dan, aan het hamsteren! Totaal overbodig overigens want wat het virus nou met toiletpapier te maken heeft is me niet duidelijk, maar dit terzijde. Grote evenementen zijn inmiddels…

De aardbol laat weten dat blijkbaar we zijn vergeten goed voor haar te zorgen, we nemen alles voor goed- voor lief en voor vanzelfsprekend ook nog. Maar dat is het allerminst! Niets gaat vanzelf, niets is logisch, maar we willen heel graag denken van wel. We worden met onze neus op nare feiten gedrukt, immers leven we er om Moeder Aarde maar op los,…

Ze besloot een ritje te gaan maken op haar scooter, het werd welliswaar al schemerig maar zolang zou ze niet wegblijven dus een frisse neus was altijd lekker want wanneer ze terug was, zou ze languit in bad te gaan liggen, tot de slaperige moeheid bezit van haar zou nemen en ze met een beker hete thee heerlijk naar bed zou gaan, geen mobiel geen tv…

Ook vandaag struinen meneer T en mijn persoontje richting de winkels, tja we doen onze afkomst eer aan hoor, want wederom zijn er aanbiedingen die er niet om liegen en links- of rechtsom komen die geheid het pand in! Wanneer we in de eerste winkel aankomen, is dat: wat ik nodig heb snel gepakt. Manlief vraagt: is dat wat je nodig hebt? Jazeker, tenslotte…

Hele gesprekken voer ik met onze kanarie die de geweldige naam Swiebertje meekreeg, een naam waar hij dus absoluut niet naar luistert, niks mee heeft en we kunnen hem roepen wat we willen, reageren doet ie pas als bijvoorbeeld de radio loeihard aanstaat, de stofzuiger aanstaat of er andere geluiden zijn oren binnenkomen. Dat dus. Praten met het…

Vanmorgen gaan meneer T en mijn persoontje naar Appie, natuurlijk om de kleine boodschapjes te halen en we slagen daar vanzelf prima in, maar nou moet ik eerlijk bekennen dat meneer T er zo eentje is die bijvoorbeeld tot voor een poosje terug allerlei spullen in de kar legde, waar ik vervolgens bij het afrekenen pas achter kwam! Na hem vermanend te…

Een simpel ritje van meneer T en mijn persoontje, we moeten een paar dingen doen en als we naar buiten kijken klopt het weer niet wat de weervrouw en buienradar ons hadden beloofd: het zou droog blijven tot de middag. Tja de donkere wolken zeggen iets heel anders, tot ineens de zon probeert erdoor te komen, manlief had net gezegd: zal ik even alleen…

Tot mijn verbijsterende verbazing laat het nieuws nu ook al weten dat het Anne Frank Huis op dezelfde lijst voorkomt als de moorkop, de negerzoen, zwarte piet en al die verdere dingen die tot ons erfgoed behoren, jawel! Terwijl ik het nieuws op me laat indringen, nadenk over wat er de laatste dagen allemaal via het nieuws naar ons werd toegeworpen denk…

Ring, klinkt de telefoon en ik neem op, want tja dat hoort tenslotte zo, als je telefoon gaat, dan neem je die op, waarbij ik meteen de kanttekening plaats, dat in tegenstelling tot voorheen ( nee ik zal geen vroeger zetten) wanneer ze overging ik braaf opnam met mijn naam. Tegenwoordig doe ik dat niet meer, teveel dwazen willen juist je naam horen…

Wat een doodgewone actie had moeten zijn, ontaarde in een waar bloedbad. De nagels van de kanarie waren te lang en eens in de zoveel maanden als ik zie dat ie zit te pikken, niet meer goed op zijn stokjes kan komen, dan wordt ie even onder handen genomen. Op zich stelt het niet veel voor, een fluitje van een cent, maar omdat centen er niet meer zijn…

Nadat we vorige week (nou ja ik dan) opnieuw een gevaar voor de weg waren (fietspad dus) en bij het oversteken van de weg iets niet goed ging met de scoot, er dus een fietser in mijn nek terecht kwam, het ding besloot de kilometers zelf aan te passen en dus ineens 6 km te gaan rijden, waar ie 16 mocht en er toen subiet mee stopte, dacht ik heel even…

Ze hadden een prima huwelijk, hij was Nederlands, zij kwam van ver weg, maar desalniettemin een meer dan goed huwelijk, na een poosje getrouwd te zijn bracht de eerste zwangerschap een zoon, een prachtig kind een makkelijk kind waardoor de volgende zwangerschap zich al rap weer aandiende, bij het nog steeds gelukkige stel. Kindje twee werd geboren en…

Fouten die ten koste gaan van je zicht, je ogen in dit geval zijn onacceptabel te noemen, is mijn mening. Men T heeft al jaren lenzen, gaat altijd, nou ja bijna dan goed. Twee jaar geleden zegt hij: toch ook de keus te willen hebben tussen lenzen en een bril en zo, gaat hij naar de overbekende hans, jaja, de hans die anders heet dan we denken!…

Ze zeggen: de wereld verhard, maar is dat ook zo? De wereld harder dan: tijdens de diverse oorlogen? Harder dan de opvoedingen bij gezinnen met veel kinderen? Harder dan, onze jeugd? De wereld verhard, is dat echt zo, of zien we alleen wat er nu het nieuws haalt? Dat jeugd oude mensen in elkaar trappen, dat geldautomaten met explosieven worden…

Tja, bij die ene winkel die “op de kleintjes let” is wederom onze koffie in de aanbieding en ondanks dat ik ruim voldoende in huis heb, gaan we er toch voor, geen mens weet immers hoelang het duurt voor het een volgende keer weer veel goedkoper is toch? Niet geschoten altijd mis. Midden in de winkel een oude bekende die er aan de gratis koffie zit,…

