Alle inzendingen over heme

...broer Jan Andries van Sytzama, heer van Blankenhemert. Daar ontmoette je baron Isaac Reinder van Raesfelt, heer tot Heese en legerkapitein. Op 11 augustus 1750 ging je in Heemse in ondertrouw hem om op 6 september 1750 met hem in Bellingeweer te trouwen. Het was een verstandshuwelijk. Op je...

...dezelfde stem als haar overleden man belt haar op, “Isolde met je man Piet, ik bel je vanuit de hemel, ik heb een goed woordje voor je gedaan maar ze vinden je niet geschikt voor de hemel, je gaat naar de andere afdeling, je weet wel waar de duivel de baas is”. Ze zegt geen woord en als hij...

...de bisschop voortaan het wijwater, het hemelwater, bij de mensen in de wijk laten bezorgen en de mensen er door middel van dat bord op attenderen? Of is het gewoon doodordinair bedoeld om wildplassen te voorkomen? Ik ben er nog niet achter, maar het mooie woord staat me nu wel in het...

Ze keek naar hem zoals hij daar roerloos zat met gesloten ogen.. ze kon uren kijken naar zijn lief gezicht. Zij moest leren Bijna twee jaren waren ze nu een paar. In het begin was het niet zo gemakkelijk om elkaar te verstaan dat was waar. als hij zei:ik moet de Zij moest...

Hij moest leren Vooral niet te veeleisend te zijn want daar kon ze niet tegen… bemoei je nu niet met ieder ding dat ik doe of laat ik wil gewoon mezelf kunnen zijn….. Hij moest leren Dat ze zei wat ze dacht: trouwens, in dit land zei iedereen maar wat hij of zij dacht… Een van...

Eens moest het ervan komen. We wisten het wel. Jarenlang heeft hij ons trouw terzijde gestaan. Nu is het einde in zicht. We hebben gewikt, gewogen en de knoop doorgehakt. Zelden liet hij ons in de steek. Maar toch, stel je voor dat hij dat wél zou gaan doen, kuren zou gaan vertonen… Dat moesten...

Ze was te moe om nog weg te rennen. De slagen kwamen op haar neer, maar ze voelde ze niet. Ook de scheldwoorden gingen langs haar heen. Ze liet het gebeuren, ze wist dat ze er niks tegen kon doen. Langzaam gleden de tranen over haar wangen. Ze bleven maar doorgaan, maar zij, zij voelde niets meer....

Sinds mensenheugenis kent Griekenland in iedere zomerperiode felle bosbranden. Voor de televisie zag ik een oude Griek de schuld geven aan de Turken, de vroegere overheersers. Zij zouden het gemunt hebben op het bloeiende toerisme. Hém trof in ieder geval geen blaam. Ieder jaar staan er...

Het is weer zover hoor en het staat met grote koppen in de krant. Er is weer zo’n vrouw die zich genaaid voelt door een man, terwijl hij met het deel van zijn lichaam dat daarvoor bedoeld is, niet eens in de buurt is geweest. Sterker nog, zíj naait hém! Sinds Lubbers schijnt het weer in de...

‘Stop eens,’ zegt agent Walters tegen zijn collega Poeldijk. ‘Wrom zou ik,’ zegt de laatste geïrriteerd. ’t Is welletjes geweest, huistoe geblazen.’ ‘Daar, in dat kerkhof…’ ‘Daar liggen dooien.’ ‘Kijk effe uit je ogen, dat witte daar, deugt niet maat.’ ‘Waar...

Mijn echtgenoot is met de jaren steeds minder gaan zien. Uiteinde­lijk was het zelfs zo slecht met zijn ogen gesteld dat hij een bril moest. Die heeft hij nu, van het ziekenfonds wel te verstaan. Niet bepaald een fok om mee te pronken, maar hij doet het ermee. Tenminste, dat dacht ik. Na amper...

Vlak voor de afrit naar Twello nemen we pauze voor een wc-bezoek en een broodje op een typische vrachtwagenstop. Er staan er vier op een rij. In ieder geval twee Scania's, zie ik. En een imposant, fel gekleurd exemplaar met een Pools nummerbord. Merk? Ik denk aan aan De Slimste Mens-app: 'We...

Hij zag haar aankomen bij het meer. Aan dat meer lag een nudistenterreintje; startpunt voor zwemmers. Waaronder zij. Kwam haar oefeningen doen, natuurlijk. Zij zag hem al van veraf zitten. Zwetsend weer. Zwemmen was er hier meestal niet bij; een voedingsbodem voor partnerzoekenden, dáár was...

De ondergaande zon gaf weer een prachtige gloed aan akkers en weiden. De boerenknecht zat knus achter zijn raam, het kromme pijpje tussen zijn lippen. Wat liet de rook hem nu zien? Hij zweefde over de zee, over het eiland van de vorige avond. Achter de palmen viel nu heel wat te ontdekken! Op de...

Een zeer dierbare vakbroeder heeft het voorlichtersvak de rug toegekeerd. Dat is ook niet zo verwonderlijk: ons ambacht is ernstig aan erosie onderhevig. De tijd, dat het écht wat voorstelde als je op de televisie kwam ligt ver achter ons. Een Londense taxichauffeur heeft aangetoond dat...

