Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Tussen kunst en kritisch

Krijgen we dát weer... moet het hoogste woord er uit en dat neemt al zoveel ruimte in beslag, maar daar vul je geen avonden mee. Laat ik het nieuws links liggen, rechtstreeks door naar de volgende ronde en waar was ik gebleven? Zin om voor te lezen dat Ge niet moet denken, dat kan ik zelf wel. Laat mij nou maar over the top in mijn knopjes zijn, daarentegen kan elke anonieme klepzeiker wel op zijn buik schrijven: niet dat het indruk achter laat.

Enge wereld, dat hangt in de lucht. Binnen de minuut al op de vingers getikt. Leest U mij vooral niet kwalijk zeg. En waar is hier toch de nooduitgang? Draai die knop om, meteen mijn handen weer vol aan alle toeters en bellers. Nee, echt. Geen tijd om te doden. Internet is het perfect geschapen luchtkasteel om je hele ziel en zaligheid er in te stoppen en gaandeweg moet U toch iets kwijt, ook als U het niet in huis heeft. Voor de verandering? Moet U op internet zijn. Het zijn ook altijd dezelfde mensen die over onze grenzen gaan. We doen niet anders.

Maar dat zegt nog niks bij alle opwinding die zich overal meester van hém maakt. Stel je niet aan, man. Hoeveel woorden heb je nodig, je was er toch al? Nog even en de hartenkreet is niet meer. Geen proza of zo, dat lucht op. Nergens een schreeuw van geluk, altijd hetzelfde liedje en tot ons verdriet. Overgenomen door een literaire knobbel, wat in hart en klieren weer niet te rijmen valt.

Mijn beste, dit is geen persoonlijke sneer. Een oudje weliswaar en die heb je niet van mij hoor: LESS IS MORE. Het duizelt me niet eens in de zin van woorden die gewoon pijn aan je ogen doen, maar van alle aardigheid die af druipt en net als je denkt dat het wel goed is zo, kom ik hier op terug. Kitsch is al een kunst op zich; daar zit geen woord Latijn bij, maar dat verkoopt wél. Niet iedereen zit verlegen om tot de grote ontdekking te komen of nog erger: geridderd tot de macht der gewoonte. Om iemand tegen het harnas in te jagen is het moeilijkste nog niet...

En voor je het weet zijn ze de deur uit, om je rot te schamen. Sorry mail ik nog...in mijn gedachten mezelf al afgeschreven, wel zo handig als het niet opschiet met wat ik kritisch voor ogen had. Bijna twee jaar verder, onzekerder dan ooit. Kritieke punt, is dat ik alles wil terug nemen, maar dat gaat em niet worden. Wat U ziet, is wat er staat: tussen haakjes, niet mijn woorden ter discussie. Net zo min dat vraagt om een compliment met de maar er achter aan. Want laten we eerlijk lezen...iedereen die woorden op de wereld loslaat vraagt om erkenning. Louter om het schrijven? Waarom dan niet voor Uzelf beginnen, een béétje schrijver ontkomt er eigenlijk niet aan; een eigen website, helemaal alleen met Uw naam.

Tussen kunst en kritisch.

Er rijdt een bus van hot via herrie
gesprekken die nergens naar toe gaan
aandoenlijk als kutjes en kalfjes bij de thee

even dacht ik nog aan poëzie
opgesloten in uitgestreken gezichten
haal ik in mijn erker als dromenvanger tevoorschijn

het is de kerstverlichting maar
met van die lampjes die er niet meer toe doen
vanmorgen heb ik alles eruit geflikkerd

als ik mijn goddelijke gang wil gaan
is het zo slecht nog niet bij Superman stil te staan
en ik geef hem mijn zin

poëzie is als sfeer wat luchtig om een vinger wikkelt.

( 2012 )

Schrijver: Monique Methorst, 15 oktober 2014


Geplaatst in de categorie: overig

3.4 met 16 stemmen 264



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jacob van Schaijk
Datum:
15 oktober 2014
Email:
tijsterblomlive.nl
Je bent volgens mij gegroeid in je eigen stijl. Het lijkt of het je gaat lukken het beste van twee werelden met elkaar te verenigen: het absurde van je specifeke taalgebruik met de regels van het alledaagse Nederlands. Riskant blijft het, maar wie geen risico's durft te nemen kan geen kunstenaar zijn. Nu heb je in elk geval een column geschreven die er mag zijn.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)