Glurend door de reclamefolders zie ik dat Paracetamol in de aanbieding is, voor het lollige prijsje van €0.99 per 50 stuks, kijk dat scheelt €0.10 per doosje en dat is altijd leuk, dus na de andere boodschappen gedaan te hebben, loop ik het Kruidvat in. Bij de kassa rekken vol van die doosjes dus ik pak er 5. Kom bij de kassa en de dame slaat aan op…

Maandagmorgen, ik mag weer op controle naar het ziekenhuis na vorige week in de pletmachine gezeten te hebben, een kwartier voor de oorspronkelijke afspraak meld ik me en mag in de wachtkamer gaan zitten. Zie een aantal bekenden, maak een praatje, ja je leest het goed, maakt een praatje ook met de mensen in de wachtkamer natuurlijk want mensen zijn…

Het verbijstert me, dat veel mannen afhaken in een relatie wanneer een vrouw ziek wordt, of eigenlijk formuleer ik dit verkeerd: als een vrouw de diagnose borstkanker krijgt, dan zijn er nogal wat stoere mannen die de pleitvaart nemen. Tot mijn verbazing hoorde ik afgelopen week van een aantal dames dat dit hun overkwam en dat is pas goor! Daar…

En zo komt er weer een medicijn bij, iets waar ik niet erg blij van wordt, zeker niet wanneer de bijsluiter gelezen wordt, huiverig wordt je hiervan echt waar immers slikte ik ooit een antibiotica die me bijna het leven koste en die nu rood oplicht in alle computers van huisartsen, ziekenhuizen en apothekers. Levensgevaarlijk spul dus. Of ik zit te…

Gaan we morgen boodschappen doen vraagt eega gisteravond en ik zeg jazeker, tussen de buien door die ons beloofd zijn door de weervrouw. Of het nou Piet of Jan is, ze zitten er steevast naast, maar dit terzijde. Ook de buienradar zit zelden goed, want vanmorgen kijk ik op twee manieren, de plaatselijke en de landelijke radar, waarbij ik toch echt constateer…

Oh hemel, na ( zo lijkt het dan toch) een hele lange tijd, al in de vorige eeuw begonnen zelfs, gaat onze hoofdredacteur stoppen, met www.nederlands.nl. Is het terecht, ja dat denk ik wel, want ook onze Johan wordt er niet jonger op, bereikt een fantastische leeftijd en natuurlijk zouden we allemaal ( ik zeker) willen dat hij er nooit mee stopte…

Ze komt om te helpen, gewoon als meer mensen, stelt zich voor en ik begin een soort gesprek van: hoe lang werk je al, kortom een huis- tuin en nee, geen keukengesprek maar een gesprek waar, hoe langer ze aan het woord is, mijn haren in m’n nek overeind gaan staan. Onder het kopje koffie horen we een horrorverhaal wat maar liefst meer dan dertig jaar…

Gelukkig nieuwjaar? Dit jaar is nog vers, nog knapperig nog onbespoten, dit jaar is brandnieuw! Brand is er wel uitgebroken, in huizen en een apenverblijf, alle dieren kwamen om. Dit jaar begon vannacht heel onverdroten, met lichtflitsen en veel geknal, dit jaar is slechts een aantal uren jong, toch: valt er al genoeg te zeggen over…

We zitten nog even in het “oude” jaar, 2019, wat gebeurde er ongelofelijk veel dit jaar, geweldige leuke en ontroerende dingen, maar ook keiharde nare moordlustige acties die het nieuws haalden op een haast krankzinnige manier. De meest recente is die van de jonge knul die een dag na zijn 16 jarige verjaardag overleed aan de gevolgen van een steekpartij…

Wijzend met haar kleine vingertje zei de kleine meid, kijk daar woon ik en beiden lopen het tuinpaadje op, ze schuift haar handje in die van Nancy en die klopt aan de deur. Even gebeurt er niks dan: kleppert Mieneke met de brievenbus en gaat vlak erna de deur open. Vader staat in de deuropening en kijkt op de twee neer, zegt tegen Mieneke, je bent snel…

Afgaande op wat vader had gezegd: je komt niet zonder geld thuis, sjokte het kind van net vijf jaar de straat uit, de smalle schoudertjes schokten onder het enorme begrip dat ze echt vandaag met geld moest thuiskomen. Maar hoe, maar wat en waarmee? Ze wist het niet en de wanhoop maakte zich dusdanig meester van het kind dat ze stopte en leunde tegen…

Kijkend naar buiten waar het de laatste tien minuten allengs donkerder wordt, kun je wachten op een bui van ongekende omvang.... net geschreven vallen met een bloedgang de eerste druppels eh, nee de stralen naar beneden, geen zonnestralen, die hadden we vanmorgen! Het is nog eventjes herfst, al dacht ik afgelopen week heel even dat de winter haar…

Snel de trappen aflopend richting de winkels om snel te halen waarvoor ik op pad ging, liep ik naar mijn auto en reed naar huis, waar ik werd ontvangen door een ongeduldige echtgenoot: waar bleef je nou, ik dacht even dat je weer stond te praten met deze en gene...ik zei hem, ga even mee naar de keuken dan vertel ik je een heel bijzonder verhaal.…

Het was van zijn gezichtje af te lezen, een groezelig snoetje met strepen rond zijn mondje, alsof een wasbeurt een paar weken waren overgeslagen. Zijn haartjes stonden stijf van het ongewassen gebeuren en wanneer je blik naar beneden dwaalde, zag je aan zijn haveloze spullen dat het jochie het bar slecht had. Zo kun je geen toneelspel spelen in elk…