Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Dacht alles er maar zo over

Zo langzaamaan weet de goegemeente wel dat: boodschappen doen niet mijn favoriete bezigheid is, ik praat even in het “nu” want dit is niet alleen voor dat verhipte virus, niks hoor het is nooit een hobby geweest, alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat je tegenwoordig wel van alle gemakken voorzien bent natuurlijk. Je kunt de boel ook thuis laten brengen en dat hebben we ook twee jaar laten doen door Picnic die trouw elke week met een elektrisch karretje kwam en de boel tot in de keuken zette, maar bij ons is Picnic ter ziele gegaan, de regels werden dermate aangescherpt en aangepast dat het na ‘t uitbreken van het virus ineens niet meer mogelijk was om sowieso te bestellen dus hebben we afgehaakt. Jammer was het wel maar de winst was blijkbaar toch belangrijker dan de vaste klanten aanhouden, ach je overleeft het wel hoor, wat niet wegneemt dat ik dus niet graag boodschappen doe maar dat wisten we al.

Vanmorgen gaan meneer T en mijn persoontje naar oude vertrouwde Dirk, waar men dus echt wel op de afstanden let gelukkig, zelf doen we dat ook want we weten dat de uitbraak in volle hevigheid weer in ons midden is en we blijven op onze hoede, we blijven voorzichtig en alert, het ontsmetten der handen, schoonmaken der karren is een normale actie geworden, ook daar doen we aan mee. Sommige klanten moeten op subtiele wijze herinnerd worden aan het feit dat ze: de kar aan de ene kant van het pad plaatsen, ze zelf met het achterwerk omhoog in een bak aan het graaien zijn, ik blijf staan, ga niet voor- of achteruit, tot mevrouw opkijkt en me ziet staan.

Inmiddels staan er drie mensen met kar achter me, maar ik laat me niet gek maken, blijf staan waar ik sta, nog net niet vastgeroest! Een rode kleur trekt over haar gezicht, een sorry kan er niet vanaf maar dat hoeft ook niet want als ik haar wakker had willen maken was mijn mond wel opengegaan en ach ook maak ik zelf nog wel eens een foutje met die verhipte boodschappen doen, dus een ramp is het niet. Ik loop langzaam verder met het briefje in mijn hoofd als manlief zegt: moet je die ook nog hebben, wijzend op een artikel, Weg Briefje, oh daar heb ik toch zo’n bloedhekel aan, net op het moment dat ik in het pad van de pasta loop, weet ik nog wat ik pakken wilde, maar hij haalt door die opmerking het bewuste artikel uit m’n hoofd! Weg, nooit meer gevonden, ehhh ja thuis dan maar nu moet het wachten tot volgende week?

Het laatste pad nemend, stuur ik hem naar de kassa terwijl ik terugloop om knoflooksaus te halen, was ik dus ook vergeten en ik wandel naar de kassa waar al onze boodschappen inmiddels al zijn gescand en ik alleen nog hoef af te rekenen, maar er staat een man met kar die zich niet zomaar opzij laat zetten en dus helemaal niet doorheeft dat zowel de caissière als ik er nog even door moeten! Als hij in de gaten heeft dat ie op moet schuiven doet hij dat voor een krappe twee decimeter, tja, daar kunnen we niet doorheen en de caissière zegt dus ook: meneer, zo smal zijn we nou ook weer niet hoor! Even hilariteit, dat mag en uiteindelijk kan ik er ook langs.

Wanneer de boel is afgerekend en ingeruimd even naar de drogist en naar de zeeman en de Hema en bij een van die zaken zegt dus een verkoopster: ik ben zo vreselijk klaar met al die maatregelen, baal als een stekker en heb het helemaal gehad! Ik kijk haar even aan en zeg dan: mijn beste, ik wilde dat het virus dit horen kon en ernaar kon handelen want weet je, er zijn nou zoveel mensen die alle regels aan hun schoenen lappen, er schijt aan hebben en toch doen wat je nu nog steeds veel beter NIET kunt doen dat: wanneer we de regels niet volhouden we straks allemaal de klos zijn!

Ze kijkt me aan en zegt: beetje dom van mij maar...ik zeg, joh laat maar het is niet anders we moeten het uitzitten en ons verstand gebruiken, niks meer- niks minder het is alleen meer dan triest dat we tevens voor anderen moeten denken! Met een vriendelijke goedemorgen vertrek ik, wetend dat het zinloos is om je druk te maken maar ja, daar zijn we Nederlanders voor toch?

... Regels regels en regels ...

Schrijver: An Terlouw, 4 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: maatschappij

5.0 met 1 stemmen 73



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)