Alle inzendingen

De zomer zat er begin mei al aan te komen en bloesems van mij onbekende soort en signatuur bloeiden uitbundig op het Hasseltplein nabij de oude kapel toen ik met mijn trage pas opnieuw koers zette naar het Twee Steden Ziekenhuis. De trotse, fier wapperende vlag met het logo (ETZ) van ons ziekenhuis, hoog torenend op de vlaggenstok verwelkomde mij…

De onderhandelingen voor het nieuwe kabinet zijn nu in een rustige fase. Althans, de pers heeft al een paar dagen geen geleuter meer laten horen. Vast staat dat dit komende kabinet niet in staat is om de problemen waar Nederland voor staat op te lossen. Hoe ik dat zo weet? Welnu, het grootste probleem en het enige probleem waar ze het over eens zijn…

De artsenpraktijk, gevestigd aan de Umberstraat in Tilburg, is ondergebracht in een laag en langwerpig gebouw dat optimistisch, uitnodigend en gastvrij op haar glazen toegangsdeur het woord "welkom" draagt. De vraag doet mijns inziens ter zake of de wanhopigen en gedupeerden die hier aankloppen veel moed kunnen putten uit dit luttele woord.....…

“Ik liep door een volkomen lege en onbekende straat in een stad waar ik nog nooit was geweest. Maar onderweg zag ik aan de overkant een aantrekkelijke man lopen. Ik rende naar hem toe om te kijken waar ik was. Ik raakte zijn schouder aan en hij draaide zich om, ik was verrast, want ik zag je gezicht, Bjarne. Lange tijd kon ik van verbazing geen woord…

Begrijpen doe ik het, het te pas en te onpas steunen van Israël; deze week herdenken en vieren wij opnieuw, respectievelijk de vele miljoenen doden en de bevrijding van het Duitse juk. Het was ooit, is nog steeds en zal immer zijn een vicieuze cirkel; een CIRKELREDENERING: waarbij men hetgeen bewezen moet worden als bewezen aanneemt. Toestand…

In een vorig verhaal „Jaarlijkse Verdenking 1“ kwam Mevrouw 1 aan bod. Om twee verdachte deugkippen niet met elkaar te verwarren heb ik hen een rugnummer gegeven. Nummer 1 woont in Zwolle, nummer 2 in Amersfoort. Dus de kans dat ze elkaar tegenkomen en kennen is klein. Op mijn wandelingen met de hond werd ons pad regelmatig gekruist door dat van…

Nog altijd bewaar ik een kleurenfoto van het knuffeldier dat mevrouw de naam "Moriaantje" had toebedeeld; een zwarte pluchen hond. Ze had het dier eens gewonnen in een loterij op een rommelmarkt en het tot haar uitverkoren maar levenloze kameraad en metgezel verkozen. Eens had ik mevrouw voor het eerst ontmoet en ik had haar aangetroffen in de…

Het voorjaar van het kalenderjaar 2008 stond in het teken van een expositie van zeven schilderwerken van Bjarne Gosse. Buiten de psychiatrie om en zonder de hulp van zijn twee vrienden kreeg hij een tentoonstelling in een horecagelegenheid in de buurt voor elkaar. Er werd een interessante flyer gemaakt met een tekst over zijn schilderwerk. Bjarne schreef…

(voor Veronica Forest-Thomson (1947 - 1975)) Jij bent geboren als Veronica Elizabeth Marian Forrest-Thomson op 28 november 1947 in Brits Maleisië. Jouw vader was de rubberplanter John Forrest Thomson en jouw moeder was Jean. Jij bent in Glasgow, Schotland, opgegroeid. Nadat jij oorspronkelijk als Veronica Forrest publiceerde, koos jij voor deze achternaam…