Net als veel mensen en wie heeft er eigenlijk geen, ben ik in de gezegende omstandigheid om een mobiele telefoon in het bezit te hebben, handig toch om altijd bereikbaar te zijn, fijn voor het thuisfront en fijn voor mezelf, want als ik ‘op weg’ ben zijn er maar weinig momenten dat ik niet...

Polletje Piekhaar weet er alles van, want hij was overal bij. Hij heeft het van begin tot eind meegemaakt, maar zwijgt al decennia lang in alle talen. Ik weet niet eens waar hij nu verblijft en of ik hem nog te pakken krijg tijdens mijn leven, maar ik zal mijn uiterste best doen hem op te sporen om...

Een vrouw in Spanje, gescheiden van haar man, maar gelukkig in het bijzijn van haar 3 kinderen heeft door middel van leugens, door het ontkennen van een inkomsten, het voor elkaar gekregen dat haar ex haar nog steeds het volle pond kinderalimentatie moet blijven betalen, omdat de rechters in Spanje...

De laatste jaren boden politici in grote aangelegenheden excuses aan: De Canadese premier Harper stelde: ‘De regering erkent dat de gevolgen van het Indiaanse kostscholenbeleid negatief waren en dat dit beleid schade toebracht aan Indiaanse cultuur en talen. De Canadese regering biedt haar...

Krijgen we dát weer... moet het hoogste woord er uit en dat neemt al zoveel ruimte in beslag, maar daar vul je geen avonden mee. Laat ik het nieuws links liggen, rechtstreeks door naar de volgende ronde en waar was ik gebleven? Zin om voor te lezen dat Ge niet moet denken, dat kan ik zelf wel....

The stars aren’t diamonds and the moon’s not blue There’s no gold at the end of the rainbow There’s no dream to hold on to, without you The only thing that’s real Is this lonely road tonight... (Steven Allen Davis) KRIJGSMACHT; datum als postmerk... Aan soldaat milicien...

(voor Akke Meilink, (kinder)psychiater) Soms fiets ik nog wel eens langs zijn witte huisje aan de Nieuwe Haven, altijd kijk ik dan met een vorm van weemoed en dankbaarheid naar die plek, die mij zoveel psychische genezing heeft gegeven. In mijn lange zoektocht naar de juiste psychiater vond ik...

Mijn zoon en ik hadden het, naast de financiën, ook over het pesten gehad, toen ik die krampsteek in mijn hart voelde en me even niet meer kon bewegen. Zoon heeft niets gemerkt. Vanaf groep 3 is hij gepest op de basisschool en geen leerkracht kon er iets aan doen. Is dat niet gek? Is dat niet...

Hoe komt het toch dat ik vaak een beetje verkrampt reageer als ik Mart Smeets hoor praten wanneer hij iemand interviewt of wanneer hij zelf ergens aanschuift waarbij hém de vragen worden gesteld? Het ligt vast aan mij denk ik dan want Mart heeft z’n sporen wel verdiend in de journalistieke...

...hebben dan geen hoop en houvast meer. Dan is de hemel van koper, en zijn wij totaal aan onze lot overgelaten. Het is zó moeilijk de juiste woorden te vinden, en het is zó moeilijk overtuigend over te komen om mensen aan te dringen zich aan Hem over te geven die ons zó ontzettend lief heeft,...

Tijdens mijn middelbare schooltijd (HBS-b) maakte ik kennis met de tak van wiskunde die differentiaalrekening heet, en het zusje daarvan: de integraalrekening. Deze beide takken die aan weerszijden staan van de boom der kennis van kwantiteit en kwaliteit, vertegenwoordigen twee principes die van...

...de Haarlemse Dichtlijn op mij zo bevrijdend. Hemelvaart 2 juni treden we weer op. Honderd dichters verspreid over Haarlem's binnenstad: Waag, Archeologisch Museum, Atelier September, Kunstluizencafé Koops en Teisterbant. Verluchtigd met muziek artsencabaret Willemien Spook teder en...

Wat als al je gevoel uit je weggeëbd lijkt, terwijl je voor de belangrijkste beslissing in je leven staat? Nooit heeft het me ontbroken aan blijheid, boosheid, enthousiasme, frustraties, angsten. Gek werd ik soms van al die emoties die elkaar rap konden afwisselen. Maar nu – op het moment dat ik...

Hij stampte met zijn laarzen in het vuilwitte zand. Dat gaf hem een goed gevoel. Een paar schelpen kraakten onder zijn zolen. En met een onweerstaanbare kracht brulde hij het opeens uit over de golven: "Sofie! Sofie!" Zijn stemgeluid verwoei over het wad. Alleen een paar strandplevieren schrokken...

Na een flink eind nam plotseling de stroom tegen toe. En niet een klein beetje ook, het werd bijna onmogelijk om er nog tegen in te gaan. Ook kreeg hij trek, nou ja, trek werd natuurlijk al vrij snel honger, en honger neemt nu eenmaal alle gedachten in beslag. Hij keek uit naar een rustplaats en...