Er was eens een meisje dat zich vreselijk druk maakte om alles, zo klein als ze was. Haar mamma zei dat ze dat niet moest doen, maar ze kon het niet laten. Ze was ook erg gauw van slag af. Als haar mamma en pappa bezoek kregen, was het meisje helemaal de kluts kwijt. Altijd als iets anders dan anders ging, kon ze daar niet tegen. Ze was ook erg gevoelig…

DE DOM VAN TRIER Nou dat is de Dom voor de domme zo dacht ik direct bij het binnentreden De Dom voor de dommen, de 'onnozelen' De Katholieke kunst zo kitsch, de kerk zo kil 'n Kardinale afstand mijn inziens, mijn gevoel tot Christus z'n kruisweg en kordate opstanding Jammer, dom, dom, jammer, kans gemist! LIEBFRAUEN BASILIKA in…

Dat het schaken een goede periode beleeft laat zich deze week ook zien in het 'Dorpshuis' in Hoogkerk (Groningen), waar het Nederlands jeugdkampioenschap plaats vindt in verschillende categorieën. Door vele nevenactiviteiten, waaraan ook veel jeugdspelers mee doen, is een bezoek hetzij lijfelijk hetzij via streamingsdiensten de moeite waard.…

“Jammer dat jij jouw intelligentie inzet voor duistere zaken. We hadden een sprankelend contact samen via het internet, totdat jij zonder duidelijk aanwijsbare reden het pad van de misdaad koos. Jouw leugens, en telkens nieuwe leugens, ze hebben mij doen wankelen. Je hebt al die tijd een toneelstuk opgevoerd in jouw verzonnen berichten. Alles was bedoeld…

In het geval van Het Voorval In het geval van Het Voorval dat ik in 1988, om de top te bereiken, The Empire state Building tot aan die top heb gelift, een stevige bries mij hoog boven Manhattan even van het platform liftte, mij voor een onbepaald aantal seconden liet zweven boven de kruising van 34th street met Fifth Avenue en vervolgens The Bronx…

Ik verzocht de nog jonge en zo elegante dame achter de toonbank van de boekwinkel het jeugdboek als een cadeautje in te pakken. Ze voldeed graag aan mijn wens en met rappe vingers die eindigden in keurig gelakte spitse nageltjes deed ze het papier er omheen. Ze vroeg nog of het cadeau voor een jongen of voor een meisje was. Het was voor mij onuitsprekelijk…

“Goede namiddag, mijnheer. Mag ik uw papieren zien, alstublieft?” “Is er een probleem, agent? Ik reed toch niet te snel, mag ik hopen.” “Ik zei: papieren.” “… euh… ja, natuurlijk. Ogenblikje. Zo, hier zijn ze.” “Bent u de persoon op deze identiteitskaart?” “Ja, dat ben ik.” “De foto is nogal verouderd, vindt u niet?” “Mag ik eens kijken? U heeft…

Nee, geen schrijffout. Rond deze tijd laat ik elk jaar ongeveer dezelfde riedel los. Typerend voor herdenken is toch dat je (opnieuw) terug blikt. De jaarlijkse aanleiding om iets te hekelen komt er weer aan. De herdenking van oorlogsslachtoffers op 4 mei door mensen die langs een herdenkingsmonument paraderen verdient respect. Een tweetal betrekkelijk…

De lerarenkamer lag aan het eind van de lange, betegelde gang, die door haar ramen, die ondersteund werden door witte tweelingzuiltjes, uitzicht boden op de drukke Ringbaan Oost. De enkele gymnasiasten die "de studie overleefd hadden" onder wie ook ikzelf kwamen daar bijeen aan een lange tafel, overdekt met een linnen kleed, onder leiding van de…

Er vloog een vervelende vlieg boven de fraaie fruitschaal in de kleine keuken. Appels of peren, de vlieg kon niet kiezen. Het gevleugelde insect leek nerveus te worden van zichzelf. Bjarne keek toe alsof hij een bioloog was, die het gedrag van de vlieg moest bestuderen. Het leven was een stuk overzichtelijker zonder de troebele verhalen van Emma…

De cijferlijstjes die door Ipsos gemaakt worden over de populariteit van verschillende leden van het Koninklijk Huis vind ik nogal gênant. In mijn ogen doen ze afbreuk aan de waardigheid van het Koningschap. De Koning vervult een belangrijke formele rol in ons staatsbestel waardoor hij aan handen en voeten gebonden is in zijn optreden. Er zijn te veel…

Op de bodem van de zee kroop een grote kreeft voort. "Deze wereld van groenige schemer bevalt me toch niet zo," dacht het schaaldier. "Van de oude schelvissen heb ik gehoord dat in het Oosten meer licht glanst." Zo snel als hij kon, ging Hubert de genoemde windrichting tegemoet. De zeebodem ging steeds meer schuin naar boven. Met vermoeide pootjes…

Terwijl sommigen van zijn vrienden het 'jezelf zijn' tot een religieuze gebeurtenis hadden verheven, bleef Bjarne gewoon zichzelf met al zijn gebreken en onhandigheden. Het voorjaar kwam met nieuwe kleuren, wanneer hij de was had gedaan en het verkeerde wasmiddel had gebruikt. Overal waren er van die aandoenlijke verschijnselen die aan nieuw leven deden…

Wat is, is aanwezig wat was is geweest...…

Een klein zonnetje, dat nauwelijks nog verwacht werd na de vele dagen met regen, piepte tussen de wolken door en mevrouw de receptioniste verwelkomde het zeer. Regen schijnt wel een van de meest gruwelijke verschrikkingen te zijn die men mensen kan aandoen.... De wachtkamer van de mondhygiënepraktijk aan het Rosmolenplein kan men niet luxueus noemen…

Ooit was ze een arme dwalende vreemdelinge. Anita ging op reis en vond een weg terug naar de rivier. Ze koos er voor om actrice te worden, toen ze met Lucinda in haar rode jas door het stadspark liep. Ze was zo echt, haar stem, haar boezem, ze had oog voor details. De bloeiende magnolia, de kikkers naast het gras, de matheid van haar karakter,…

De Maycrete-woningen zijn lage, witte behuizingen, vermoedelijk kort na de Tweede Wereldoorlog in het kader van de Wederopbouw of de Marshallhulp gebouwd op drie locaties in Tilburg, zo ook in de wijk Fatima. Mijn jeugdvriendje Martin woonde met zijn ouders, broer en zus in zo'n woning. In de gang van dat huisje knikkerden we samen met de glanzende…

De beeldschone freule Hester Hazelhorst bewoont het landhuis Waterland op de Rijksweg 116 in Velsen. Haar deftige ouders baron Thierry Hazelhorst en barones Eloïse Hazelhorst houden haar zoveel mogelijk voor de buitenwereld afgesloten, opdat zij puur en ongeschonden kan blijven, maar bovenal een goed voorbeeld van de adellijke familie Hazelhorst. Zij…

Ik heb van mijn leven nog niet zo'n groot verschil in behaalde punten gezien in de Eredivisie tussen de kampioen en de eerste degradant. Het verschil bedraagt nu 85 punten en zal de komende wedstrijden nog wel oplopen. Niet leuk meer...…

In een hoekje van de steeg stond een kartonnen doos, die een beetje bewoog en er kwam gemiauw uit. Nieuwsgierige voorbijgangers keken in de doos en zeiden: ‘Ach, kijk nou toch, vier jonge katjes, wat schattig.’ Even later was er een man, die ook in de doos keek. ‘Schandalig!’ zei hij, ‘Dat doe je toch niet, kleine katjes in een doos stoppen en ze…

De Conradhof bevindt zich in een uithoek van onze stad, afzijdig van de Korvelseweg, in een buurt die geen naam mag hebben en die allerminst uitmunt door architectonische schoonheid. Voor het kleine, bescheiden huis van mijn vriendin op huisnummer tien is een klein tuintje dat van nul en generlei betekenis lijkt te midden van de overweldigende woelingen…